Voor de mensen van wie de ogen niet openen, spreekt een bericht dat gisteren viraal is gegaan boekdelen. De UNDP heeft het verzoek gedaan aan de gezamenlijke schuldeisers van 54 landen voor een schuldherschikking. Het gaat om 54 landen die aan de rand van de afgrond staan. Uw land en ons land Suriname staat op de lijst van deze 54 zielige landen. En dat is allemaal het resultaat van de regeringen Bouterse-Ameerali en Bouterse-Adhin.
Suriname is een land met zoveel natuurlijke hulpbronnen en dat tegenover een piepkleine bevolking. Waarom lukt het dan niet om een welvarende samenleving op poten te zetten en te onderhouden? Het heeft te maken met een ding en dat is dat Surinamers nooit in staat zijn geweest om goed economisch beleid op poten te zetten. Surinamers hebben een grote mond gehad en men heeft autonomie van dit land geëist zonder aan de voorwaarden van autonomie te voldoen. Wanneer je uit huis wil om alleen te gaan wonen, maar je bent een nietsnutter, dan ga je dakloos op straat belanden, in weer en wind. Dat is wat met Suriname is gebeurd. Suriname heeft nooit een cultuur van degelijk bestuur gekend, premiers die uit zichzelf hun portefeuilles ooit hebben neergelegd, naar het Nederlands model, worden nog steeds afgeschilderd als te zijn dom.
Surinamers hebben een land onafhankelijk gemaakt zonder dat er goede vaardigheid was ontwikkeld om een land te besturen. We hebben nooit een goede bestuurscultuur gekweekt bij de komende generaties. Dat hebben onze ouders en voorouders niet kunnen doen, omdat ze niet het goede voorbeeld konden geven. Over alle periodes zijn er zware corruptiegevallen geweest. De meeste grote politici in Suriname hebben een strafblad of gaan te boek als corruptelingen en nepotisten, een enkele uitzondering na zoals president Ronald Venetiaan. Suriname heeft een laaggeschoolde bevolking en ethiek is breed een verwaarloosd element in onze opvoeding, zowel thuis als op school. De gemiddelde Surinamer is vanwege de opvoeding en scholing niet bestand tegen verleidingen van het regeren, dat geldt ook voor de discipline en integer gedrag.
Maar, er is ook een uitdrukking: elk volk heeft de regeerders die het verdient. Een onderdanige volk gaat onderdrukkers als leiders krijgen, een passief en niet betrokken volk dat steeds dingen geregeld wil hebben, zal corruptelingen als leider krijgen.
Maar, het bericht is al gelanceerd dat de UNDP schuldverlichting vraagt voor 54 landen. Vier Caricom landen komen in deze groep voor waaronder Suriname. De andere landen zijn Haiti, Grenada en Belize. In deze 54 landen wonen meer dan de helft van de meest arme mensen in de wereld. Er zijn nog 6 landen in de Amerikaanse hemisfeer die in de groep van 54 zitten. De grootste groep landen zijn die van Afrika onder de Sahara, het gaat hier om 25 landen. De UNDP vraagt aan de rijke landen om in te stappen en deze landen te helpen. Een van die rijke landen met een behoorlijke slavernijgeschiedenis, dus bloedgeld in hun systeem, is Nederland. Een deel van de bevolking wil geen Nederlandse geld uit een zekere mate van trots, maar het is aan landen als Nederland waaraan een oproep is gedaan. De premier en Tweede Kamerleden uit dat land waren hier, maar enige indicatie van een bijdrage aan schuldverlichting is nergens te zien.
Suriname is dus nu echt aan de bedelstaf. De assessment van de UNDP is dat Suriname er in zijn eentje niet uit zal kunnen. Het betekent dus dat geen enkel programma erin zal kunnen resulteren dat Suriname eruit komt. Wat de UNDP eigenlijk zegt is, dat Suriname niet in staat zal zijn de schulden af te betalen. In de wereld zijn door de internationale financiële instituten de term ‘most indebted countries in the world’ gehanteerd, om de landen met de grootste schuldenlasten weer te geven. Deze landen zijn wel eens in aanmerking gekomen voor kwijtschelding van schuld. De kans is nu dus groot dat Suriname op deze lijst belandt, als er een internationaal programma van schuldverlichting zal zijn. De klassering van Suriname is nog dat we een hoog-middeninkomensland zijn. Die classificatie is gehekeld door de Surinaamse regeringen, omdat je dan als land een heleboel programma’s en grants mist. Suriname is dus nu duidelijk in de Caribische regio een arm land, ondanks dat wij olie en goud exporteren. Dat is iets voor de regeerders van Suriname om je diep voor te schamen. Het geeft aan dat regeerders van Suriname, dwars door de hele linie, er een behoorlijk potje van hebben gemaakt. Er is aangegeven dat geld in Suriname is verdampt.
Schuldverlichting betekent dat de internationale wereld het blauw-blauw laat dat internationaal kapitaal dat voor het volk was bestemd, door allerlei constructies beland zijn op de bankrekeningen van enkele burgers en bedrijven dicht bij de regering. De UNDP deed de oproep van schuldverlichting, omdat anders deze landen geen geld zullen hebben om te investeren in de schadebeperkende maatregelen als gevolg van de klimaatverandering. De schuldverlichting zal een kleine inspanning vergen van de rijke landen zegt de UNDP, maar het niet meewerken daaraan zal als wreed kunnen worden aangemerkt.
Onder de 54 landen met zware schulden zitten er 28 in de top 50 van de meest kwetsbare landen voor klimaatsverandering. Suriname zit daar ook in en het land heeft geen plannen om zich te beschermen tegen bijvoorbeeld zeespiegelstijging. De UNDP wijst ook op het dure kapitaal dat deze landen moeten aantrekken om hun uitgaven te financieren. Al met al is de UNDP oproep een bevestiging weer eens van het onvermogen van Surinamers om een land te besturen… en ook van de Surinaamse burgers om goed bestuur voort te brengen en voor ze te kiezen.
