“Ik kan me nog heugen dat ik een portie bami voor SRD 20 / 30 / 40 kocht en een portie nasi ook voor dezelfde prijs, en een portie rijst kip voor SRD 20 / 30 / 40, maar nu is dat verdubbeld”, zegt Masda tijdens een gesprek met de redactie van Dagblad Suriname.
Masda was gewend om dagelijks een portie eten te kopen bij de warung, maar kan dat niet meer. “Het kwam makkelijk uit voor mij, omdat ik alleen woon en niet echt kan koken, maar nu moet ik het anders doen. Je kan nu niet met een gezin van vijf buiten eten, zelfs met een gezin van drie betaal je al meer dan SRD 800 aan het eind van de dag. Koken kan ik, maar daar geef je aan het eind ook veel voor uit. Voor een complete maaltijd met groente, vis of kip, rijst en een beetje zuur moet je ook al meer dan SRD 300 hebben, dus, waar begin je nu? Uit eten doe ik soms nog, maar niet meer als vroeger. Ik heb het als alleenstaande vrouw zonder partner al moeilijk, dan hoe doen de resterende mensen het dan met een gezin?”, vraagt Masda zich af.
Een man geeft aan dat hij liever thuis kookt en eet. “Ja, je geeft ook veel uit als je thuis zelf kookt, maar dan weet je wat je eet en je kan ook misschien twee keer eten. Het leven is heel erg moeilijk geworden. Zelf thuis iets doen kan niet zo makkelijk meer gedaan worden, maar ja anders kan het niet.”
“Ik bewonder sommige moeders of laat ik zeggen ouders, ondanks dat zij geen geld hebben proberen zij nog het beste aan hun kind te bieden”, zegt Masda. “Gisteren zag ik een moeder met haar twee kinderen bij een bekend fastfood restaurant, zij heeft eten voor haar kinderen besteld en niet voor haar. De ene dochter vroeg, mama waar is je eten en zij zei, ik heb niet genoeg geld en ik heb jullie gebracht om te genieten. Ik voelde het heel erg en kocht een meal voor haar. Ik heb ook geen geld, maar daaraan geeft ik graag, ik had ook zo’n moeder en weet hoe het aanvoelt. Om mij blij te maken deed zij heel wat en zij genoot niet eens van het leven. Ik praat hierover om niet te horen, dat ik een goed werk heb gedaan, maar het is een vergelijking dat je offers brengt voor dingen of mensen van wie je houd. En het is overduidelijk dat de mensen die het land vooruit moeten brengen, niet van het land noch van de inwoners houden”, benadrukt Masda.
“Vele mensen hebben het moeilijk en dan nog worden de prijzen omhoog gebracht.”
TM
