Onder de kop “Doel van lease juist gericht op reduceren maandelijkse kosten”, met deze woorden tracht CEO Paul de Haan van de SLM het publiek wijs te maken, dat hij en zijn team bezig zijn een “herstelplan” voor de SLM uit te voeren. De waarheid zit echter iets anders in elkaar.
Sinds het aantreden van deze CEO (meer dan een jaar geleden) is de SLM zijn complete vloot kwijt geraakt en wel op een wijze die ook heel veel imagoschade heeft opgeleverd. Dit is absoluut ongekend in de bestaansgeschiedenis van de maatschappij.
Volgens internationale regelgeving verliest een maatschappij het recht op zijn Air Operator Certificate (AOC), indien zij na 60 dagen lang geen eigen vloot bezit (CARS 9.1.1.8). Echter zien wij, dat de luchtvaartwaakhond CASAS, deze dwingende regelgeving niet handhaaft en de SLM de ruimte bood, om zijn AOC te blijven behouden vele maanden na het verstrijken van de vereiste 60 dagen. Dit alles gebeurt terwijl de SLM reeds maanden niet adequaat meer aan zijn eigen operationele diensten en voorwaarden voldoet. Terwijl onder andere de B777 reeds maanden was geretourneerd naar de lessor, stond CASAS toe, dat de SLM deze kist tot januari 2022 op papier op zijn AOC mocht behouden.
Het feit, dat de SLM dit mocht doen zonder operationeel toezicht over de kist te hebben gehad, doet vele ernstige vragen rijzen over de rol van de toezicht uitoefenende autoriteit. Dit is een niet te onderschatten situatie. Dergelijke situaties kunnen onze gehele luchtvaart, zowel direct als indirect, in ontzettende problemen brengen! Het moet ons niet bevreemden, wanneer bij de komende audit van de Federal Aviation Administration (FAA) en International Civil Aviation Organization (ICAO), hiervan gewach gemaakt wordt. Hoewel de directeur van CASAS een zekere discretie heeft om af te wijken van de termijn van 60 dagen, kent ook deze ruimte duidelijke grenzen. Hier zijn goede reden voor, daar de veiligheid te allen tijde gewaarborgd moet blijven, hetgeen door de recente ontwikkelingen niet meer zo vanzelfsprekend is.
Terwijl de vorige directie van de SLM met de lessoren van de latere in beslag genomen vliegtuigen, een degelijke betalingsregeling had opgesteld ter voorkoming van inbeslagname, werd deze niet overgenomen door meneer De Haan met alle gevolgen van dien. In tegenstelling tot beweringen van deze CEO, betrof het genormeerde grote lessoren, die zaken doen met grote maatschappijen zoals Lufthansa, British Airways en KLM-Air France.
Van de huidige keuze kan dit niet gezegd worden. Belangrijk is de vraag, waarom grote genormeerde lessoren geen zaken meer doen met de SLM, sinds het aantreden van deze CEO? Het antwoord is simpel. De SLM staat te boek als een notoire wanbetaler! Een houding die een verhoogde kans in zich herbergt, dat schuldeisers telkenmale beslag kunnen leggen op de bezittingen van de SLM.
Belangrijk is te weten of de nieuwe “lease” de garantie biedt, dat er geen beslaglegging meer zal plaatsvinden.
Concluderend kan gesteld worden, dat de gehele aanpak van alle kanten rammelt en geen enkele basis heeft voor het reduceren van de maandelijkse kosten voor de SLM, noch in enig inhoudelijk “herstelplan”. In het afgelopen jaar heeft men telkens weer nieuwe versies van het topgeheim “herstelplan” van deze CEO De Haan in de media mogen vernemen. Dan was het een mogelijke samenwerking met Kenia Airways B787, vervolgens overname van twee ex A330 van KLM en te eindigen met nog een schandaal met de “lease” van een A330 van Virgin Atlantic.
Dit is de werkelijkheid en deze demonstreert het tegendeel van een gestructureerd herstelplan.
Opmerkelijk en ongekend in de luchtvaart is, dat er nu gekozen wordt om een grote uitgave te doen (de in-uit faserings processen), ten einde de kist voor slechts 6 maanden op de vergunning (AOC) te plaatsen (de zogenaamde “dry-lease”).
Dat een “dry-lease” van slechts 6 maanden structureel kostenbesparend zal zijn, gaat tegen alle logica in.
Kortom: het is duidelijk, dat deze actie slechts is ondernomen om het verlies van de AOC van de maatschappij te stuiten.
Het is een strategie om tijd te kopen en tegen beter weten in voort te gaan met het zogenaamde “herstel”. Deze CEO kiest hierbij voor een zeer kostbaar experiment. Het is aangeraden aan de aandeelhouder om zowel de CEO als het illusoire herstelplan aan een grondige evaluatie te onderwerpen en zo snel mogelijk het heilloos pad te verlaten.
Een luchtvaartanalist.
