Aan het begin van een nieuw jaar nemen de mensen zich allerlei positieve dingen voor, zoals verdraagzaamheid, niet vechten en schelden. Wel, deze twee mannen die stonden te bekvechten, waren, zo aan het begin van het nieuwe jaar al die mooie beloften vergeten. De verwijten over elkaars geliefde leiders, vlogen over en weer.’ Hij heeft gestolen, gemoord en geroofd. Hij heeft zich verrijkt met de inkomsten van het land en het land berooid achter gelaten.’ De ander gaf tegengas door allerlei positieve dingen van zijn held op te sommen. Dat deed de andere man boos uitroepen: “Je verzint positieve daden voor dat stuk uitschot, terwijl je weet dat hij een gewetenloze crimineel is die land en volk heeft misbruikt. Joe vergietie alla din takroe sanie sa a doe ifoe na dong joe dong so!”
Eerlijk gezegd heb ik slechts flarden van al die verwijten opgevangen, omdat ik ze niet heb willen horen. Ik heb altijd gezegd dat geen enkele politieke leider ruziemaken waard is. Bovendien maken kinderen ruzie, volwassenen communiceren en praten problemen uit.” Toch iséén zin bij mij blijven hangen namelijk, ‘na vergietie, joe vergietie, ifoe na dong joe dong so!’ Ik heb mensen om me heen vaak horen oordelen dat het gros van het Surinaamse volk dom is en zich daarom laat inpakken. Ook ik heb me vaak afgevraagd of de mensen al die nare dingen die volk en land zijn overkomen, zo gemakkelijk zijn vergeten of als ze de diepgang van het gebeurde echt niet begrijpen? Speelt men voor struisvogel, wilt men niet herinnerd worden aan dat wangedrag? Er zijn zelfs mensen die het goedpraten.
Zelfs een kind weet dat als hij zich heeft gebrand aan die hete pot, hij er voortaan ver bij uit de buurt moet blijven. Waarom blijven volwassenen dan achter leiders aanrennen die hebben gelogen, drugs hebben verhandeld, geroofd en gemoord? Men heeft zich aan de leider gebrand, men kent al zijn negatieve handelingen en toch wordt hij toegejuicht en gehoorzaamd. Of is het een kwestie van vergeven? Iemand die kwaad heeft gedaan en spijt betuigt, kan nog worden vergeven. Maar iemand die kwaad heeft gedaan en ermee door blijft gaan en zelfs zijn positie hiervoor misbruikt, kan niet worden vergeven en ook niet meer worden vertrouwd.
Forgiving someone is easy, but being able to trust him again is a totally different story.
Haat en wrok koesteren is destructief want het vreet aan je en kost veel energie. Dus als je blijft hangen in woede en haat, zal het jou geen goed doen. Vergeven sterkt en bevrijdt je en het geeft je weer toekomst. When you forgive you heal, and when you let go, you grow. Maar vergeven betekent niet dat je moet vergeten en je zelf weer aan diezelfde hete pot moet blijven branden en je blootstellen aan teleurstelling en armoede. Dat zou pas dom zijn. Vergeef maar maak niet tweemaal dezelfde fout, vergeef je vijanden maar vergeet hun namen nooit. Forget what hurt you but never forget what it taught you.
Men zegt vaak, ‘elk volk krijgt de leiders die het verdient,’ en daarmee wordt bedoeld dat de inwoners van een land uiteindelijk medeverantwoordelijk zijn voor de wandaden van de leiders die ze zelf hebben gekozen. Het volk kiest de leiders en moet achteraf niet mopperen over de gevolgen. Het leiderschap is dus een weerspiegeling van de respectievelijke volksaard. We zien bijvoorbeeld dat een deel van ons volk de decembermoorden onacceptabel vindt en een ander deel haalt er onverschillig hun schouders over op en werkt zelfs mee aan de Amnestiewet. Een deel is woedend op de veroorzaker van de economische crisis, terwijl een ander deel excuses voor hem blijft zoeken en hem blijft steunen. Dat betekent dat er geen eenheid is onder het volk, maar grote verdeeldheid. Sommige groepen krijgen meer hun zin dan anderen. De situatie wordt nog erger als de belangen van één bepaalde groep boven de belangen van de hele samenleving worden gesteld. Dus is het hier niet een kwestie van vergeten of dom zijn, maar van verdeeldheid. Democratie betekent dus niet automatisch dat alle mensen in gelijke mate behandeld of beschermd worden. Kreten als:’ ze hebben er zelf voor gekozen, ze moeten achteraf niet zeuren, ze krijgen de leiders die ze verdienen,’ werken daarom meer als rookgordijn. Het verhindert dat mensen kritisch blijven. Het verhindert dat het volk gemeenschappelijk op staat voor eerlijkheid en rechtvaardigheid.
Probeer zelf eerlijk en rechtvaardig te zijn, maar hou er altijd rekening mee dat je in ’t dagelijks leven altijd geconfronteerd zal worden met drie soorten mensen, namelijk – mensen die je hulp bieden in moeilijke tijden
– mensen die je zullen verlaten in moeilijke tijden
– en mensen die problemen op je pad brengen.
Wat de politiek betreft, zullen we moeten accepteren dat het volk nooit één zal zijn in denken en handelen. Dat is niet erg, maar laten we niet op elkaar schelden maar elkaars mening respecteren. Alleen een goede en integere leider kan tolerantie, verdraagzaamheid en respect onder zijn volk brengen. Dat is geen gemakkelijke taak, vooral omdat er altijd mensen zullen zijn die tegenwerken en het volk opruien. Het is echter het proberen waard.
The stupid neither forgive nor forget; the naive forgive and forget; the wise forgive but never forget.
Josta Vaseur
