De minister van Justitie en Politie heeft de samenleving opgeroepen om elk wangedrag van de politie te melden op een bepaald meldnummer. Wij vinden dat een heel positieve zaak en dat het een teken is dat de minister wil dat politieambtenaren keurig hun werk doen en dat ze geen misbruik maken van hun bevoegdheden, hun gewapend zijn en hun monopolie om machtsmiddelen te gebruiken. De maatregel van de JusPol-minister verdient navolging: ook andere ministeries moeten de samenleving oproepen om misdragingen van hun ambtenaren te melden op een meldnummer. Dan gaat het vooral om de diensten die een zogenaamde baliefunctie hebben, dus klanten (het publiek) moeten bedienen of op het veld moeten werken en de samenleving ten dienste moeten staan. Hier en daar zijn er kleine veranderingen te merken waar we zien dat de organisaties met maatregelen problemen om de klanten / burgers tegemoet te komen.
Over het algemeen is de overheid zeer klantonvriendelijk. Ambtenaren lopen over het algemeen met een nors gezicht en het lijkt of het hun levensdoel is om de medeburger te pesten. Zo vindt men het niet erg, dat burgers in lange rijen voor de zon staan, of zich ophopen voor een kantoor. Verder wordt er heel slecht gecommuniceerd met de burgerij. Men is heel zuinig met het doen van mededelingen aan het publiek, vooral als men lang aan het wachten is. Verder worden klanten niet zelden onheus behandeld door ambtenaren die vinden dat burgers ‘gewoon rustig moeten wachten’. Dan wordt er geen moeite gedaan om mensen op tijd en zo snel mogelijk te helpen. Er schijnt over de gehele linie verbetering op te treden, maar het gaat nog te traag. Vooral de lange wachtrijen bij de poli’s van de specialisten, waar het nota bene gaat om zieke en oude mensen, is een grote doorn in het oog.
Behalve het wachten is het grote probleem ook een misbruik van macht. Vooral bij de controlediensten is er veel machtsmisbruik en corruptie. De ministeries moeten de burgerij oproepen om tips te geven van misbruik van macht, het afpersen van burgers en ondernemers en van corruptie. In DNA is laatst tijdens de begrotingsbehandeling de aandacht gevraagd voor het afpersen van de burgers door een bepaalde ambtenaar in een district. Men moet de tips anoniem kunnen geven en de burgerij moet niet verplicht zijn om de eigen naam en toenaam door te geven. Wanneer dit soort maatregelen worden doorgevoerd, dan heeft de burgerij wel de indruk, dat de regering serieus is met het doorvoeren van een maatregel om ambtenaren te dwingen tot goed gedrag.
Terugkomend op de oproep van de politie, moeten we opmerken dat de politie van Suriname een lange traditie heeft van corruptie, afpersen en machtsmisbruik. De politie is zo gewend om burgers te mishandelen en te klappen. Dat gedrag is ook te zien geweest op 17 februari toen geheel onnodig een tegenstribbelend DNA-lid, die geheel in bedwang was, in het gezicht werd geklapt door een politieman. Als men voor filmende mensen dat durft met leden van het hoogste college van staat, dan kunt u zich voorstellen wat men zal doen met bijvoorbeeld mensen die in het verkeer of elders overtredingen hebben begaan. Dan kunt u zich ook voorstellen wat men zal doen met mensen die vermoedelijk strafbare feiten hebben gepleegd of voor deze feiten zijn veroordeeld.
Er is een zeer verwerpelijk denktrant bij een groot deel van de bevolking en dat is dat personen die strafbare feiten hebben begaan en daarvoor in verzekering worden gesteld, geen recht hebben op bescherming. Het zijn dan, in deze gedachte, slechte personen die het zelf hebben gezocht dat ze vast zitten. En omdat het slechte personen zijn en schuld hebben, mogen ze worden mishandeld en slecht behandeld en zelfs worden verkracht. Het is publiek geheim dat arrestanten onderling veel geweld gebruiken en dat er ook verkrachtingen plaatsvinden. De autoriteiten die de plicht hebben om de orde te handhaven die kijken dan de andere kant op. In Suriname is formeel het beroofd zijn van de vrijheid de straf die gevangenisstraf inhoudt.
Maar, al geruime tijd denken gevangenisautoriteiten dat ook zij een taak hebben, namelijk om te straffen door mensen te mishandelen en slecht te behandelen.
De politie van Suriname heeft een groot integriteitsprobleem, we hebben eens voor het tegengaan daarvan een afdeling OPZ opgezet. Maar zo nu en dan steken er ook klachten over deze afdeling de kop op. Zo zou er soms onwil zijn om sommige klachten van de burgers in behandeling te nemen. Nu wordt een serieuze maatregel genomen met de tiplijn. Maar, de minister moet wel weten dat men een tiplijn de zaak niet geheel tot goede resultaten moet komen.
De afdeling OPZ is niet alleen in staat en misschien berekend voor de verantwoordelijkheid om klachten in behandeling te nemen. Er moeten speciale ambtenaren daarvoor in functie worden gezet om de klachten te behandelen. Deze ambtenaren zullen geen populaire figuren zijn binnen de politie en ze kunnen vijandigheid creëren binnen een gewapende korps dat ook te maken heeft met een corruptieprobleem.
De uitdaging is aan de minister om de goede intenties gepaard te doen gaan met goede ondersteunende maatregelen. Het probleem van de misbaksels in het korps moet in principe bij de deur worden aangepakt. Wij weten dat de meest ongeschikte mensen, omdat tante of oom politiecommissaris is, geregeld worden om maar dan bij de politie gaan werken, omdat men na de MULO-school mislukt en ontaardt. De politiedienst is werkverschaffing en daarom zal, zolang er bij de poort geen maatregelen zijn getroffen, het dweilen met de kraan open zijn.
