Waarom overheersen negatieve gedachten boven positieve? Dat komt omdat mensen meer geïnteresseerd zijn in wat er wordt geschreven over de minpunten, kwaadsprekerij over en negatieve daden van anderen. Het lijkt alsof het negatieve voedsel is voor de mens.
Mensen uiten irritatie, boosheid en andere negatieve gevoelens, niet tegen, maar over de ander, dus kunnen ze lekker hun gang gaan. Door over anderen te oordelen, hoef jij je eigen fouten en zwakheden niet onder ogen te zien. De mensen die worden opgeruid om mee te doen aan acties en kwaadspreken, zullen nooit de hand in eigen boezem steken daar ze hun eigen zwakke punten niet willen kennen. Ze vragen zich niet af waarom opruiend gedrag ze aanspreekt, ook niet of hetgeen er wordt geroepen wel klopt. Geschreeuw en gescheld heeft nog nooit een situatie beter maakt.
Mensen stimuleren elkaar liever in negatief, dan in positief denken. Kijk maar naar de sociale media waar diverse “fouten” zelfs geïnsinueerd worden, terwijl er niets aan de hand is. En deze worden weer doorgegeven aan anderen en zo worden er letterlijk negatieve verhalen geboren en in stand gehouden. Recent hoorde ik een presentator in zijn programma op spottende toon zeggen:” Men gooit tegenwoordig alles op covid en de oorlog in Oekraïne.” Hoewel het een feit is dat deze twee items een belangrijke rol hebben gespeeld en nog steeds spelen in de huidige wereldproblemen, insinueerde hij toch dat de leiders dit als excuus gebruiken voor gebrek aan daadkracht. De luisteraar wordt hierdoor negatief beïnvloed. Ook Marie levens heeft strijd moeten leveren tegen covid. Deze minister heeft op allerlei manieren geprobeerd om het onderwijs toch in goede banen te leiden. In plaats van haar positieve inzet te waarderen, wordt haar de zogenaamde negatieve resultaten in de schoenen geschoven.
De recente protestacties zijn een goed voorbeeld van negatief denken en handelen.
De regering heeft vele positieve handelingen verricht, maar als ze een fout maken, blijft alleen dat foutje in de gedachten van de mensen hangen en worden alle positieve handelingen uit hun herinnering weggewist. Er zijn zelfs mensen die bewust die fout in de ether blijven gooien zodat de samenleving het niet vergeet. Op straat werden alleen zaken die fout waren gegaan gescandeerd. Men kende dat grote plaatje niet, had zich niet verdiept in de positieve resultaten van deze regering. Men zag slechts het ene moment waarop hij, in hun ogen, de fout in was gegaan en stond dan direct klaar om te veroordelen. De goede resultaten werden vergeten.
Toen kwam de krabbenmentaliteit naar boven drijven. Politieke leiders, voorzitters van verenigingen stonden te dringen om de fouten van de regering in de media te benadrukken.
Het is zo gemakkelijk om aan de zijlijn te staan en te roepen wat de regering fout heeft gedaan en te theoretiseren hoe zij het veel beter zouden doen. Deze mensen zaten niet midden in een afschrikwekkende situatie, ze hebben niet twee jaar lang het hoofd geboden aan tegenwerking, een failliet land, chantagepolitiek, schulden, boobytraps, fraude op de instituten, saboterende NDP’ers op strategische punten, ze hoefden niet de rotzooi van het vorig regeerteam op te ruimen. Toch hebben ze het lef om de regering te bekritiseren en te oordelen. Pas als je zelf midden in de rotzooi zit, kan je laten zien hoe jij zou handelen.
Natuurlijk moeten de minpunten ook worden genoemd, het moet alleen niet overheersen. Het positieve dat is bereikt onder zulke zware omstandigheden, moet ook genoemd worden. Dat stimuleert en geeft kracht, terwijl kritiek juist het tegenovergestelde bereikt. Er waren echter alleen geklaag en verwijten te horen. Niemand heeft een positief ding gezegd of een compliment gemaakt. Jezus had deze beschuldigende houding niet. Jezus was niet uit op de veroordeling, maar op de redding en hulp bieden. Mensen hebben nooit interesse in de redding. Ze willen aanklager, jury en rechter tegelijk zijn. Zelfs een dominee verloochende zijn geloof door te pronken met zijn vorm van gerechtigheid. Shame on you!
Josta Vaseur
