Terwijl in Suriname overstromingen in het binnenland, uitgifte van vergunningen om te vissen en transparantie over concessies om na milieuvernietiging goud te winnen actueel zijn, is op 22 april wereldwijd De Dag van de Aarde (Earth Day) herdacht. Op bescheiden schaal is dat ook in Suriname gebeurd.
Earth Day is een jaarlijks evenement op 22 april dat in het teken staat van milieubescherming. De eerste Dag van de Aarde vond plaats in 1970 en was een gevolg van groeiend ecologisch bewustzijn door de bestseller Silent Spring van Rachel Carson uit 1962. In zekere zin markeert de dag daarom het begin van de moderne milieubeweging. In Suriname zijn de overstromingen in het binnenland zeer actueel. Het Brokopondo Stuwmeer en met name de Brokopondo Waterkrachtcentrale zouden in de overstromingen een rol spelen. Er wordt op dit moment evenveel water verspild als water via de natuurlijke weg (o.a. regenval) in het meer terecht komt. Het meer zou namelijk op haar maximumstand staan en daarop zijn de waterkleppen open. Dorpen in de buurt van het stuwmeer liggen zouden door de richting van de waterstroming daar last van hebben.
Er is veel kritiek op de company die onder Staatsolie valt vanuit de lokale gemeenschappen. De indruk bestaat dat de overstromingen die aanhoudend zijn, het gevolg zijn van de spuiactiviteiten van de waterkrachtcentrale. Het spuien had, naar oordeel van de benadeelden, eerder moeten beginnen. Ook zijn ze van mening dat Staatsolie een krutu had moeten beleggen zodat de plaatselijke bevolking op tijd was geïnformeerd over de gevolgen van het spuien op een hoger niveau.
Uit een interview met een functionaris van Staatsolie blijkt dat zij zich niet als veroorzaker van de overstromingen zier. Want, met het niveau van de regenval zouden de dorpen toch onder water lopen. Ook zou Staatsolie van oordeel zijn, dat genoegzaam is gecommuniceerd onder andere via de lokale media. Deskundigen menen dat de regering in de kwetsbare gebieden locaties moet aanwijzen waar ze hun woningen moeten opzetten en waar niet. Indien men toch in de gebieden bouwt, dan is de staat daarvoor niet verantwoordelijk. Deze aanwijzing heeft niet plaatsgevonden. De vraag is nu wie de schade ontstaan door de overstroming zal betalen. Er zijn personen die ervan uitgaan, dat de schade als gevolg van de overstromingen vergoed moet worden door de power company. De power company is daar niet van overtuigd.
Feit is dat het binnenland steeds met kortere tussenpozen onder water is. Het zou kunnen zijn dat dat het gevolg is van klimaatverandering, maar er zijn geen instituten in Suriname die daarover uitspraken zouden doen. In Suriname zouden mei en juni de natste maanden van het jaar zijn. Maar inmiddels hebben we al nagenoeg het hele jaar regelmatig regen, vooral in maart en april. Ook delen van Wanica, Saramacca en Commewijne zijn regelmatiger onder water. Al deze gebieden zijn landbouwgebieden en leefgebieden. De conclusies uit het rapport dat in 2007 op sponsoring van de Wereldbank is uitgebracht waarin onze kwetsbaarheid voor de zeespiegelstijging is vastgesteld, lijken al uit te komen, alleen is de oorzaak geen zeespiegelstijging maar extreme regenval. Er worden zo nu en dan storingen van convergentiezone als oorzaak gemeld, maar het komt vaker voor dat afwijkend extreme regenval geen verklaring heeft in Suriname. Overstromingen komen door extreme regen en soms door het hogere zeewater in de kustvlakte. Het water blijft langer hangen. De vraag rijst wat er zal gebeuren als het water niet zakt, dus als woon- en landbouwgebieden min of meer permanent onder water zitten? We hebben deze vraag ons haast om de ene maand ons hier afgevraagd. Het zal een impact hebben op de voedselvoorziening en we zullen meer voedsel moeten importeren. De mensen die achterblijven na de exodus, waar zullen ze dan gaan wonen? Deze vraag hebben we ook gesteld in verband met de grondenrechten.
In Suriname heeft geen enkele partij over het onder water lopen van Suriname campagne gevoerd.
De Surinaamse regering heeft geen beleid, maar men schijnt wel geluisterd te hebben naar de toespraak van Mia Mottley, de premier van Barbados, tijdens de klimaattop enkele maanden terug. Ruimtelijke Ordening slaapt en weet niet eens dat ze anticiperend maatregelen moet treffen door nieuwe bestemmingsplannen te maken. Er is in Suriname totaal geen milieubeleid, geen beleid voor rampenbeheersing en geen visie of beleid over de overstromingen die onder water gaan komen te liggen. Er zijn al tuinbouwers die hun gronden niet meer bewerken omdat men steeds de aanplant ziet uitsterven door wateroverlast: water dat weken blijft hangen. Er os al landbouwgebied verlaten in Suriname.
Gebieden die nooit onder water liepen, blijven nu vaker dagen onder water. Dat er totaal geen milieubeleid is, blijkt ook uit de vage antwoorden die de regering heeft gegeven recent over visvergunningen en de transparantie die is gevraagd over verleende goud- en houtconcessies. Het beleid is in elk geval niet gericht op lange termijn maar slechts naar de volgende verkiezing.
Voor de aarde is er geen aandacht in Suriname, dat komt door een zeer zwakke overheid, gebrek aan kader overheidsbreed en een non-existent milieu middenveld.
