Suriname maakt deel uit “van de Wilde Kust van Guyana”. De landstreek tussen de monding van de Amazone en Orinoco. Het omvat Guyana, Frans Guyana, Venezuela, het noordoosten van Brazilië, een deel van Columbia en de Cultuurstaat Suriname waardoor grote rivieren zich een weg banen richting Atlantische Oceaan; talloze stroompjes een grillig meanderend spoor trekken in het zonovergoten landschap , waarin het wemelt van tropische diersoorten op het land, in het water en in de lucht. Vanuit de lucht gezien, een uitgespreid bladerdek van een lichtgroene en donkergroene kleur; groen neigend naar grijs en groen dat diep in het oerwoud over lijkt te gaan in zwart.
De cultuurstaat Suriname bezit echter ook veel cultuur en kunst in een kleurrijke verscheidenheid: coden, zedenstelsels, wetboeken, godsdienstige en politieke stelsels, magische geloven, wetenschappelijke theorieën, muziek – en dansstijlen en wat dies meer zij, uit alle tijden, windstreken, zij aan zij en ook door elkaar.
Verder ook uitingen van westerse kunststromingen en kunststijlen: deels eigen inspiratie en couleur locale uitstralend; deels nog pure nabootsing – van het archaïsche af via het klassieke en romantische tot aan het moderne en postmoderne toe.
Zo ook waardevolle niet-westerse vormen van menselijk verbeelding die onze nationale creativiteitsbronnen zijn. Ik noem u de pietrogliefen van de Sjamaan van Werehpai, het Afaka-schrift , het houtsnijwerk der Afrikanen, Chinese karakters, Hindoe-beelden, Wayang-figuren, Djarangkepang, het Islamitisch schrift en wat dies meer zij. Cultuur – en kunstuitingen ontstaan in de cultuurstaat Suriname of in Afrika of Azië. Het zijn geestesuitingen die in mijn visie – tegen de achtergrond van ons koloniaal verleden – vanwege hun kwaliteit, zeggingskracht, eigen inhoud en vormbesef, uit eigen wezen voortvloeiende verbeeldingskracht en distinctie, dekoloniserende creatieve kracht bezitten.
Teneinde Carifesta historisch, politiek, sociaal – maatschappelijk en spiritueel in te bedden in onze samenleving, doe ik het voorstel de pietrogliefen van de Sjamaan van Werehpai en het Afaka-schrif, zijnde kunstvormen die in eigen nest zijn uitgebroed, tijdens de komende Carifesta centraal te stellen bij de presentatie van beeldende kunst. Hierdoor zal Carifesta:
– mede een grote bijdrage leveren aan de versterking van ons Caribisch en nationaal bewustzijn;
– internationaal sterker de aandacht trekken;
– de emancipatie der Inheemsen en Marrons bevorderen;
– een grotere historische en een diepere rituele en spirituele betekenis krijgen;
– onze kunstwereld inspireren zich wetenschapsfilosofisch te bezinnen op de gevolgen van het kolonialisme en imperialisme voor onze cultuur en kunst , vanaf 1667 via Keti – Koti en Immigratie tot aan Srefidensi en het heden toe ;
– jonge kunstenaars inspireren elementen te ontlenen aan de niet – Westerse vormen van menselijke verbeelding om authentiek moderne kunst ofwel gedekoloniseerde kunst te maken;
– de status krijgen van dekoloniserend cultuurpolitiek instrument.
Reeds ontlenen een handvol kunstenaars elementen aan de inhoud en vormen van het Afaka-schrift, de Wayang-cultuur, de Inheemse cultuur – en kunstuitingen en het Hindoeïsme om authentiek moderne kunst te maken.
Deze kunstenaars leveren in de kunstfilosofie van ‘Wildcoast Art’ een bijdrage aan het dekoloniseren van onze kunst.
Luciel E. Becker
