Er is met opluchting gereageerd toen bekend werd dat de Franse president Macron weer de verkiezingen had gewonnen. Frankrijk lijkt ver, maar dat hangt ervan af hoe je het bekijkt. Frankrijk is in principe een buurland van Suriname, alleen beseffen wij dat niet zo. De
tegenhanger van Macro was een politica, Marine Le Pen, die doorgaat als te zijn een rechtsradicaal. Die heeft een bepaald beeld van het beleid met betrekking tot vreemdelingen en de Islam. We denken niet dat Suriname een voorstander was van haar uitverkiezing. De Surinaamse president zal binnenkort ook zijn felicitaties uitbrengen aan de Franse president.
Macron is niet al te geliefd in Frankrijk, maar hij schijnt de betere te zijn tussen 2 kwaden. In tal van hoofdsteden in Europa was een zucht van verlichting te horen toen bekend raakte dat Emmanuel Macron aan een tweede ambtstermijn als president van Frankrijk mag beginnen.
De vraag die in Europa speelt is of de herverkiezingen van Macron goed nieuws is voor de (nabije) toekomst van de Europese Unie. Want er zijn politici die de EU willen bossen en af willen van de Euro. Dat is onbegrijpelijk voor onze begrippen. Europese leiders zijn zijn in elk geval opgelucht. Frankrijk behoort tot de grote landen in West Europa qua politiek en economie. Niet de radicaal-rechtse Marine Le Pen, maar de Europa gezinde Emmanuel Macron is (her)verkozen tot president van Frankrijk. Gezegd is dat de Fransen wijs hebben gekozen voor de waarden van de Europese Verlichting. De keus van de kiezers wordt gezien als een ondersteuning van het voortbestaan van de Europese Unie, van Europa. Frankrijk is een machtig land binnen de Europese Unie. Het is een groot land, een land dat aan de wieg van de Europese gemeenschap stond begin jaren vijftig. Daarom zou de stem van Frankrijk zwaarder wegen dan die van kleinere landen. Opmerkelijk is dat de Russische president Poetin Emmanuel Macron ook heeft gefeliciteerd. Europese leiders hebben liever een sterk Frankrijk in een sterk Europa dan een Le Pen die voorstander is van een verkapte “Frexit”.
Het resultaat van de verkiezingen zal zijn dat er een meer eensgezinde Europese Unie ontstaat. Wanneer Macron naar oplossingen voor problemen zoekt, heeft hij de neiging om dat in Europees verband te doen. Nationale thema’s zoals de klimaatverandering of de hoge
brandstofprijzen snijdt hij ook tijdens vergaderingen met de Europese instellingen aan. Hij beseft dat de problemen waarmee we vandaag geconfronteerd worden, gezamenlijk moeten aangepakt worden. Die reflex zal hij niet zomaar loslaten, ook al gaf een aanzienlijk deel van
de Franse kiezers zondag te kennen dat ze nog maar weinig Europees gezind zijn. Zo luidt de analyse van Europa-kenners. Maar de EU was niet de drijfveer om te stemmen zeggen deskundigen. De gemiddelde Fransman laat de rol van de EU niet zwaar doorwegen in zijn of
haar keuze. Uit de resultaten blijkt dat er ook veel eurosceptici in Frankrijk zijn. Europa heeft duidelijk niet de verwachtingen van de Franse bevolking ingelost. Die verwachtingen zijn zelden serieus genomen, zeggen deskundigen. Het is een tendens die in steeds meer landen te zien is. Kenners verwachten dat het presidentschap van Emmanuel Macron er anders zal uitzien de komende vijf jaren dan de voorgaande vijf jaren.
Emmanuel Macron is een Frans politicus. Sinds 14 mei 2017 is hij president van Frankrijk. Hij wordt door de meeste waarnemers als sociaal-liberaal beschouwd. Van 26 augustus 2014 tot 30 augustus 2016 was hij minister van Economie, Industrie en Digitale Economie in een
regering geleid door premier Manuel Valls . Op 23 april 2017 werd hij de winnaar van de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen, met 24% van de stemmen. Op 7 mei nam hij het in de tweede (en finale) ronde op tegen Marine Le Pen van het Front National. Hij won de verkiezing met 66,1% van de stemmen. Bij zijn aantreden was hij 39 jaar oud en daarmee de jongste Franse president ooit. Uit hoofde van zijn functie is Macron ook co-vorst van Andorra. Nu heeft hij voor de tweede maal de verkiezingen gewonnen. Macrons ouders waren beiden arts in de stad Amiens. Zijn grootmoeder van moederszijde was schoolhoofd in
de Pyreneeën en van haar kreeg hij, naar eigen zeggen, een linkse overtuiging. Macrons opvattingen worden vaak ‘sociaal-liberaal’ genoemd. Hij noemt zichzelf een liberaal, zowel op politiek als economisch vlak, maar neemt afstand van het ‘ultraliberalisme’.Hij is voor een vrijemarkteconomie, maar met behoud van de sociale solidariteit. Hij wil het overheidstekort fors terugdringen, onder meer door het aantal ambtenaren geleidelijk te verminderen. Macron is uitgesproken pro-EU, meer dan de meeste Franse presidentskandidaten van 2017, maar heeft voorstellen voor hervorming van de Unie. De
vraag rijst wanneer er zakelijke overeenkomsten komen tussen onze president en die van Frankrijk.
