De trip naar Dubai, was het gesprek van de dag en leverde zowel positieve als negatieve reacties op. Het opvallendst was de vraag: ”Waarom kan Dubai in 50 jaar zijn uitgegroeid tot een welvarend land en Suriname niet?”
In de afgelopen jaren heeft men steeds met het beschuldigende vingertje gewezen naar de ‘kolonisator.’ Nederland zou niet voldoende geld hebben gegeven na de onafhankelijkheid en ook geen hulp hebben aangeboden. Dat is klinkklare onzin. Suriname heeft veel geld gekregen, maar dat geld is steevast verdwenen in de zakken van de heersers. De echte wortel van het kwaad waarom Suriname nog steeds een onontwikkeld land is, is omdat het onderhevig was aan een jojo situatie, de ene bouwde op en de ander brak af en stal. De hebzucht van de machthebbers was en is groter dan de drang om het land op te bouwen. The poison for men’s soul is greed.
Suriname is rijk aan hulpbronnen waaruit we inkomsten kunnen derven. Deze hulpbronnen moesten geld opbrengen om goed onderwijs te manifesteren, uitstekende medische verzorging te kunnen bieden, behoorlijke, betaalbare woningen neer te zetten, schoon drinkwater en elektriciteit door het hele land te bewerkstelligen, kortom om het land te ontwikkelen en welvaart te brengen. Dat is echter niet gebeurd. Machthebbers hebben zich de inkomstenbronnen van het land toegeëigend. De bronnen zijn van het land, dus kunnen ze niet tot particulier bezit worden gemaakt. Toch is dat gebeurd.
Tijdens elke regering dacht de machthebber van dat moment, het recht te hebben om zich grond toe te eigenen, cadeau te geven aan vrienden en familie, te verkopen voor enorme bedragen en het geld in eigen zak te steken. Men eigende zich de bronnen van het land toe of werd aandeelhouder. Kortom het geld uit de inkomstenbronnen werd niet gebruikt om het land te ontwikkelen, maar om zichzelf te verrijken. Het was hebzucht en graaien voor zichzelf, wat de klok sloeg. Vandaar de grote tegenstelling in dit land tussen rijk en arm. Het was geen scholing en ook geen hard werken die hen de rijkdom heeft gebracht, maar diefstal.
Stealing to eat isn’t criminal, stealing to become rich is.
Dit gedrag heeft zich jaar in jaar uit voortgezet. Elke nieuwe regering die kwam, sloot zijn ogen voor dit probleem. Vaak omdat ze ook behoorden tot het groepje profiteurs, men wilde zijn tekie njang niet verliezen. Maar ook omdat men niet opgewassen was tegen zo’n grote overmacht aan diefstal en corruptie en ook om stemmen te winnen. Dus blijft deze situatie zich voortzetten, met het gevolg dat het geld uit onze inkomstenbronnen blijft verdwijnen in particuliere zakken in plaats van aan de ontwikkeling van het land. Het volk is het kind van de rekening. As greed is stronger than compassion, there will always be suffering.
Geen enkel land waar dit gedrag zich manifesteert, zal ooit vooruitkomen, het zal verstoken blijven van ontwikkeling. Bijvoorbeeld in Afrika, zijn er ook machthebbers die zich verrijken met de eigendommen van het land. Vele jonge Afrikanen weten dat hiertegen protesteren, vechten is tegen de bierkaai, dus vluchten ze het land uit, om met gevaar voor eigen leven, over zee een ander land te bereiken, die hen wel toekomstmogelijkheden kan bieden. De Surinamer die de ticket kan betalen, vlucht naar Nederland.
Tot nu toe probeert men de armoede in Suriname op te vangen door pakketten uit te delen. Men discussieert zich suf over dit onderwerp tijdens de DNA-vergaderingen en komt met allerlei voorstellen om de armoede te bestrijden. Dit is echter water naar zee dragen, daar de wortel van het kwaad met al die goedbedoelde voorstellen, niet wordt uitgeroeid. De enige oplossing is dat alle inkomstenbronnen (goud, hout, olie) aan de particulieren moet worden ontnomen en weer bezit moet worden van het land. En er moet een wet komen dat geen enkel staatshoofd zich de bezittingen en de grond van het land mag toe-eigenen en naar willekeur verdelen. Wat niet van jou is, mag je niet verdelen.
Dubai heeft niet alleen hard gewerkt maar ze hebben de opbrengsten van hun land, gestopt in de ontwikkeling van het land. En dat moet Suriname ook doen. Iedereen moet hiervan kunnen profiteren en niet alleen enkele particulieren. Only those blinded by greed, would refuse to share with a brother. Er moet voorgoed worden afgerekend met alle hebzucht en zakkenvullerij. Dat is geen gemakkelijke taak want de mens die eenmaal heeft geproefd van rijkdom en een luxe leven, zal het niet gemakkelijk weer loslaten. Alleen de regering die durft om de strijd hiertegen aan te gaan, zal het land welvaart kunnen brengen zodat elke Surinamer een fatsoenlijk leven kan hebben.
“Successful people are always looking for opportunities to help others. Unsuccessful people are always asking, ‘What’s in it for me?”
Josta Vaseur
