Terecht is door een DNA-lid het feit gehekeld, dat er overdadig met loeiende sirenes door mensen die hoogwaardigheidsbekleders zijn of dat mensen met volgauto’s. Het kost allemaal geld, het is niet gedekt door de verkeersregelgeving. Het schept een onoverbrugbaar afstand tussen degenen die regeren en degenen over wie geregeerd wordt. Het geeft aan wat het betekent geprivilegieerd en bevoorrecht te zijn en wat het betekent om het niet te zijn. En wat gehekeld is tijdens de afgelopen verkiezingen en wat de uitspraak van het electoraat is geweest tijdens de laatste verkiezingen, is dat de privileges zijn afgewezen.
Vanaf het begin van deze regering duiken er beelden op social media op van onder andere volgauto’s van de vp waarbij er verschillende capriolen op straat worden uitgehaald. Mensen in de volgauto’s filmen het en zetten het op social media, soms gaat men live ermee. Kijk wat we doen, het land is nu van ons, het is nu onze beurt en niemand kan ons wat doen. We doen wat we willen, dat is dan de teneur van deze capriolen. Er is vanaf het begin van deze regeerperiode door de burgerij afkeuring geuit tegen dit zichtbaar maken van de klassenverschillen in Suriname. Er zijn door de regering geen maatregelen getroffen om het gedrag aan banden te leggen.
Terecht stelt het DNA-lid, dat volgens de verkeersregelgeving slechts de politie en nog een paar andere diensten met een loeiende sirene mogen rijden, althans dat de verkeersdeelnemers alleen verplicht zijn opzij te gaan en voorrang te verlenen wanneer het gaat om de politie, de brandweer en de ambulance. Voor deze diensten zijn weggebruikers verplicht om opzij te gaan; doet men dat niet, dan begaat men een verkeersovertreding en dan men daarvoor worden beboet. Maar, voor hoogwaardigheidsbekleders hoeft de burger niet opzij te gaan tenzij er daarover instructies worden gegeven door de verkeerspolitie voor redenen die niet direct ter zake van belang zijn.
Nu is het zelfs zo, dat behalve leden van de regering ook mensen die menen nu aan de ‘macht’ te zijn en te behoren tot de regering, met loeiende sirenes rijden. Er is recent zelfs een aanrijding veroorzaakt waarbij men zelfs is doorgereden en zich niet heeft bekommerd om een slachtoffer die in de auto zou kunnen achterblijven. Maar, is het hulpeloos achterlaten van een slachtoffer geen strafbaar feit? De vraag rijst ook wat de consequenties zullen zijn als verkeersdeelnemers weigeren om gevolg te geven aan loeiende sirenes buiten de politie, de brandweer en de ambulance om.
We stellen ons voor dat er zeer vervelende situaties kunnen ontstaan die zelfs kunnen uitmonden in aanrijdingen en geweld. We brengen dan in herinnering waarbij zonder getoond berouw geweld is gepleegd tegenover de journalist Pinas. En hoe mensen uit de kringen van de geweldplegers de gewelddadige daden hebben goedgepraat en hebben aangegeven dat het best wel erger had kunnen of moeten aflopen. De verkeerspolitie is op de hoogte van de voorrangsregels in het verkeer. De politie heeft het decennialang geaccepteerd en gedoogd dat categorieën buiten de limitatieve opsomming van de verkeerswetgeving, zich rechten toemeten die wettelijk niet aan hen toekomen. De samenleving heeft het min of meer ook als fatsoenlijk en toelaatbaar geaccepteerd.
Maar, als we kijken naar de privileges die gegeven zijn aan de 3 diensten die met sirenes, onder bepaalde omstandigheden, voorrang kunnen ‘afdwingen’, dan hebben wij niet de indruk dat met dit soort regels een gedoogbeleid kan worden gevoerd. De vraag rijst waarom de politie al die tijden niet heeft opgetreden. Is het zo dat een minister niet kan worden beboet? Of een directeur van een staatsbedrijf?
Recent hebben we gezien dat in het veel grotere en machtigere Engeland aan premier Johnson een boete is uitgereikt door de politie voor het overtreden van samenscholingsregels die hij zelf in verband met Covid-19 had uitgevaardigd. In Suriname is dat waarschijnlijk niet mogelijk zonder rancune naar dienstdoende politieambtenaren. De politie heeft nu tot taak om voor de duidelijkheid regels uit te vaardigen en via de Juspol-minister te communiceren met de raad van ministers. De oorzaak die aan de kern van het probleem ligt is dat in Suriname er te veel files voorkomen. De benzineprijzen zijn exponentieel gestegen, maar dat heeft niet geleid tot de afname van de files.
Wat zijn de oplossingen om van de files af te komen? Ten eerste denken wij dat de regering flexibel werken moet invoeren, zowel in de publieke als in de private sector. We meenden te hebben opgevangen, dat de minister van Arbeid een wetsvoorstel zou hebben gemaakt dat dit moet regelen. Dan zou niet iedereen tegelijk op straat zijn om 7 of 8 uur aan het werk te zijn en om 3 of 4 uur van het werk te gaan. Werkplaatsen kunnen dan langer open blijven en kunnen mensen in afstemming met de managers schuiven met hun werktijden zodra ze maar hun aantal uren in de week volmaken.
Een andere oplossing is om 1 dag in de week van huis uit te werken, voor zover dat mogelijk is, want brood bakken van huis uit gaat bijvoorbeeld niet. Van huis uit werken verg de juiste faciliteiten in de huiselijke feer en een aparte vorm van management, maar het herbergt ook gevaren voor de werkers. Een andere oplossing zou inderdaad zijn om de fly-overs in Suriname wel te maken. Een fly-over is niets anders dan een korte brug waardoor twee wegen elkaar niet meer fysiek kruisen. Het zijn geen ingewikkelde technologische werken en zeker haalbaar voor Suriname. Het is niet terecht dat we in Suriname sceptisch doen over eenvoudige fly-overs. Hier en daar moeten er meer bruggen komen zoals over de Surinamerivier. Wij zien wel ruimte om voor de president en de vp misschien ook voorzieningen te treffen in de verkeersregelgeving, maar dat moet geen uitgebreide regeling zijn voor andere functionarissen. Want als men de files kan omzeilen, zal men zijn best niet doen om files te voorkomen.
