Vorige week hebben wij de afsluiting gehad van Toerisme Week in Suriname. De president was voor de afsluiting te Bernharddorp te Para, maar het district biedt naar ons weten geen toerismediensten aan. Het dorp is nu meer een moderne woonwijk, een volksbuurt, met stenen huizen. Para op zich is wel een toerismedistrict met veel bezoekplekken en resorts langs de rivieren en kreken. Sommige van ze zijn onbereikbaar voor de Surinaamse burger door de toegangsprijzen die er zijn in dollars.
Door de president is aangegeven dat er goede toekomstperspectieven zijn voor de de toerismesector in Suriname. Hij heeft de stakeholders in de sector opgeroepen om flink gebruik te maken van de omstandigheden. De belangrijke stakeholders in het Surinaamse toerisme zijn de vliegmaatschappijen die ons land aandoen en daaronder in het bijzonder de SLM en Fly Allways. Verder zijn bepalende spelers de reisbureaus, de reisagenten, de touroperators, de reisgidsen, de hotels en lodges en de verschillende vakantieoorden.
Er zijn hotel- en toerismescholen in Suriname die ook een bijdrage leveren aan het niveau van het toerisme. Er zou zelfs een toerisme stream zijn op de MBO-opleiding Natin. Suriname heeft de afgelopen tijden op enkele toerismebeurzen gestaan, maar we zijn in de grote Europese steden buiten Nederland in de etalages van reisorganisaties niet te zien als een toerist destinatie.
De Surinaamse regering heeft om het toerisme te bevorderen recent het visumvrij reizen naar Suriname geïntroduceerd. Dit is gebeurd om meer toeristen aan te trekken. Het visumvrij reizen naar Suriname zal pas effecten hebben als Suriname als toerismedestinatie bij de toerist bekend is. Dat is nog niet het geval. De president haalde ook aan dat het
Surinaamse eten dat gevarieerd is, bij moet dragen aan het toerisme. Dat kan tot op zekere hoogte waar zijn, maar er zijn geen instituten die daarover waken. Zo weten we dat de Surinaams-Javaanse bevolking een unicum is in de regio en dat het eten van de verschillende warungs zeer wordt geapprecieerd. Echter moeten we hier wel ervoor waken dat de traditionele manier van javaans koken behouden blijft. Zo zijn er al warungs die dunne tjawmin bami aanbieden in plaats van iets dikkere javaanse bami. De kookkunsten zijn vergeleken met de authentieke mae’s zwaar achteruit gegaan. Zo zijn er warungs die ketchup met peper als sambal hanteren, terwijl er authentieke sambals eerder werden gebruikt. Ook wordt er veel suiker bij de bereiding van het eten ingezet. We hebben aan de andere kant een grote marronbevolking in Suriname, maar er zijn nauwelijks marronrestaurants in Suriname. Het zogenaamde creools eten is voor sommige Surinaamse toeristen duur. De kritische toerist die in Surinaams context uitgaven zal doen zal dit eten ook kopen, maar als duur ervaren. Er zijn hindoestaans-Surinaamse restaurants die nog betaalbaar eten aan de man brengen en waar de authenticiteit nog erin zit. Inheemse eetplaatsen zijn er niet bekend in het stedelijk gebied. Het eten van de inheemsen en de marrons is wel hier en daar in het binnenland te koop.
Het is inderdaad opvallend dat het personeel van de vele vakantieoorden in Suriname niet is getraind. We lezen op recenties op Tripadvisor en Booking.com ook dat deze medewerkers in het achterland als onvriendelijk worden ervaren. De regering heeft aangegeven dat men de toerismesector zal gaan bevorderen en faciliteren, maar hoe zal dat gebeuren? Er is een directoraat Toerisme in Suriname, waarvan niet veel wordt gehoord.
Er is een Stichting Toerisme Suriname dat politiek is bemenst door de politieke partijen die het beheer hadden over TCT (ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme). De stichting was juist bedoeld om de partijpolitiek (de politisering) buiten de deur van het toerismebeleid van de overheid te houden. STS was bedoeld als uitvoerinsgarm van het ministerie van TCT met een zekere onafhankelijkheid. Wij weten niet wat de status is van STS die heel veel werk aan de winkel behoorde te hebben gehad, zoals het op de kaart zetten van Suriname in de rijke Europese landen om te beginnen waar men veel rond de wereld reist en op zoek is naar exotische destinaties. We denken dan aan Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië en Luxemburg en de Scandinavische landen, maar ook de VS, Canada en China, Japan en India.
De regering schijnt naast lippendienst niet veel te doen om toerisme in Suriname te bevorderen. Tourism Week was om in de districten het bewustzijn rondom toerisme op gang te brengen en om het natuur- en gemeenschapstoerisme te bevorderen.
Er worden vage redevoeringen gehouden rond toerisme, maar het gaat om concrete zaken als het veilig maken van Paramaribo bij nacht en ook de Waterkant. Suriname kent vele rivieren, maar die zijn onderbenut. PURP zou bezig zijn met Waterkant en wij hebben ettelijke keren hier gezegd dat Suriname ondanks honderden kilometers aan rivier, slechts 10 meter aan promenade heeft… met losse planken en zwervers om de hoek. Er zijn op enkele plekken hoge dijken waar korte mensen geen uitzicht hebben op de rivier. Zitten of struinen langs de rivier en iets gebruiken is er niet bij.
Bepaalde delen van de oevers zijn door burgers bezet en het is privégebied. De rivieren zijn voor een deel gecoupt door burgers die langs goede en minder goede wegen aan grond langs de rivier zijn gekomen. Het is onkan dat de oevers van de rivieren door burgers zijn bezet en niet toegankelijk zijn. De corruptie heeft dus ook het toerisme verlamd.
Er is in Suriname geen beleid om Suriname mooi en aantrekkelijk te maken. Op zondagen zijn de meeste districten met mooie rivieren dode plekken. We moeten daarbij stellen dat ondernemers het laten afweten.
