“Je kind komt met een diploma en certificaat als best geslaagde naar huis, maar je kan niets terug geven. Mijn zoon begrijpt het, maar het geeft mij een pijnlijk gevoel”, zegt een vrouw tegen Dagblad Suriname.
“Ik heb helemaal niets op zak en ik heb ook nog geen inkopen gedaan voor de school. Het ergste van de zaak is, dat ik niet het volledig bedrag van de huur heb afgestaan, net maar de helft en mijn kast is leeg, groenten en voorraad voor het huis heb ik ook niet kunnen kopen. Het is heel stressend als ouder om zo te zitten. Mijn zoon geeft aan dat hij de situatie begrijpt. Hij werkt namelijk al twee weken, maar het doet mij toch pijn. Een jongen pas van de MULO moet zo hard werken om zijn moeder en zusje te helpen en hoe hij ook nog als beste geslaagd is, kan ik niet eens iets terug doen dan een paar tranen, een brasa en een dikke zoen. Dat betekent wel veel voor hem, maar ik was gewend altijd iets meer te doen, maar het gaat van het jaar heel slecht.”
Een andere ouder die van het werk komt, geeft aan dat zij drie kinderen heeft waarvan twee op de MULO en een op de lagere school. “Mijn twee dochters zijn geslaagd en mijn jongste gaat naar de derde klas. Er zijn dus vier vrouwen in huis en een man en het gaat niet makkelijk. Ik vind het ook jammer dat ik niets extra’s voor mijn kinderen kan doen”, zegt ze. “Mijn twee dochters hebben hard hun best gedaan op school en in huis. Ik werk op twee plaatsen en mijn man is pas in de avond thuis. Mijn twee dochters zijn als het ware voorbeeldfiguren voor hun zusje. Ik vind het heel jammer dat ik niets voor ze kan doen. Ondanks dat ik op twee plekken werk, kom ik niet uit. Mijn salaris dekt de vaste lasten, aflossing van mijn auto en daaruit koop ik voeding of voorraad voor het huishouden. Mijn man zorgt voor de huishuur en vervoerkosten voor de kinderen daarnaast proberen wij samen de resterende dingen te doen. Het gaat toch moeilijk. Heel veel wordt uitgegeven aan benzine en vervoerkosten. Ons droomhuis kunnen wij niet eens realiseren. Ons perceel staat met een fundering, maar daar kan er nog niets gedaan worden. Ik dacht eraan om te planten, maar de tijd heb ik ook niet. Ik hoop echt dat er betere dagen komen”, benadrukt de moeder.
“Het belangrijkste is dat wij tenminste alles dat van belang is voor onze kinderen kunnen doen. Van het jaar loopt het anders, maar ik denk dat wij eind van het jaar toch iets leuks voor hen kunnen doen.”
David die een klein ondernemer is geeft aan, dat hij lekker zal koken voor zijn kinderen. “Als kok probeer ik dagelijks zo het huishouden te draaien en mijn eten vinden mijn kinderen en vrouw heel lekker. Een aardse goed kan ik hun niet geven, maar lekkere gerechten klaarmaken kan ik wel dus dan doe ik het op zo een manier”, zegt David.
“Met mijn zaak gaat het een beetje moeilijk, maar van tijd tot tijd heb ik wel een draai dus ik hoop dat er maar betere dagen zullen komen zodat ik mijn doelen kan bereiken en iets voor mijn gezin of kinderen in de toekomst kan betekenen.”
TM
