De demonstratie maandagochtend op het Onafhankelijkheidsplein en bij het Kabinet van de President in het centrum van Paramaribo was in algemene zin gericht tegen het beleid van de regering Santokhi-Brunswijk. Opmerkelijk was, dat enkele aanjagers van het protest protesteerden tegen beleid dat ze zelf moeten uitvoeren….. De tweede dag van protest, dinsdag – de activisten willen elke dag de straat op gaan – waren het ministerie van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie en haar minister Rishma Kuldipsingh het doelwit van het protest, maar bij haar vonden ze geen gehoor.
Een paar krakkemikkige protestbordjes zetten geen zoden aan de dijk
Het protest van afgelopen maandag was vooral aangekondigd via social media en met name door een paar ‘die hard’ activisten die vaker de straat op zijn gegaan om te demonstreren tegen het regeringsbeleid. Maar, zij wisten nooit meer dan een handjevol gelijkgezinden op straat te krijgen met cliché teksten op krakkemikkige protestbordjes en stukken karton. Toch blijken ze van geen ophouden te weten en zien ze nog steeds niet in, dat de wijze waarop zij ageren tegen de regering niet echt zoden aan de dijk zet. Hun protesten vonden amper gehoor, vooral niet omdat alleen maar werd geschreeuwd en niemand weet hoe het anders moet. Toch was het aantal demonstranten maandag zeker een paar honderd – zo blijkt uit beeldmateriaal gemaakt met een drone – (maar het was niet dat massa volksprotest waar op gehoopt was) en werd duidelijk dat er veel onvrede en woede heerst onder de bevolking.
Onder de bevolking heerst terecht veel onvrede over het regeringsbeleid. Prijzen van onder andere levensmiddelen, benzine en diensten (water, elektra) worden steeds verhoogd en met de door de regering geregelde verhoging van bepaalde uitkeringen – goed bedoeld – zijn burgers ook eigenlijk nauwelijks geholpen. Die verhogingen verdampen snel in het aanzicht van vele prijsverhogingen.
De ‘die hard’ activisten kregen deze keer op social media uitgebreid bijval van de beide adviseurs van de Surinaamse Politiebond, Sergio Gentle en Raoul Hellings, en de huidig voorzitter van de SPB Poetini Mielando Atompai. De twee adviseurs waren eerder bestuursleden van de bond, maar vanaf het aantreden van het nieuwe bondsbestuur fungeren zij als zogenaamde ‘adviseurs’ voor de bond. Een voor de bühne verzonnen job waarvoor ze zelfs een onkostenvergoeding krijgen.
“Geen ruimte voor politiek en vakbond”…
Gentle liet overigens via zijn Facebook-pagina met betrekking tot het protest van maandagochtend onder andere weten, dat “niemand moet proberen een etnisch tintje te geven aan de protestactie”. “Deze actie heeft niets te doen met ras, huidskleur, cultuur, geloof, etcetera. De situatie in het land treft haast iedereen in het land onaangenaam. Slechts een kleine groep mensen die behoort tot de toplaag van de maatschappelijke ladder voelt het niet. Ik sta aan de kant van hen die het voelen. Waar sta jij?” Ook beweerde hij, dat tijdens het protest “geen enkele voorzitter van een politieke partij of vakbond” de ruimte zou worden gegeven “om te proberen de acties te beïnvloeden, vooral die van de gevestigde partijen en bonden niet”. Maar, maandagochtend werd duidelijk dat die oproepen van Gentle geen gehoor hadden gevonden.
Activist vraagt minister Kuldipsingh “namens het volk” om af te treden…
Op de tweede protestdag, dinsdag 19 juli, was het Gentle die minister Rishma Kuldipsingh van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie, vroeg om “namens het volk” haar portefeuille neer te leggen “als u ook weet of vindt dat het niet goed gaat in het land en u zegt dat u hart hebt voor Suriname.” De activisten hadden deze dag hun protest gepland bij het ministerie op de Jules Sedney Nieuwe Haven. Maar, wie is deze man om een minister “namens het volk” te vragen om af te treden? Hij sprak niet namens het volk natuurlijk, dat recht is hem ook niet toebedeeld, door niemand.
“We need good leadership”
Raoul Hellings liet zijn Facebook-volgers weten, dat Surinamers “eens goed wakker” moeten worden. Er is volgens hem “meer in het leven te halen dan de bevrediging van fysiologische behoeften. We need good leadership, niet het soort dat een land met een oppervlakte van 164.000 vierkante kilometer, met een bevolkingsdichtheid van 3,6 personen per vierkante kilometer, met een scala aan hulpbronnen en ontwikkelingspotentie, met nauwelijk 600.000 zielen, niet kan draaien en zichzelf zit te verrijken. Niemand moet u wijsmaken dat het een zegen is om dagelijks een bordje eten te kunnen krijgen. Waarom moet ik inleveren, terwijl de leiders op mijn kosten royaal leven en om de haverklap het vliegtuig pakken om naar het buitenland te gaan voor allerlei nietszeggende reisjes? We kunnen veel meer, en verdienen veel beter dan dit. Make a change and be that change!” Tot zover de frustraties van Hellings, die hij graag wilde delen via Facebook.
Inconsequent gedrag van de drie ‘amigo’s’
Het is overigens opmerkelijk, dat twee adviseurs van de Politiebond en de voorzitter van die bond publiekelijk mensen oproepen om deel te nemen aan een protestactie tegen de regering. Een regering waarvoor deze drie heren werken. Een regering die deze drie heren zouden moeten dienen en beschermen. Als deze drie heren zo’n grote mond opzetten op social media tegen hun baas, de regering, dan zouden ze consequent moeten zijn en moeten vertrekken bij het Korps Politie Suriname, hun biezen moeten pakken. Deze drie heren zijn zeer inconsequent en begrijpen werkelijk niets van het politiek- en bestuurlijk bestel. Zij maakten maandag deel uit van het verstoren van de openbare orde, dat zij zelf zouden moeten handhaven.
De drie ‘amigo’s’ lijken niets meer en niets meer minder te zijn dan dienders die blij zijn met hun ‘status’ binnen de politie en daarom ook niet vrijwillig zullen vertrekken uit het korps. Dat korps lijkt ze immers bepaalde privileges in handen te hebben gegeven en ook bravoure, terwijl zij gewoon een paar burgers zijn in een politieuniform. En, dat is macho, en lijkt ze een zeker misplaatst aanzien te geven.
De Korpsleiding – maar, ook de minister van Justitie en Politie – zou er goed aan doen om deze drie activistische agenten per direct de laan uit te schoppen, omdat ze simpelweg onbetrouwbaar gedrag vertonen in de richting van de regering en dus feitelijk hun werkgever. Deze drie heren schoppen tegen de regering, verstoren de openbare orde, stellen zelfs eisen aan de regering – hun baas – bekritiseren openlijk het door die regering gevoerde beleid, maar ontvangen wel maandelijks een salaris van diezelfde regering. De hypocrisie druipt van hun uniform af.
Victor Aardenburg
