De politieke arena in Suriname is niet echt groot. Het parlement, De Nationale Assemblee (DNA), ‘s lands vergaderzaal, kent slechts 51 leden, Assembleeleden. Daarvan geniet een beperkt aantal slechts bekendheid, vooral door hun manier van optreden in de vergaderzaal, hun uitspraken en vooral hun gedrag.
Daarnaast is er toch een flinke groep parlementsleden die nauwelijks enige bekendheid genieten, simpelweg, omdat ze of zelden aanwezig zijn en als ze wel aanwezig nauwelijks te horen zijn. Er zijn dan ook nogal wat mensen in de samenleving die zo hun vraagtekens plaatsen bij het algehele niveau van enkele Assembleeleden en bij de vraag hoe het mogelijk is dat die überhaupt zijn gekozen. Is het politieke armoede? Met slechts een paar honderd uitgebrachte stemmen kan iemand al op het pluche in ‘s lands vergaderzaal terechtkomen en genieten van alle – vooral riante financiële – voordelen die die functie met zich meebrengt.
Maar, wat bezielt burgers dan om op een bepaalde persoon hun stem uit te brengen bij verkiezingen? Hoe worden politici in algemene zin beoordeeld, op basis waarvan? Het is deze laatste vraag die de redactie van Dagblad Suriname stelde in een poll op haar website.
Binnen de kortste keren was de poll al door 791 personen ingevuld. Daarvan gaf het merendeel, 416 stemmen (53 procent), aan dat zij ‘alle kanalen’ onderzoeken ‘voordat ik mijn keuze maak’. 76 Personen, 10%, stellen dat zij een keuze bepalen aan de hand van artikelen in kranten, 60 mensen hebben de optie ‘nieuws op tv’ aangevinkt (8 procent), 6 procent (50 uitgebrachte stemmen) koos de optie ‘de gezinsopvoeding van de persoon. 38 personen stellen een keuze te bepalen aan de hand van evenementen waar de politicus/politica mensen toespreekt.
PK
\
