STICRIS (Stichting Tehuis voor Vrouwen in Crisissituaties) herdenkt donderdag 28 oktober haar
40-jarig bestaan. STICRIS is een opvangtehuis dat vrouwen en hun kinderen opvangt die het slachtoffer zijn geworden van huiselijk geweld. Het is een memorabele dag alsook een dag van bezinning, omdat 40 jaar na dato zo een opvangtehuis helaas nog nodig is, aldus de stichting.
Huiselijk geweld is geweld dat door iemand uit de huiselijke of familiekring van het slachtoffer wordt gepleegd. Hieronder vallen lichamelijke en seksuele geweldpleging, belaging en bedreiging. Er is altijd sprake van een machtsverschil tussen de dader en het slachtoffer. Uit onderzoek blijkt dat plegers de meest kwetsbare personen kiezen als hun slachtoffer. Een ander kenmerk van huiselijk geweld is de omstandigheid dat dader en slachtoffer noodgedwongen deel uitmaken van elkaars leef- en woonomgeving. Hiermee hangt samen dat huiselijk geweld vaak een stelselmatig karakter heeft. Geweld in het gezin gaat vaak met andere problematiek gepaard, zoals spanningen tussen partners, werkloosheid of verslaving.
Enkele signalen van een slachtoffer van huiselijk geweld zijn:
het slachtoffer:
- gedraagt zich nederig/slaafs naar de partner;
- is zichtbaar bang voor de partner;
- heeft nauwelijks contact met anderen, soms zelfs niet met de familie;
- heeft moeite met oogcontact;
- schrikt snel;
- heeft regelmatig blauwe plekken, kneuzingen en botbreuken;
- gaat onder begeleiding van de partner de straat op;
- doet niets zonder eerst toestemming te vragen;
- kan zeggen: “Ik mag van mijn partner niet…”
Er is nog veel schaamte over dit onderwerp waardoor slachtoffers minder snel op zoek gaan naar hulp. De stap om naar een opvangtehuis te gaan is heel groot. Het betekent dat het slachtoffer haar “vertrouwde omgeving’’ achter zich moet laten op weg naar het onbekende. Er komen vaak telefoontjes van vrouwen die uiteindelijk tóch niet doorzetten.
STICRIS heeft een turbulente geschiedenis achter de rug. Hoewel zij in 1981 werd opgericht kon zij pas in 1985 haar deuren openen met 7 kamers voor de opvang van 7 vrouwen. In 1994 werd het tehuis uitgebreid met 7 kamers naar 14 kamers. Aan de opvang kwam op 12 december 2011 een einde toen het gebouw in vlammen opging. Het tehuis is na 9 jaren herbouwd en op 12 december 2020 heropend.
Het bestuur van STICRIS richt zich vanaf de heropening op het volledig operationeel krijgen van het tehuis. Belangrijke onderdelen hiervan zijn het aantrekken van voldoende personeel, het op orde krijgen van de organisatiestructuur en de protocollen en het opzetten van een goede financiële administratie en een vaste financieringsstructuur voor de exploitatie. STICRIS is volledig afhankelijk van donoren en sponsoren en dankt allen die op elke wijze dan ook een bijdrage hebben geleverd aan de herbouw van het nieuwe tehuis.
De overheid heeft bij de start van de herbouw personeel toegezegd, maar dit traject verloopt vertraagd. Met ingang van 1 juni is aan STICRIS een directeur ter beschikking gesteld. Er zijn met spoed nog twee maatschappelijk werkers en twee facilitaire medewerkers nodig. Hiervoor zijn diverse gesprekken gevoerd met de ministeries van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, Volksgezondheid, Onderwijs en Binnenlandse Zaken.
Het bestuur hoopt dat spoedig invulling wordt gegeven hieraan, want niet alleen de opvang is van belang, maar ook voor de begeleiding en in de nazorg fase is er hulp nodig van professionele maatschappelijk werkers.
STICRIS kan rekenen op ondersteuning van een zusterorganisatie in Nederland die wil helpen bij het trainen van het personeel in een opvangmethodiek voor de vrouwen en de kinderen.
Vanwege de Covid-pandemie en de opstartperikelen zal STICRIS haar 40-jarig bestaan op een meer geschikt moment op gepaste wijze herdenken.
