Mensen vluchten om allerlei redenen, bijvoorbeeld wegens vervolging, of omdat er oorlog, conflict of geweld heerst in hun land van herkomst of omdat ze worden vervolgd vanwege hun ras of nationaliteit, godsdienst, politieke overtuiging of het behoren tot een bepaalde sociale groep. Gelukkig zijn er landen die deze mensen willen opvangen en beschermen.
Het woord vluchten is steeds vaker in onze samenleving te horen. Eerst was het Hoefdraad die was gevlucht, toen bestond er vluchtgevaar van de mensen die de Centrale bank hadden opgelicht. Men wilde geen ruchtbaarheid aan het onderzoek geven omdat en vluchtgevaar bestond. Nu is het Bordo die op de vlucht is geslagen. Er kan geconcludeerd worden dat mensen vluchten omdat ze een misdrijf hebben begaan en zo hun straf willen ontlopen. Deze mensen zijn dus voortvluchtigen van ernstige misdrijven.
De eerste neiging van mensen die een misdrijf hebben gepleegd en zijn gepakt, is ontkennen en als dat niet helpt, proberen ze op de vlucht te slaan. Ze willen geen gevangenisstraf uitzitten. Enkelen nemen de verantwoordelijkheid voor hun daden en gaan hun straf uitzitten. Maar sommigen doen er alles aan om hun straf te ontlopen. Mensen worden omgekocht, bewijzen worden weggemoffeld, zich benoemen tot president of vp zodat hij wetten kan maken om zichzelf te beschermen (Amnestiewet), het land uitvluchten(Hoefdraad), proberen het strafproces met allerlei trucs eindeloos te rekken, kortom ze willen geen verantwoordelijkheid nemen voor hun wandaden. Ze verzinnen excuses en geven anderen de schuld. Deze mensen beseffen niet dat als je anderen de schuld geeft, dat je je macht weggeeft, maar als je verantwoordelijkheid neemt, heb je de macht in eigen hand om je leven te transformeren.
Deze mensen zijn slechts gefocust op de rechtbank en het ontlopen van de straf die de rechter ze kan opleggen. Ze vergeten echter dat er een groter gerechtshof is dan alle bestaande rechtbanken en dat is het gerechtshof van het geweten.
Ontkennen, liegen, trucjes uithalen, zelfs vluchten heeft dus geen zin. Het geweten zal altijd winnen, zelfs bij mensen die zich gewetenloos presenteren. Er komt een moment dat ze zelfs blij zullen zijn dat ze hun straf mogen uitzitten. Net zoals je niet kunt ontsnappen aan je schaduw, kan je niet vluchten voor je wandaden.
Running away from your problems is a race that you’ll never win.
Als mensen ernstige misdrijven hebben gepleegd en door de rechter jarenlange gevangenisstraffen zijn opgelegd, geeft dat een zekere voldoening aan de samenleving, de slachtoffers en de nabestaanden. Maar als deze veroordeelden kans zien om te ontsnappen voordat ze hun straf hebben uitgezeten, geeft het de samenleving geen prettig gevoel. Voor de nabestaanden is dit nog erger. Men wil gerechtigheid zien, maar moet toekijken hoe de dader ontsnapt.
Veroordeelde moordenaars, drugscriminelen of zedendelinquenten die hun straf ontlopen zijn namelijk een steek in het hart van slachtoffers en ondermijnen het rechtssysteem. Mensen willen hun geloof in het rechtssysteem niet verliezen.
Elk land, ook Suriname, heeft met dit fenomeen te maken gehad. In het ene land gaat men er onverschillig mee om omdat sterkere machten overheersen, met het gevolg dat deze misdadigers hun straf ontlopen. En in een ander land lukt het de criminelen niet om hun straf te ontlopen omdat de president integer is en staat voor wet en recht. In ons land was het president Venetiaan die het heeft aangedurfd om open te staan voor een proces tegen de schuldigen van de 8 decembermoorden.
Het hangt vaak van een regering af hoe langzaam of snel het oppakken en berechten van misdadigers verloopt. Echter een regering die hierin eigenbelang heeft, zal het proces tegenhouden of zelfs laten verdwijnen.
Maar onderschat de invloed van het volk niet.
In Suriname heeft men bewezen dat ook het volk debet kan zijn aan het feit dat veroordeelde criminelen nog vrij rondlopen. Het Surinaamse volk is namelijk op dit gebied erg verdeeld. Er wordt niet samen gevochten voor recht en wet. Een deel van het volk verdedigt, ondersteunt en zoekt excuses voor crimineel gedrag en een ander deel heeft zijn normen en waarden hoog liggen, staat achter wet en recht en tolereert geen uitzondering. Als een volk zo verdeeld reageert, zal zo’n proces moeizaam verlopen of helemaal niet van de grond komen.
De veroordeelden hoeven niet naar een ander land te vluchten daar ze in eigen land worden beschermd. Dus de landen die ze hebben veroordeeld, hebben het nakijken. De Surinaamse regering van dat moment heeft ze ook niet uitgeleverd. Integendeel probeerde men een wet door te drukken om de veroordeelden te beschermen. Deze veroordeelde mannen zitten niet alleen veilig in Suriname, maar proberen ook om het hoogste gezag van het land te worden om zo zichzelf te beschermen.
Kan de Surinamer trots zijn op zo’n land?
“You cannot escape the responsibility of tomorrow by evading it today.”
Josta Vaseur
