Enkele alleenstaande vaders en moeders die verkopen langs de straat geven tijdens een gesprek met de redactie van Dagblad Suriname aan, dat het drukke schema al begonnen is. “Niet alleen de kinderen krijgen vakantie, maar wanneer zij vakantie krijgen dan hebben wij het ook als het ware”, zegt Manoera. Zij is een alleenstaande moeder van twee en geeft aan dat het op de schooldagen heel hectisch is.
“Ik heb geen hulp en doe alles in mijn eentje zonder ondersteuning. Het is moeilijk, maar het maakt je op zo een manier heel sterk.” Manoera stelt, dat zij heel vroeg op moet staan om haar spullen voor de verkoop te regelen, eten klaar te maken en de kinderen daarna ook klaar maken voor school. Nadat zij haar kinderen op school heeft gezet gaat zij weer naar haar stand voor de verkoop. Om half elf vertrekt zij weer om haar kinderen te halen en daarna is zij weer bij haar stand.
“Het is echt vermoeiend, maar het kan niet anders. Die kinderen moeten maar school en ik moet werken om te verdienen.” De alleenstaande moeder geeft verder aan, dat zij tot tien uur in de avond mee probeert te doen met de verkoop. De kinderen zijn vaak genoeg met haar moeder thuis en gaan soms mee met haar om mee te doen met de verkoop.
“Ik laat de kinderen, omdat ik het ook een beetje gevaarlijk vind om ze mee te nemen en zij ook niet zo vrij kunnen zijn dan hoe ze thuis zijn. Hoe mijn moeder in een rolstoel is kunnen de kinderen haar ook helpen met het een en ander. Mijn moeder kan wel veel doen, maar kan zich alleen niet gemakkelijk verplaatsen en daar helpen de jongens wel graag. Als mijn moeder niet in die toestand was dan zou ik helemaal niet op en neer moeten gaan, maar ja. Iemand in dienst nemen kan ik ook niet, hoeveel ga je de persoon moeten betalen? En als er voor de hele maand geen aanloop is ga jij als ondernemer ervoor moeten zorgen dat je werknemers toch betaald worden, dus dat kan ik even niet”, benadrukt Manoera.
“Dagelijks uitgeven aan benzine is al zwaar om de ene dag SRD 500 tanken is wel veel, dus ik doe het voor nu op zo’n manier”.
Letanjely die ook alleenstaande is, geeft aan dat zij het toch makkelijk heeft. Haar verkoopstand is net voor haar deur, dus kan zo makkelijk bewegen. “Als ik er niet ben dan laat ik mijn buurvrouw even invallen ik vertrouw haar dus kan dan mijn kinderen gerust gaan halen. Maar, ik blijf ook veel uitgeven. Je kan iemand vragen om iets voor je te doen,je kan niets teruggeven”, zegt Letanjely. “In zo een moeilijke tijd proberen wij daar voor elkaar te zijn, ook al vraagt mijn buurvrouw vaak genoeg niets, help ik waar il kan. Maar die drukke dag blijft wel continueren.”
Een alleenstaande vader zegt, dat hij het ook druk heeft. In de ochtenduren doet hij ook mee met de verkoop, dus groothandel, en gaat daarna naar huis om zijn kinderen te halen en op school te zetten. Voor hij begint met de verkoop heeft hij ook alles gereed gezet en heeft hij ook al gekookt. “Ik bel de kinderen wakker tegen een bepaald tijdstip en dan gaan zij zich klaarmaken. Mijn oudste dochter helpt wel mee, maar ik kan een meisje van twaalf ook niet alles laten doen voor haar twee broertjes”, aldus de vader.
“Na school is het ook een uitdaging. maar samen proberen wij het te redden. Het werk moet door blijven gaan, anders eten wij niet. Maar, ik hoop dat het van het jaar iets gemakkelijk kan.”
TM
