Dat zich nog steeds een aantal milieu vernietigende scalians op bepaalde Surinaamse wateren bevindt is geen nieuws. Wat wel nieuws zou zijn is het antwoord op de vraag waarom dat nog steeds mogelijk is. Maar, dat antwoord komt maar niet. De redactie van Dagblad Suriname heeft diverse malen minister David Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen benaderd over deze kwestie, maar een antwoord is nooit gekomen.
Tot wanneer zijn vergunningen scalians geldig?
Vergunningen die zijn verstrekt aan de eigenaren van de goudpontons zouden na het verlopen ervan niet meer worden verlengd. Op 5 november vorig jaar berichtte Dagblad Suriname daar nog over.
Minister Abiamofo zei eind september 2020, dat de vergunningen van scalianhouders niet worden verlengd. Eind juni 2021 zei de minister, dat eind dat jaar verstrekte beschikkingen zouden vervallen. “De afbouw van de activiteiten is succesvol en zal worden voortgezet. De scalians die rondom het stuwmeer opereren hebben geldige beschikkingen die in december 2021 komen te vervallen. Zijdens het ministerie is reeds gecommuniceerd naar de eigenaren van deze scalians, dat ze geen nieuwe beschikkingen zullen krijgen van het ministerie”, aldus Abiamofo eind juni vorig jaar in de Assemblee. Ook zei hij toen, dat er follow-up afspraken zijn gemaakt met de Franse autoriteiten over de aanpak van scalians.
Maar, tot wanneer de vergunningen geldig zijn van de nog steeds actieve scalians is vandaag de dag nog steeds niet bekend. De regering heeft nooit een lijst met de namen van scalianhouders en de geldigheidsduur van de aan hen verstrekte vergunningen publiek gemaakt….
Ondertussen verschijnen met regelmaat beelden, vooral op social media, van scalians die nog steeds aan het werk zijn op onder andere de Marowijnerivier. De minister daarnaar herhaaldelijk gevraagd door Dagblad Suriname, hult zich in stilzwijgen. Hij verstrekt geen enkele informatie over wanneer vergunningen aflopen van de scalians die vandaag de dag nog steeds Surinaamse wateren en de daarin voorkomende biodiversiteit vervuilen. Het is bekend dat vissen in de wateren in het binnenland hoge concentraties kwik in zich hebben. Het is bekend dat veel binnenlandbewoners vis vangen voor onder andere de eigen consumptie met alle risico’s voor hun gezondheid vandien. Daarom wachten de inheemse Wayana’s in Kawemhakan (Anapaike) niet langer op ‘Paramaribo’ en hebben zelf visvijvers aangelegd om hun eigen vis te kweken. Een succesvol project dat navolging verdient.
Fransen kennen geen pardon voor scalians
De Fransen hanteren een duidelijke, heldere en rigoureuze aanpak van scalians aan de Franse zijde van de rivieren tussen Suriname en Frans Guyana. De Gendarmerie treedt hard op. Scalians worden in brand gestoken, doormidden gezaagd en veel materieel vernietigd. Suriname heeft echter de afgelopen jaren een gedoogbeleid gevoerd, wetende dat het sowieso bij wet verboden is om op open wateren te mijnen. Dat gedoogbeleid lijkt onverkort te worden voortgezet, ondanks de gedane uitspraken van minister Abiamofo.
Vorige week liet hij zich in de Assemblee, tijdens de begrotingsbehandeling, ook nog ontvallen dat “ook politici belangen hebben in de goudsector”. En daar vallen scalians ook onder natuurlijk. De ordening van de algehele goudsector is volgens hem “niet eenvoudig”.
Een van zijn illustere voorgangers, Sergio Akiemboto, zei al in juni 2020, dat het een uit de hand gelopen situatie is met de scalians in het Marowijnegebied. ‘Als je het mij vraagt, moeten de activiteiten volledig worden stopgezet”, sprak Akiemboto.
Geen transparantie NH inzake afgegeven vergunningen
Inmiddels is het medio mei 2022 en nog steeds is de kwestie rond de scalians niet opgelost en zijn er nog diverse actief in Surinaamse wateren. Het wordt tijd dat minister Abiamofo een transparant beleid gaat voeren, waar zijn regering beweerd voor te staan. Maar, tot vandaag de dag is er geen sprake van enige openheid, transparantie, als het gaat om de geldigheidsduur van vergunningen van nog actieve scalianhouders.
Tot vandaag de dag richten de scalians schade aan wateren aan – kwik wordt gebruikt, bodems van wateren worden omgewoeld, oevers worden beschadigd en kalven af – en zorgen ook voor overlast voor bewoners van dorpen in de nabijheid van actieve scalians. Dat deze scalians maar blijven werken, versterkt natuurlijk het gevoel in de samenleving dat er bepaalde belangen meespelen.
Hoe groen is Suriname?
Hoe serieus neemt de huidige regering de vernietiging die wordt aangericht door scalians en door de kleinschalige goudwinning? Scalians blijven maar hun verwoestende werkzaamheden voortzetten en goudzoekers blijven maar het door hen gebruikte kwik gebruiken? Wat doet de regering om de goudzoekers te stimuleren om over te stappen op milieuvriendelijke goudwinning methodes? Wat doet de regering als ondertekenaar van het Minamata Verdrag – wereldwijd uitbannen van kwikgebruik – om kwikgebruik op de goudvelden tegen te gaan?
Het groenste land ter wereld mag dan in letterlijke zin met 93 procent bosbedekking wellicht nog steeds het mooie groenste land ter wereld zijn, maar echt groen is Suriname nog lang niet.
PK
