Ik ben zwaar teleurgesteld in de overheid. Want, waar ik al jaren gewend was om na elke zware regenbui met een bootje te varen over de Surinaamse wegen, kon dat nu niet. Ra ra, hoe kan dat ? Toen ik vannacht hoorde hoe hard het regende, stapte ik uit bed om mijn laarzen en bootje alvast klaar te zetten. Ik zou in de ochtend eerst beginnen op de Anamoestraat. Daar aangekomen, was ik erg teleurgesteld. De overheid had het verziekt door goed werk te verrichten. Rij ik direct door naar de Johannes Vermeerstraat. Wederom een teleurstelling, geen zwamp te bekennen. Ik haastte mij vervolgens naar de Kolonistenweg, maar helaas. Ook geen water. Maar als dit allemaal nu wel gerealiseerd is, hoe kan het dan zijn dat we jarenlang de ellende hebben moeten doorstaan?
Het verbaast mij verder ook dat ik om de twee weken zie dat de straat waar ik woon nu wordt schoongemaakt en het gebeurt standaard op de maandag. Waarom kan het nu wel en de afgelopen jaren niet?
Vroeger moesten we enkele dagen geduld hebben om weer eens normaal te kunnen rijden.
En dat is nu niet het geval. Als ik dan zeg dat ik door deze ontwikkelingen, vertrouwen heb in de toekomst dan heet het dat ik NDP’er ben en dat begrijp ik wel want ik weet dat een aantal burgers van het land niet stemmen voor ontwikkeling, maar zoals ze al langer gewend zijn en dat is dus traditioneel.
Waar het bij mij om gaat is, wie het doet maakt me niets uit. Als het maar gebeurt!
Het kan toch niet zo zijn dat wij steeds maar worden gezien als een land dat niet vooruit komt. Hoe prettig is het niet om rond het Onafhankelijkheidsplein en de Waterkant te lopen. Ik zie daar veel mensen waaronder ook toeristen met plezier lopen en dat doet me goed dat het er allemaal zo mooi uitziet. Ik ben er nu van overtuigd dat ontwikkeling wel mogelijk is. Hoeveel mensen komen nu terug naar Suriname en aangeven dat ze toen zijn weggegaan vanwege het feit dat zij bang waren gemaakt dat hen van alles zou overkomen? In feite wilden zij niet weg, maar doordat er weinig tot geen mogelijkheden waren om zich te ontwikkelen, zijn ze weggegaan. Ik denk dat vele anderen het ook zouden doen als ze de mogelijkheden voor hadden.
Feit is dat ze allemaal Surinamers zijn en blijven en als ze terugkomen en helpen met de opbouw dan kan ik dat alleen maar toejuichen.
Rebien
