Er is in de samenleving een behoorlijke beroering ontstaan omtrent de dood van een zeer sympathieke kleine ondernemer in het verkeer. De beroering en de verontwaardiging, maar ook de woede is te begrijpen. Echter moeten wij opmerken, dat wij met zijn allen heel weinig doen om de kernoorzaak van het fatale ongeval te elimineren. Het pijnlijke en schokkende ongeval is, dat de 35-jarige Raymond Ford bij een verkeersincident, namelijk een mislukte inhaalmanoeuvre, is aangereden en om het leven is gekomen. Ford was op een bakfiets waarmee hij zijn worstwaren verkocht en waarvoor hij een redelijke bekendheid genoot. Van de aanhouding van de veroorzaker, een naar verluidt 19-jarige jongeman, zijn beelden geschoten en gelanceerd op social media. Opvallend van de beelden is dat de jongeman vrij onbevangen en onaangedaan op de foto de instructies van de politie volgt alsof er niet veel aan de hand is.
Opvallend ook is het bericht van de aanrijding wat meestal gelijk aan of gebaseerd is op een politiebericht. Normaliter wordt er bij het politiebericht iets gezegd over de aanrijding van een vermoedelijke veroorzaker, of hij in het bezit is van een rijbewijs en of hij vermoedelijk in dronken toestand was. Als het mediabericht een politiebericht is of daarop is gebaseerd, dan vinden we het vreemd dat deze voorlopige gegevens er niet in staan. Het zijn overigens gegevens waarover de politie binnen vrij korte tijd moet kunnen beschikken.
We hebben dit soort vreemde berichten wel eerder opgetekend en die zaken hebben altijd wel een vreemd staartje. Het is allemaal wel eens begonnen met een vreemd proces-verbaal dat van het ongeval wordt opgemaakt. Over vreemde processen-verbaal bij aanrijdingen hebben we hele rechtszaken gehad en zijn oneerlijke politiemannen in de problemen geraakt. Er is een gewoonte in Suriname om bij verkeersongevallen, van de consternatie misbruik te maken. We zullen hiervan niet veel meer zeggen voor dit moment.
Wanneer we kijken naar de case zelf, dan verbaast het ons niet dat deze ongevallen in Suriname gebeuren. Het publiek dat auto begint te rijden in Suriname is te jong. De leeftijd om luxe auto’s te rijden moet in Suriname worden verhoogd. De gemiddelde 19-jarige is in Suriname met een 11-jarige jongen uit Japan bijvoorbeeld te vergelijken. Het zijn over het algemeen onverantwoordelijke mensen die de hele tijd lachten en cool zijn en ook de hele poos naar hun telefoon kijken met beiden duimen op het scherm. Er zijn Surinaamse jongeren die al vanaf 14 jaar van hun ouders de ruimte krijgen om illegaal zich te mengen in het verkeer. Het gaat dan eerst om zogenaamde korte ritjes onder toezicht. Die worden dan korte ritjes zonder toezicht en dan lange ritten zonder controle.
Het gedrag van de jonge bezitters van rijbewijzen in Suriname is bekend. Ze rijden hard, halen veel in, spelen hard muziek en scheren langs fietsers en voetgangers heen. Terwijl ze rijden, blijven ze op het scherm kijken naar facebook en naar hun Whatsapp-berichten. De jonge deelnemers in het verkeer zijn een groot risicogroep, maar de politie ervaart het niet als zodanig. De politie scheert iedereen over een kam. Er zijn straten waarop er geheid hard wordt gereden door mensen uit een bepaald milieu zonder rijbewijs en Kwattaweg is een van die wegen. De politie weet dat niet of wil dat niet weten.
De politie heeft in het verkeer een zeer soepele en lakse houding en dat maakt dat sommige verkeersdeelnemers vinden dat ze niet hoeven te letten op hun gedrag. We hebben hier tientallen keren geklaagd over de zwarte ruiten en de grote geluidsboxen in de auto’s, maar het ministerie van Justitie en Politie en de politie zelf hebben daarover geen maatregelen getroffen. Er zijn politici die nu in de regering zitten die zogenaamde ‘car audio battles’ organiseren en de pers covert het geheel zonder enige scrupules. Car audio battles zijn wedstrijden wie het best is in het vervuilen van het milieu. De kernoorzaak ligt in de asociale groep verkeersdeelnemers en alles eromheen waartegen de politie niets doet.
En dan kijken we even ook naar de straffen die worden uitgedeeld aan grove veroorzakers van dodelijke verkeersincidenten waar onschuldige mensen de dood in worden gejaagd. Wij zijn van oordeel dat de straffen te licht zijn. Wij vinden dat rijden onder invloed en/of zonder rijbewijs en/of met hoge snelheid en het veroorzaken van een dodelijke aanrijding gelijk moet worden gesteld aan doodslag en ook als zodanig in de strafzaak moet worden behandeld. Wanneer het algemeen bekend is dat er een behoorlijke kans is dat men brokken in het verkeer zal maken als men onder invloed rijdt en/of dat men niet adequaat zal kunnen rijden zonder een rijbewijs en/of dat door het hard rijden aanrijdingen kunnen worden veroorzaakt, dan is er sprake van voorwaardelijke opzet in het strafbare feit dat de dood veroorzaakt: doodslag.
Op zijn minst moet het inhouden dood door schuld. Dood door schuld in het verkeer is een misdrijf. Voor het veroorzaken van een dodelijk verkeersongeval kan een zware straf worden opgelegd. Vereist is dan wel dat er sprake is van roekeloos rijgedrag. Hier lijkt dus sprake te zijn van doodslag of dood door schuld. De veroorzaker moet voor het roekeloos gedrag ook als zodanig worden gestraft en moet hij zwaar in de reclassering want het kan dat die zwaar verpest door het leven gaat.
Overigens moet in het geval van 19-jarigen ook worden nagegaan of de ouders ook niet civielrechtelijk voor schade aansprakelijk kunnen worden gesteld.
