Elk land maakt wetten in het belang van land en volk. Wetten geven de mensen houvast, zekerheid en een veilig gevoel. Maar jammer genoeg hebben we ook ervaren dat wetten worden gemaakt en bestaande wetten worden veranderd in het eigen belang en dat kan het vertrouwen van burgers in de mensen die de wetten maken, schaden. Bijvoorbeeld de Amnestiewet. De oppositie was in de minderheid dus werd deze wet door de coalitie doorgedrukt. Hoewel het eerlijk is dat een wet wordt aangenomen bij meerderheid van stemmen, was het bij de amnestiewet fataal voor het land. De coalitie wist dat deze wet land en volk zou beschadigen en toch kozen ze er bewust voor om het belang van één man boven het welzijn van land en volk te stellen. Het volk stond machteloos. Mensen die niet het landsbelang, maar eigenbelang voor ogen hebben, mogen nooit meer bij het maken van een wet worden betrokken. Het volk moet er blindelings op kunnen vertrouwen dat de mensen die de wetten maken integer zijn en beslissingen nemen in het belang van land en volk. Als dit vertrouwen eenmaal is geschaad, is het moeilijk terug te winnen. Trust is the easiest thing to loose and the hardest thing to get back.
Iemand zei een keer:” Vene was een goede president. Het enige verwijt dat ik hem maak, is dat hij, voordat hij aftrad, niet een wet heeft gemaakt waarin stond dat iemand met een strafblad geen functie in de regering mag bekleden. Als die wet toen was gemaakt, zouden we nu niet opgescheept zitten met criminelen in hoge functies”. Waarop de ander geruststellend zei: “Ach het is nog niet te laat. Deze regering kan die wet alsnog maken.” De ander reageerde: “Ik betwijfel of het zal lukken, daar de kans groot is dat deze oppositie en zelfs leden van de coalitie, net als bij de vorige regering, ook zullen kiezen in het belang van hun leider in plaats van in het belang van het volk. Onderschat dat dominante gedrag van die leiders niet. Hun volgelingen durven niet tegen ze in te gaan. De wil van hun politieke leider is altijd wet. Bovendien al zou die wet er komen, dan zal men, iedere keer als het hen zo uitkomt, veranderingen aanbrengen in eigen voordeel. Het gaat hier om gewetenloze mensen mi pa die misbruik maken van hun positie. Ze kiezen er bewust voor om te manipuleren en de ogen te sluiten voor de destructieve gevolgen. Hun doel is één man zijn zin te geven. Het volk kan zulke mensen niet meer vertrouwen en daarom mogen ze nooit meer in de regering zitten.” Trust and respect are earned. And betrayal of any one of those, is to lose all two.
We worden geconfronteerd met identieke ingrediënten uit het verleden, dus de kans is groot dat, bij het indienen van zo’n wetsvoorstel, men weer zal kiezen in het belang van de politieke leider in plaats van voor het welzijn van land en volk. Als deze meedogenloze weg weer wordt bewandeld, zal het vertrouwen in het parlement voorgoed verdwijnen. Vertrouwen is als een geknakte bloem, eenmaal geknakt, krijg je het nooit meer recht.
Men kan ook te laf zijn om te doen wat goed is en te laf om te vermijden om het verkeerde te doen en dus besluiten om zo’n wetsvoorstel niet op de agenda te plaatsen en zo de deur blijven openhouden voor criminelen die een functie in de regering ambiëren.
Daarom moet dit parlement, wat betreft het maken van wetten, het vertrouwen van het volk proberen terug te winnen. Op dit parlement rust dus een zware verantwoordelijkheid. Zij moet aan het volk laten zien dat er geen wetten zullen worden gemaakt om één man of vrouw te beschermen, maar om land en volk veilig te stellen. You cannot escape the responsibility of tomorrow by evading it today.
Echter, het volk heeft hierin ook een belangrijke taak. Ze moet lering trekken uit de gemaakte fouten. Het volk moet er dus voor zorgen dat zulk gedrag nooit meer in het parlement getolereerd zal worden. Een samenleving moet kunnen steunen op stevige, betrouwbare fundamenten (wetten). Als echter deze fundamenten waarop een samenleving rust, verrot zijn, zal het niet lang standhouden. Met andere woorden wij mensen, die de samenleving vormen, moeten ervoor zorgen dat het fundament waarop onze maatschappij rust, niet gaat rotten. De fundering moet regelmatig op rotte plekken worden gecontroleerd om te voorkomen dat op de duur, het rottingsproces zo groot is dat het de samenleving niet meer kan ondersteunen. Deze belangrijke taak ligt in handen van het volk. Wij zijn de bewakers van die wetten dus van de samenleving. Hoe en door wie de fouten zijn gemaakt, is van essentieel belang. Echter nog belangrijker is, hoe ze worden gecorrigeerd en in de toekomst voorkomen.
“Waar het recht zijn integriteit verliest, zijn onveiligheid, onzekerheid, chaos en wantrouwen onvermijdelijk.”
Josta Vaseur
