Een seniorenburger wilde onlangs haar 12 jaar oude hond laten cremeren. Zij was daarvoor aangewezen op het speciaal daarvoor bestemde crematorium van de stichting Dierenbescherming. Helaas bleek crematie van de hond niet mogelijk, door een defect aan het apparaat. En dit zal nog even duren laat de beheerder van het dierenasiel, Sandra van der Linden, weten.
De onderdelen moeten uit het buitenland komen en de gesprekken hiervoor verlopen niet al te vlot.
Ondertussen blijkt het belang van deze dienst haast onmisbaar voor Suriname. Was het ruim 12 jaar geleden nog even wennen aan het idee, ondertussen weten velen de weg naar het dierenasiel te vinden voor deze dienst. Soms ligt het aantal crematies op 15 honden per maand, weet van der Linden te melden. “Want lang niet iedereen heeft de ruimte om op het erf een kat of hond te begraven.”
Bovendien hebben veel ‘moderne’ percelen geen vierkante meter zand meer, omdat alles is betegeld. “En veel mensen willen ook geen hond op hun erf begraven.”
Verder is het nog zo, dat met name alleenstaande vrouwelijke seniore burgers vaak niet de kracht hebben om zelf een hond op hun erf te begraven. Voor veel hondenbezitters is daarom het crematorium van het dierenasiel de aangewezen oplossing.
RB
