“Het overschakelen is heel moeilijk. Keer op keer veranderen de prijzen. Als burger kun je tellen of je centjes helemaal niet meer bijhouden. Je telt bijvoorbeeld over de maand SRD 2.000 aan voeding en de volgende maand wordt het SRD 4.000. Je kunt helemaal niet peilen wat je moet doen”, benadrukt een burger tegenover Dagblad Suriname.
“Je kon destijds voor een fles soft, pindakaas, pak brood, fles olie, pak rijst en een pakje bout naar de winkel en betaalde tussen SRD 62 en SRD 70, nu tel je tussen SRD 150 en SRD 200 neer. Het is een heel groot verschil. Maar je salaris, waarvoor je 30 dagen of 26 dagen moet werken, zie je helemaal niet. Na het betalen van de vaste lasten geef je dagelijks toch meer dan SRD 500 uit om goederen te kopen, ondanks de voorraad. Voor de mensen die niet eens een voorraad kunnen aanleggen is dit nog erger”, zegt de burger.
“Ik zie het helemaal niet zitten. Het financieel gedeelte is een terugkerend probleem van ons als burgers en tot nu toe is er geen behoorlijke oplossing gekomen. Je wordt integendeel meer geduwd in hogere schulden en vaste lasten. Je wordt met de dag gekker, maar je kan niets anders doen dan alles overbruggen om toch het beste ervan te maken. Komt er toch wel een eind aan deze nachtmerrie?”, vraagt de burger zich af.
Marilva, die dagelijks over straat is, geeft aan dat zij het ook moeilijk heeft, maar haar best blijft doen. “Als alleenstaande heb je nu helemaal geen oplossing. Je zit dagelijks met de handen in het haar, als je niet goed verdient.” Ze zegt, dat zij na haar vaste baan ook in de avonduren ander werk doet. Zij komt laat in de avond thuis. Doordat zij niet goed verdient en niet uitkomt, heeft zij een heel ander pad gekozen. Meriva geeft aan dat haar vriendin het met haar meent en vaak praat tot haar.
“Maar, ik kan het niet anders nu. Hoe gaan mijn kinderen en ik het dan overleven? Je kan een vast inkomen hebben, maar als dat je helemaal niet helpt, ben je toch gedwongen iets anders te zoeken”, benadrukt Marilva. Na met haar werkgever gesproken te hebben over een verhoging, zocht zij een bijbaan en deed zij kleine klussen, dit allemaal loste niets op. Een ieder waar zij hulp zocht, gaf aan dat het niet gaat lukken.
“Hoe ga je dan niet stressen. Ik hoop dat ik nu beter verdien en kan uitkomen. Ik zit met hetzelfde salaris en meer stress. Niemand vraagt om in zo’n situatie te zijn, maar als niemand je wilt helpen ga je zelf een oplossing moeten zoeken.”
TM
