Met het spreekwoord ‘een stok zoeken om de hond te slaan,’ wordt bedoeld dat men bewust naar manieren zoekt om een ander te bekritiseren of iets te verwijten en zelfs te pesten. Vooral in de politiek komt dit vaak voor.
Er zijn mensen die ervan genieten om een ander verbaal of in de media na te trappen, in een kwaad daglicht te plaatsen of ze zogenaamde fouten aan te smeren. Ik las recent nog een artikel in starnieuws waarin de president werd verweten dat hij niet snel genoeg naar het ondergelopen rampgebied was afgereisd. Het artikel droop van de verwijten aan zijn adres. Ook de heer Belfort gebruikte in zijn programma bij Apintie, de traagheid van de president, als stok om de hond mee te slaan. De nare gevolgen van de ramp werden opzettelijk breed uitgemeten om eigen medeleven te promoten en de onverschilligheid van de regering te benadrukken. Aan de kant staan en allerlei verwijten roepen is altijd gemakkelijk. Not the man who yells that the river is dirty, wants the best for the people, but the man who cleans up the river.
Mensen stonden direct klaar om te oordelen en te veroordelen. Din bin breitie foe finnie wan tiekie foe nakie. Achteraf bleek dat de president op dat moment zelf niet weg kon en daarom snel een team had samengesteld die onder leiding van de vp naar dat getroffen gebied is gegaan. Het punt om over te oordelen had dus niet moeten zijn of de president wel of niet onmiddellijk was afgereisd, maar of de president onmiddellijk heeft gehandeld. Een deskundige groep is onmiddellijk afgereisd en heeft verslag uitgebracht. Na het verslag werden de eerste noodmaatregelen getroffen. Dit wateroverlast probleem speelt al jaren zowel in het binnenland als in de stad en wordt elk jaar erger. Elke regering weet dat er hiervoor een afdoende oplossing moet worden gezocht.
Nog een recent voorbeeld van een stok zoeken om de hond mee te slaan, is het verwijt aan de heer Bee. Hij is op uitnodiging van CIS met twee anderen naar Gabon vertrokken om zich te verdiepen in het houtverwerkingsproces. Negentig procent van de onkosten kwam voor rekening van de organisatie. Er wordt nu beweerd dat er nog twee schipbreukelingen zijn meegegaan en hun onkosten hebben gedeclareerd. De oppositie heeft deze misstanden aangekaart. Onbegrijpelijk is echter waarom er niet is gewacht tot de heer Bee terug was om in een vergadering al deze dringende vragen te beantwoorden. Waarom eerst naar de media stappen en daar speculerend en opruiend bezig zijn? Ook de media heeft in deze zaak fout gehandeld. Beter zou zijn geweest als men had gewacht tot de heer Bee terug was en ze de antwoorden op hun vragen uit de eerste hand had kunnen geven zodat er feiten gepubliceerd konden worden. Opvallend is ook dat men slechts belangstelling toonde voor de hoogte van het gedeclareerde geldbedrag. Het interesseerde niemand of Bee en zijn team succes hebben gehad met deze missie, dus of deze trip een verrijking is geweest voor de ontwikkeling van Suriname. Stilstaan is geen vooruitgang. Soms moet je geld uitgeven om het land vooruit te brengen. Hopelijk is deze trip een meerwaarde geweest voor Suriname.
Mensen zijn geneigd om te zien wat ze hopen te zien of denken dat er is. Dit is een onbewust proces; de oppositie denkt dus echt dat hetgeen ze zeggen feiten zijn. Het is daarom zinloos om ze aan te raden om de vragen rechtstreek aan de heer Bee te stellen alvorens naar de media te stappen. Jammer genoeg krijgt het negatieve altijd meer aandacht dan het positieve. Mensen selecteren over het algemeen bij voorkeur de informatie die hun eigen gezichtspunt bevestigt, ze staan niet open voor andere invalshoeken.
Soms laat de verteller zelfs (bewust) iets weg uit zijn verhaal. Van belang is daarom om niet alleen naar de letterlijk uitgesproken zinnen van de verteller te luisteren, maar ook naar wat niet uitgesproken wordt. Elk verhaal heeft zijn plot en die plot geeft ons informatie over wat de verteller aanneemt, zijn overtuigingen en opvattingen die hij voor waar aanneemt. Een goed voorbeeld hiervan is dat Belfort van de daken roept dat de president niet snel genoeg naar het rampgebied is vertrokken maar er niet bij vertelt wat de reden daarvan is. Hij vertelt ook niet dat de president direct een team heeft samengesteld. Hij somt de nare gevolgen van de ramp op maar vertelt niet welke hulp is geboden. De plot die iemand kiest om het verhaal te vertellen, heeft effect op hoe het verhaal begrepen wordt door degene (het volk) die het moet aanhoren. Het volk krijgt dus niet het werkelijke verhaal voorgeschoteld maar slechts het kleine deel van de verteller. Gelukkig kan elk mens zelf beslissen of hij de verteller wil volgen of zich juist van hem wil distantiëren. Dwazen pakken een mes en steken anderen mee in de rug. Maar een verstandig mens gebruikt een mes om de touwen door te snijden om zich van de dwazen te bevrijden. Beste mensen, er zullen altijd dwazen zijn die graag een stok oppakken om anderen mee te slaan en ze zullen proberen jou over te halen om ook met diezelfde stok erop los te rammen. Maar een verstandig mens zal weigeren om de stok van de dwaas aan te pakken. Wees geen dwaas!
“Veel mensen zouden erg bang zijn als ze het gezicht van hun ware karakter in de spiegel zouden zien.”
Josta Vaseur
