Huidige president Chan Santokhi heeft na zijn verkiezingsoverwinning en geforceerd huwelijk met de ABOP, een geruïneerd land overgenomen van de regering onder leiding van Desi Bouterse. De instituten kapot, een lege kas en een berg aan schulden, zowel lokaal als in het buitenland, dat heeft hij aangetroffen. Daarmee kan hij haast geen kant op en komt Wo Seting niet van de grond. Een verkiezingsslogan die niet waargemaakt kan worden en de bevolking, die financieel en geestelijk kapot is, heeft geen tijd voor de nieuwe slogan: Het komt goed.
Ze kennen het volk niet
Bij de samenstelling van mensen in en rond de president heb ik het gevoel dat ze gevoelsmatig het volk niet kennen, niet wonen in Suriname (diaspora), mensen die niets te verliezen hebben, personen die al met pensioen moesten, personen die tot de kleine elitegroep behoren of een kleine groep middenstand mensen die hoopt mee te liften in en rond de groep.
Daarbij ook het gevoel, dat mensen die wel het volk kennen met de juiste gevoelens, niet gehoord worden en of minder ingang hebben. Terwijl het juist deze groep is, die door de modder heeft gelopen tijdens de verkiezingen.
De keuze heeft geleid tot inzichten en besluiten die dodelijk zijn voor een geestelijk en financieel kapot geslagen volk, dat nog verder voor de deur van het ‘graf’ wordt geplaatst. Hun levensvreugde en recht op leven wordt steeds minder en leidt ertoe, dat mensen – en onderling – ook minder samenhorigheid hebben tegenover elkaar. Dit slaat door in de uiting van de culturen waarvan de waarde aan het afnemen is.
De keuze heeft met zich meegebracht, dat men naar het Internationaal Monetair Fonds (IMF), dat als uitgangsgedachte heeft dat een ieder die nog verder financieel en geestelijk slachtoffer wordt, gezien wordt als bijkomende schade. Er zullen meer ‘slachtoffers’ onder het volk vallen, maar daarvoor zullen er geen tranen vloeien. Suriname is toch weer een van de vele experimentlanden van het IMF en een met een kolonisatie achtergrond. Nog opvallender is het, dat de man die gepleit heeft bij het IMF voor de regering, dezelfde persoon is die ook gepleit heeft voor het vernietigend beleid onder Bouterse. Weer een verkeerde keuze.
Het is een IMF-regering
De regering is geen Surinaamse regering, maar een IMF-regering die onder curatele is gesteld en geen recht meer heeft op eigen keus en of denken. Zelfs de mensen die het verhaal moesten verkopen in wat het Herstelplan wordt genoemd, zijn gevlucht naar het buitenland en zijn heerlijk gaan vertoeven op een ambassade van ons land in een hoog ontwikkeld land.
Geen durf om zelf in eigen land te blijven, mogelijk omdat ze het verhaal dat verkocht moest worden niet geloven.
Wel onder het volk…. en niet in een geïsoleerd kasteel
Dat het IMF alles bepaald, is te merken als de minister van Financiën en Planning geen antwoord heeft, maar verwijst naar de afspraken met het IMF, dus de gekozen regering door het parlement moet slikken en blijven slikken.
Ze gaat drie jaar niets zelfstandig kunnen en mogen doen met alle gevolgen voor het volk van Suriname, dat van de US$ 700 gemiddeld per maand nu US$ 200 verdient. Ze heeft het recht zelf te beslissen uit handen gegeven. Geen wonder dat nu zelfs de vicepresident zegt: “Niets gaat goed”. Hij zal een reden hebben, daar hij mogelijk onder het volk vertoeft en niet in een geïsoleerd kasteel.
De geschiedenis heeft uitgewezen dat bijna alle landen, met uitzondering van eilanden die een rots op zee zijn, slechter zijn geworden en regering ten val zijn gebracht door het volk.
Ook de druk van armoede heeft een grens, want als mensen hosselen betekent dat chaos in een land, want hosselen betekent onzekerheid op het kunnen verkrijgen van een goede baan.
Onze Nationale Assemblee (lees: de Assembleeleden) is mede schuldig, door niet de zijde te kiezen van het volk, maar voor het eigen dubbele loon waarvoor zij geen prestatie leveren, tegenover hun reële waarde. Uiteraard zal de oppositie, voornamelijk de NDP, gebruik maken door te wijzen op een verkeerde keuze. Een keuze die juist is geweest, maar na machtsverwerving tot een verkeerde keuze is verworden.
Rond huppelen alleen om een bordje soep
Deze regering van Santokhi lijkt een kloon van het denken van Bouterse te zijn, waarbij alles uitgestelde hoop is. Mensen moeten durven te zeggen wat men denkt en hoe men zich voelt, in plaats van huichelachtig rond te huppelen, alleen om een bordje soep. Mogelijk heeft de geestelijke beschadiging ze zover gebracht, dat ze nu niet leven, maar overleven.
Deze interne verkeerde keuze brengt ons terug naar de hel, waar wij niet terug naartoe willen.
Maar, wenst de president nog door te gaan met mensen om hem heen die niet allemaal de juiste keuze zijn of wenst hij ten onder te gaan als Bouterse? Beide komen uit de gewapende macht, is hetzelfde lot hem voorbestemd? Heeft hij ook de durf het getij te keren of stevenen wij af naar een point of no return?
Lilian Kromowokiro
