Op 16 oktober wordt wereldwijd aandacht geschonken aan Wereldvoedseldag. Het opmerkelijke is dat er wereldwijd wel genoeg voedsel is om eenieder te voeden. Maar, desondanks gaan er elke dag toch miljoenen mensen met een lege maag naar bed.
In Suriname kregen de kinderen vroeger van de ouders mee, dat ze hun eten nooit mochten vermorsen, omdat anderen misschien helemaal niets te eten hadden. Dus moesten ze waardering voor hun eten tonen. Ook vanwege het feit dat ouders heel veel moeite doen om elke dag eten op tafel te zetten. In sommige gevallen werden ze gedwongen om hun bordje leeg te eten. Maar ,hoe is het tegenwoordig gesteld hiermee? Hoe belangrijk vinden ouders het dat kinderen hun bordje leeg eten? De redactie van Dagblad Suriname stelde deze vraag aan enkele ouders.
Heel veel moeders geven aan, dat ze hun kinderen niet verplichten om hun bordje leeg te eten. Ook geven zij aan, dat ze liever wat minder eten opscheppen voor hun kinderen, zodat ze het niet vermorsen. Naomi zegt, dat ze het erg vond wanneer haar dochtertje niet alles op haar bordje at. “Ik ben erachter gekomen dat ook kinderen luisteren naar hun lichaam. Hun lichaam geeft net als van ons, ook aan hoeveel zij aan voedsel nodig hebben. Wat belangrijk is voor mij is, dat zij gegeten heeft en dat we haar ook tussendoortjes geven.”
Felisha geeft aan dat ze haar kinderen niet verplicht om hun bord leeg te eten. “Wanneer ze het aankunnen dan kan dat, kunnen ze niets meer naar binnen verwerken dan is het genoeg, totdat zij er zelf weer naar vragen. Ook kinderen luisteren naar hun lichaam. Ook wij volwassenen kiezen er soms ook zelfs voor om ons bord niet leeg te eten. Enig verschil is dat niemand dan achter ons aanzit.”
Een andere moeder zegt: “Ik vind het van belang, dat kinderen weten dat het eten kostbaar en duur is. Niets is gratis, des temeer dien je het te waarderen dat er, zonder dat je je hoofd hoeft te breken, eten op je bord is. Ik haat het als eten vermorst wordt. Ik kan er de hele dag over klagen. En om dat te voorkomen, krijg je desnoods 3 keer een beetje, in plaats van 1 keer teveel en het vermorst wordt. Het belang van het waarderen van voedsel, breng ik ze bij middels zielige beelden en soms wel fantasie verhalen die ik vertel van verhongerde kinderen in andere landen, maar ook hier in ons eigen land. Ik beschrijf gewoon een thuissituatie waarbij er geen eten is, en de gevolgen. Mek’ deng sjie a ernst fu a libi. Njang a no plei plei sani.”
Jane zegt, dat haar kinderen van jongs af aan weten dat er respectvol met eten omgegaan moet worden. “Ik heb ze daarbij ook beelden van de hongerende kinderen uit Afrika laten zien. Ik schep een klein beetje eten. Als je je bord leeg hebt en je wilt meer, mag dat altijd. We gaan geen berg op je bord zetten, dan eet je alleen de top!” Nog enkele moeders geven aan dat het eten afgedekt kan worden indien de kinderen niet alles kunnen opmaken. “Het kan dus later nog opgewarmd en gegeten worden.” Ook spelen enkele moeders in op wat hun kinderen graag eten, dat zorgt ervoor dat ze het eten dan niet vermorsen.
SK
