Er zijn bewegingen die erop duiden dat de regering voorstellen zal doen om onvolkomenheden die er zijn in de regelgeving van de vertegenwoordigende lichamen, te corrigeren. Onder andere gaat het dan om het terugroepen van gekozen volksvertegenwoordigers. Dat zijn zeer interessante debatten die in DNA zullen plaatsvinden.
Het lidmaatschap van de Nationale Assemblee eindigt volgens de Grondwet door terugroeping bijvoorbeeld. We hebben gezien dat een terugroeping niet heeft gewerkt, omdat men de werking van de wet niet begrijpt. Of beter gezegd, de autoriteiten, zoals de DNA-voorzitter, die een opdracht hebben in de wet, hebben zich niet verplicht gevoeld om conform de wet te handelen.
Volgens de Wet Regionale Organen eindigt het lidmaatschap van de districtsraad en de ressortraad ook door terugroeping. Hoe de terugroeping moet geschieden moet bij wet zijn bepaald en wij vinden dat het genoeg is beschreven hoe dat moet plaatsvinden.
De regering schijnt van oordeel te zijn, dat door gebrekkige regelgeving nog geen enkele volksvertegenwoordiger is teruggeroepen. Het zou gaan om onvolkomenheden in de Wet Terugroeping Volksvertegenwoordiger 2005 en de Wet beëindiging lidmaatschap van DNA van 2016. Het is in het verleden voorgekomen, dat leden van DNA onenigheid kregen met hun politieke partij en een eigen fractie dan vormden al dan niet met een eigen naam. De regering zou vinden, dat dit in strijd is met de Kiesregeling en het Decreet Politieke Organisaties.
Volgens de geldende wetgeving wordt het besluit voor terugroeping gezet bij de het hoogste orgaan van de politieke partij of het orgaan dat bevoegd is om deze terugroepingen te doen. Doorgaans is dat de algemene ledenvergadering van een partij. Wij vonden dat bij het mislukte terugroepen van William Waidoe tijdens de vorige regering, de voorzitter van DNA geweigerd had uit politieke motieven, om de handelingen te doen die zouden leiden tot de terugroeping. Nu worden deze handelingen verder geconcretiseerd. En zal worden bepaald wanneer een terugroeping een feit zal zijn, wanneer dus de terugroeping zal zijn voltooid en hebben plaatsgevonden. Daarmee zal alle onduidelijkheid zijn weggewerkt. Maar, men moet niet vergeten om een straf te koppelen aan de handelingen die autoriteiten waartoe men geboden is, niet willen plegen, omdat het hun politiek niet goed uit zou komen. Daarbij moet men zeker structureel te werk gaan en de zaak simpel regelen, puntsgewijs en chronologisch.
De terugroeping moet plaatsvinden door het hoogste of het bevoegde orgaan van de partij. De gronden van terugroeping moeten daarbij worden genoemd. De bedoeling is dat leden van politieke organisaties die ophouden te bestaan, niet terug te roepen moeten zijn. Opvallend is dat men wil, dat ze niet tot andere partijen toetreden die niet in DNA zitten. Betekent het dan dat ze wel tot partijen mogen toetreden die wel in DNA zijn vertegenwoordigd?
De gronden voor terugroeping wil men nu expliciet regelen. Een eerste grond is geroyeerd zijn of als op andere wijze men geen lid meer is van de partij. Als men lid lid wordt van een fractie van een andere politieke partij of als hij of zij een eigen nieuwe fractie opricht, kan hij of zij ook teruggeroepen worden. De vraag rijst of het überhaupt mogelijk is lid te worden van een andere fractie of een andere fractie op te richten. Of moet het niet gaan om pogingen?
Interessant is, dat wanneer leden 60% of meer van de vergaderingen niet heeft bijgewoond, het de planning is dat deze leden ook kunnen worden teruggeroepen. We hebben eerder gevallen gehad, zoals het geval van de voorzitter van de NDP die nooit in DNA aanwezig was. Bij een veroordeling van 5 maanden of meer zou men ook teruggeroepen kunnen worden volgens de plannen die zouden bestaan. Dus voor veroordelingen korter dan 5 maanden zou men niet teruggeroepen kunnen worden. Maar, men zou wel geroyeerd kunnen worden en dan is men wel terug te roepen. Wel moet men geroyeerd worden door het hoogste orgaan van de partij. Het mag dus niet, dat een bestuur gewoon een DNA-lid terugroept.
Opvallend is dat het terugroepen dezelfde procedure moet zijn als bij de kandidaatstelling. De terugroeping zal eerst aan degene die wordt teruggeroepen, worden betekend met vermelding van de gronden en de notulen van de partij meeting waar hij is teruggeroepen.
Heel cruciaal is het voornemen om een terugroeping finaal te laten zijn met de mededeling. Dat is een punt dat veel helderheid zal kunnen brengen. Dat is een systeem dat zonder complicaties zou kunnen worden uitgevoerd. En zo zou het systeem van de terugroeping ook moeten worden. Op correcte wijze wordt het besluit in de partij genomen. Dat wordt op correcte wijze met een deurwaardersexploot aan de betrokkene medegedeeld. Meer hoeft er in principe niet te gebeuren. Het enige wat nog zou kunnen gebeuren is, dat aangevochten wordt dat de algemene ledenvergadering of het congres waar het besluit is genomen, onrechtmatig is, omdat er geen quorum was of omdat leden erbij waren die niet stemgerechtigd waren of dat leden gerechtigd, niet tot de vergadering zijn toegelaten. Ook kan het zijn, dat de vergadering rechtmatig besluiten mag nemen, maar niet de juiste procedures en termijnen zijn gehanteerd. Dat kunnen dan rechtszaken worden.
In elk geval is het goed om de terugroeping beter in de wet te regelen zodat het systeem begint te werken.
