O jullie die geloven, het vasten is jullie verplicht, zoals het ook verplicht was voor hen vóór jullie, hopelijk zullen jullie ( Allah) vrezen.
Qur’an: soerah Al Baqarah (2); 183
Politici (wij hebben de uitzondering van deze tijd nog niet ontmoet), uitgezonderd degenen die daadwerkelijk een gemeenschap onbaatzuchtig willen verheffen in o.a. welvaart en welzijn, schromen er niet voor om alles in te zetten om hun eigen belangen/doelen te bereiken met de notoire dekmantel ‘in het belang van het volk’. Religie is van oudsher een zeer cruciaal en doeltreffend hulpmiddel voor dit soort politici. Religieuze leiders (verhulde politici?) (alhoewel de historie ons waarschuwt voor dit soort lui, blijven wij hopen om de uitzondering van deze tijd nog te mogen ontmoeten), uitgezonderd degenen met de juiste intentie, staan ten dienste van dit soort politici en houden het marginaliseren van de door hun vertegenwoordigende religie in stand, ook slechts vanwege hun eigen ultra enge belangen/ doelen. Nagenoeg hetzelfde gebeurd in het religieus landschap, waarbij slechts de inhoud en de spelers verschillen. Het doel is hetzelfde.
Ramadan is net zoals vele andere hoogtijdagen van andere religieuze groeperingen, verworden tot een handig politiek instrument voor vele politici en politieke partijen. Ik logenstraf dit o.a. aan de hand van de vele versleten, stoffige en uiterst bizar dogmatisch inhoudsloze Ramadan c.q. Eid ul fitre boodschappen van deze politieke partijen, die door de moslim scriptschrijvers van bepaalde partijen, jaarlijks weer uit de kast worden gehaald. Om elkander als politieke partij te beconcurreren in het vergaren van zieltjes, wordt er met Ramadan en Eid ul fitre nu ook een etentje (‘iftaar’ is natuurlijk iets anders) door politieke partijen gehouden. Alle goede intenties ten spijt, verhef je een gemeenschap niet in moraal en ethiek door slechts alleen maar religieuze boodschappen te geven en met elkaar te feesten op de religieuze hoogtijdagen. Het structureel toepassen van het adagium ‘Panem et circenses’ van Julius Caesar kan op termijn contraproductief gaan werken. Rekening houdende met de vele uitdagingen waarmee de huidige regering geconfronteerd wordt en in achtneming de kleine vooruitgangen gezien de omstandigheden; zullen wij structureel de regering constructief alert blijven houden. Dit, omdat wij, regeringen overstijgend, nog heel lang van ons stukje majestueus idyllisch en mysterieus uniek ‘Switi Sranang’ willen blijven genieten en ook consciëntieus willen overdragen aan de volgende generaties in shaa Allah. Het blijven over accentueren dat Navratri, Ramadan en Pasen dit jaar met elkaar samenvallen, zonder waarneembare spirituele c.q. ethische meerwaarde hieraan toe te voegen, zal niet verder reiken dan de brug van populisme en kan zelfs verder afglijden naar de brug van hypocrisie… en is structureel wederom een fenomenale gemiste kans. (Al decennia lang eet de creool roti en danst de hindoestaanse op kaseko muziek, maar welke bouwstenen heeft dit opgeleverd inzake daadwerkelijke natievorming anno 2022? Welke bewuste feitelijke waarneembare fundamenten hebben de opeenvolgende regeringen, vanaf 1975, gelegd om te geraken tot daadwerkelijke natievorming?). In het geval van religie is het natuurlijk veel complexer, maar in feite is er geen andere solide basis om moraal en ethiek te internaliseren c.q. te herstellen in een samenleving; het fundament voor juist welzijn en structurele welvaart. Een reine intentie gekoppeld aan daadwerkelijke religieuze kennis is een juist beginpunt. Bij deze wil ik serieuze politici dan ook uitnodigen om deze kennis onbevangen tot zich te nemen.
Geenszins kan ik politieke leiders (los van hun eigen verantwoordelijkheid) blameren voor het niet hebben van daadwerkelijke kennis inzake o.a. Ramadan, als wij anno 2022 nog moeten constateren dat ook Islamitische religieuze leiders en vele imams slechts weten waarom er dogmatisch gevast moet worden. Dit baseer ik o.a. op de niet verbredende en niet verdiepende speeches alsook het slechts moraliserend dogmatisch functioneren van religieuze leiders en het (Islamitisch) abstractieniveau van hun aanhangers. Na elke Ramadan dient er een constructievere zichtbare verbetering te komen in het algeheel functioneren van de vastende, hetgeen ook geldt voor Islamitische religieuze leiders.
Door niet te eten en te drinken en jezelf te onthouden van intiem contact met de voor jou toegestane partner(s), train jij jezelf om je begeerten te kunnen controleren en aan te sturen. Velen leggen hierop het accent, terwijl dit slechts een van de voorwaarden is om in homeostase te kunnen starten met o.a. jouw innerlijke spirituele reis, een zuivere introspectie en het onvoorwaardelijk contact met jou Schepper; waarna jij jezelf kan herbewapenen, herstructureren alsook her programmeren conform de ‘sunnah’ van de profeet Mohammad (saw) en op basis van de geboden en verboden van Allah (swt). Het universeel kosmisch Islamitisch denken en handelen zal waarneembaar moeten zijn ‘in shaa Allah‘. Als je als gelovige vastende na de maand Ramadan nog steeds dezelfde fouten en zonden begaat, dan heb je waarschijnlijk iets niet goed gedaan …
N. Walie Taus
