“Ik kan niet zitten wachten op een regering”, klinkt het scherp en zeker vastberaden. “Ik weet wat ik kan en ik weet wat ik niet kan. Ik vind het fijn om in m’n tuin te zijn, het maakt me blij wanneer mijn plantjes groeien hoe ik wil en ik weet zeker dat ik de volgende dagen heb om op tafel te zetten.”
“Kijk maar rond wat er in de wereld gebeurd, er worden van alle kanten bedreigingen gestuurd, dat de voedingsmiddelen prijzen weer de lucht in zullen gaan als gevolg van de stijgende brandstofprijzen. Ik maak me helemaal niet druk daarmee, want mijn tuin is goed voorzien van genoeg voeding en binnenkort start ik ook met kuikens en doksen kweken”, zo klinkt het, een vrolijke stem van een mevrouw die 72 jaar oud is. Mevrouw Rinia, die al bijkans haar leven lang heeft geleefd van het planten, zegt dat ze er niet aan denk om te stoppen.
“Lijkt alsof de jeugd bang is om de handen vies te maken”
Ze vertelt ook in gesprek met Dagblad Suriname, dat het haar bij is gebleven, als klein meisje die haar vader achtervolgde naar zijn grote velden voor groente die hij met de hand had geplant, dat je eigen groenten planten veel voordelen heeft. Ze zegt, dat ze zo een gezegende leeftijd ook heeft bereikt door te planten. “Ik weet niet, maar soms lijkt het net alsof de jeugd bang is om hun handen vies te maken”, zegt ze met een brede glimlach.
Haar reactie op het feit dat de regering landbouw stimuleert, is prima en ze vindt het in elk geval een goed idee, dat ze staat aan het begin van een situatie waarbij men af zal zijn van geïmporteerde middelen. Ze is zich ervan bewust, dat planten tijd neemt, maar niks komt gratis. Als boodschap zegt ze: “Natuurlijk kan je onafhankelijk zijn, maar de handen moeten dan niet in je zakken blijven.”
“Plant vandaag en eet gezond morgen”, zegt ze nog, met een bordje sopropo dat ze omhoog houdt terwijl ze een brede glimlach op haar gezicht heeft.
GW
