“Hopen, bidden, werken en proberen het te overleven, zijn de enige dingen die wij kunnen doen, want rekenen op ons voorbeeldfiguur zorgt voor meer problemen”, zegt Adriaan in gesprek met Dagblad Suriname.
“Zolang er gesproken wordt over een verhoging, komt er nog een erbij, er wordt aan het eind met ons gespeeld en men kijkt wie het spel overleeft. Ik had dit niet verwacht”, zegt Adriaan. “Het is zo erg, dat men gaat stelen, de spullen verkopen om pap of pamper te kopen, dan heb je gevallen dat zelfs vrouwen broodbeleg stelen en daarnaast ook jonge kinderen om hun ouders te helpen, dat kan toch niet. Ook zijn er winkels die misbruik maken van het woord prijsverhoging. Ik liep laatst een winkel in om boodschappen te doen en zag, dat dat ene pakje bout die eerst voor SRD 15 verkocht werd, daar voor SRD 150 wordt verkocht net twee magere boutjes. Je hebt heel veel prijzen die je kan vergelijken in winkels en dan zie je dat er grote verschillen zijn. Het verhaal van verschillende handelaars ken ik, maar dit kan niet man.”
“Maar hoe kan het, dat andere winkeliers wel een bour voor SRD 50 kunnen verkopen en twee voor SRD 80? De situatie is echt niet te verdragen”, benadrukt Adriaan.
“Een kilo of niet eens een kilo suiker is nu tussen SRD 40 en SRD 42 te verkrijgen, hoe verwacht men dat de burgers het moeten overleven? Ik hoop echt dat er een verandering komt, want zo kan het niet meer. Ik als man kan het niet meer, ondanks dat ik mogelijkheden creëer om te werken kom ik niet uit. Wat moeten wij mensen nu nog doen?”, vraagt Adriaan zich af.
(Foto: ter illustratie)
TM
