Als mensen met elkaar communiceren, willen ze een bepaalde boodschap overbrengen. De manier waarop de boodschap wordt overgebracht, verschilt van mens tot mens. Voor een bevredigend resultaat maakt het een wereld van verschil op welke manier deze boodschap wordt gebracht. De een kiest voor de agressieve aanpak van schreeuwen of schelden en beledigen op face book en de ander kiest voor een fatsoenlijk dialoog.
Opvallend is dat er steeds vaker wordt gekozen voor agressief communiceren. Zelfs in een geciviliseerd land als Nederland is te zien dat de gewone man en ook de parlementariër op de agressieve toer gaat. Omdat men denkt dat dat een sneller en beter resultaat zal hebben, wordt er geschreeuwd, beledigd, gescholden en vernield. Misschien jaagt deze aanpak daadwerkelijk de ander sneller angst aan en misschien komt er sneller een oplossing maar wat men vergeet is dat men zichzelf als mens naar beneden haalt, joe e`sakka joe srefie.
Nog een gevolg van agressieve communicatie is dat jij je niet meer openstelt voor de ander of dat jij eenzijdig je wil en zienswijze gaat doordrukken. Dat is al een wankele basis voor een goed gesprek.
Waarom kiezen mensen voor zo’n agressieve aanpak. Over het algemeen zijn ziekte, geldproblemen, verslaving, drugs redenen om mensen sneller agressief te laten reageren. Echter ook negatieve gedachten en gevoelens als angst, achterdocht, wantrouwen, gezichtsverlies of onveiligheid zijn vaak een trigger voor agressief gedrag.
Als ik kijk naar de manier waarop de DNA-vergaderingen verlopen dan denk ik dat negatieve gedachten en gevoelens er de oorzaak van zijn dat er daar zo slecht met elkaar wordt gecommuniceerd.
Het is triest om te zien hoe men in de DNA met elkaar omgaat. De voorzitter moet zo vaak ingrijpen omdat er ruwe taal wordt gebruikt of omdat er wordt geschreeuwd en gescholden. De agressie en vijandige gevoelens zijn duidelijk voelbaar. Dat is te merken aan de manier waarop er vragen worden gesteld. Dat er vragen worden gesteld is heel goed. Het is zelfs de plicht van de oppositie om alert te zijn en vragen te stellen. Maar de manier waarop de vragen worden gesteld is afkeurenswaardig. Er wordt negatief geïnsinueerd en men probeert altijd de DNA-leden negatief te beïnvloeden i.p.v. tot samenwerken te stimuleren. Kijk bijvoorbeeld naar de manier waarop Bouva de geheime rekening ter sprake heeft gebracht. Het recentste voorbeeld is dat mevrouw Etnel terecht de vraag heeft gesteld over de wateroverlast. Dat zou al genoeg moeten zijn. Maar een ander lid had de behoefte om er een agressieve saus overheen te gooien.
De vraag mag en moet zelfs gesteld worden. Maar wat mij tegen de borst stuitte was de manier waarop. De toon maakt namelijk de muziek. Men had bijvoorbeeld kunnen zeggen: ”Voorzitter het land kampt weer met wateroverlast. Bij mijn weten had Japan de vorige keer geld geschonken om dit probleem aan te pakken. Ik zou graag willen weten hoever we zijn met de aanpak van dit probleem.” Dan had ze het hierbij kunnen laten en het antwoord afwachten. Het doel zou dan zijn om een antwoord op de vraag te krijgen. Dit lid koos echter voor de agressieve en beschuldigende aanpak. Ze zei namelijk dat het geld wel weer was gebruikt voor iets anders. Misschien is het geld er nog of misschien is het geld daadwerkelijk voor iets anders gebruikt. Waar het hier echter om gaat is haar gedrag. Met die ene zin creëerde ze direct een nare wantrouwige sfeer en liet ze duidelijk merken dat het haar niet ging om het antwoord maar om opruiend en
beschuldigend bezig te zijn. Jammer dat de overige DNA-leden niet corrigerend optraden.
Men is zo gewend geraakt aan dit gedrag dat men niet meer ziet dat er een betere en vooral vruchtbaardere manier is om met elkaar te communiceren. Het zou niet alleen tijd en energie besparen als men de juiste toon gebruikte om met elkaar te communiceren, maar het zou vooral de sfeer ten goede komen.
Veel mensen denken dat luisteren alleen plaatsvindt via de oren, maar er is meer. Ten eerste kan men proberen om niet meteen een mening klaar te hebben, maar eerst te luisteren en door te vragen. Het helpt ook als jij je kan verplaatsen in de positie en beleving van de ander, zoals Mandela dat deed, zonder je eigen positie te verliezen. Positief denken, humor, intuïtie en lichaamstaal zijn ook belangrijke hulpmiddelen om bruggen naar elkaar te slaan. En ruimte in je hoofd vinden om zowel te ervaren als te reflecteren. Zelfs het agressieve, dat we zo vaak om ons heen zien, kun je zo op een constructieve manier benaderen. Dat is een kwaliteit, geen trucje en een kwestie van de juiste toon. We are stronger when we listen and smarter when we share.
De belangrijkste kenmerken van vruchtbaar communiceren zijn: De tijd nemen, contact maken en actief luisteren. De ander respecteren en stimuleren i.p.v. te schoppen en te verwonden. Zo alleen kan er worden gecommuniceerd met resultaat, zonder ruwe randjes. Elk lid apart moet de DNA kracht geven en sterker maken en omgekeerd moet teamwork in de DNA, elk lid sterker maken. Dan pas staat de DNA als een huis!
“It’s important to make sure that we’re talking with each other in a way that heals, not in a way that wounds.”(Barack Obama)
Josta Vaseur
