Er zijn erg veel praatprogramma’s en interviews op de televisie en via de radio. Mensen geven hun mening over allerlei items die zich in de samenleving afspelen. Zulke programma’s kunnen leerrijk zijn, vooral als specialisten met hun vakkennis meer helderheid over een onderwerp kunnen geven.
Het is echter meer de gewone man die in zulke programma’s de ruimte krijgt om zijn ‘waarheid’ te spuien. The funny thing about truth is, everyone seems to have their own version.”
Soms is de mening van enkele mensen goed doordacht, ze tonen inzicht in de materie, maar er zijn ook mensen die zulke programma’s zien als een kans om hun woede te uiten, te beledigen, te schelden, soms op het ordinaire af.
Er zijn zoveel van dit soort programma’s, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Hoewel het best irritant is dat het gros van die meningen negatief is, zijn die negatieve meningen toch nodig voor een goede ontwikkeling. Het leven is namelijk net als fotografie is. Je hebt de negatieven nodig om je te ontwikkelen. Het zou alleen prettiger zijn als dat negatieve niet spottend, denigrerend of afbrekend wordt gezegd. Vooral de oppositie spreekt graag destructief. Mensen zijn graag oordelend en veroordelend bezig, terwijl positief en opbouwend bezig zijn, juist een meerwaarde kan betekenen voor het programma. Het helpt opvoeden.
Mensen hebben vaak de behoefte om hun mening aan anderen op te dringen. Ze zien graag dat anderen net zo denken als zij. Slechts enkelen durven de confrontatie face to face aan te gaan, het gros verbergt zich liever achter de microfoon. Daarom zijn zulke programma’s zo populair.
Het komt vaak voor dat mensen elkaar tips geven als: “Je moet dan en dan naar dat praatprogramma op de radio luisteren, mensen gaan er flink tekeer! Of kijk naar dat programma op de televisie waar de beledigingen rondvliegen. Sommige mensen vinden dit soort djoegoe djoegoe programma’s geweldig en zien graag dat een ander het ook geweldig vindt. De een kan bijvoorbeeld een interview prachtig vinden omdat de geïnterviewde alles zegt dat precies in haar of zijn straatje past. Terwijl een ander datzelfde interview als eenzijdig, ondeskundig en negatief ervaart.
Velen nemen niet de moeite om een eigen mening te vormen, ze varen liever op het kompas van een ander.
Gelukkig zijn er ook leerrijke programma’s.
Heel belangrijk bij zulke programma’s is degene die het programma leidt. Niet elke journalist kan zo’n programma in goede banen leiden en daardoor geven ze mensen de ruimte om gif te spuien en te schelden, soms op het ordinaire af.
Radio ABC heeft tot nu toe bewezen dat ze de praatprogramma’s keurig in de hand hebben en het niet naar het ordinaire laten afglijden. Ook Wayne Telgt heeft in To The Point bewezen een journalist van niveau te zijn. Hij tolereert geen asociaal gedrag in zijn programma en grijpt op tijd in als mensen de neiging daartoe hebben. Hij bewaakt niet alleen het fatsoen niveau van zijn programma, maar komt altijd goed voorbereid en kan daarom de juiste vragen stellen. Hij is onpartijdig en respectvol en kan daarom het gesprek in goede banen te leiden. Naar zulke programma’s kijken en luisteren is daarom een genot.
Jammer genoeg vragen vele programmamakers zich zelden af hoe hun programma wordt ontvangen. Het enige dat het tv station interesseert, is het geld dat ze ervoor ontvangen en de invulling van de uitzendtijd. Ik heb bijvoorbeeld vaak gezien dat elke aflevering van een bepaald programma online meer dan 80% unlike blijft scoren. Dat tv-station blijft het programma toch uitzenden, omdat men het geld dat ervoor wordt betaald, belangrijker vindt dan het niveau van dat programma.
Mensen hebben niet altijd controle over wat ze horen van anderen of via de radio of televisie. Ze kunnen echter wel zelf beslissen hoe ze reageren. Ze kunnen bijvoorbeeld een afwachtende houding aannemen, complimenteren en stimuleren of hun afkeuring uitspreken. Ze moeten er alleen voor zorgen dat ze hun eigen mening daarover vormen en zich niet laten beïnvloeden door de mening van anderen.
Don’t let the noise of others opinions drown out your own inner voice.
Laat nooit je doel zijn om anderen te kleineren, te beledigen of te schofferen. Dat geeft slechts een kort moment genot maar degradeert je voor langere tijd als mens. Zodra je beseft dat jouw mening slechts een mening is, ben je op de goede weg. Houd altijd in gedachten dat programmamakers dat praatprogramma bedenken en uitzenden, maar wij mensen bepalen het fatsoensnivo van dat programma.
“When people ask for your opinion, they don’t want your opinion, they want their own opinion repeated.”
Josta Vaseur
