“De prijzen in het binnenland zijn dodelijk.” Dit zegt een burger aan de redactie van Dagblad Suriname. “Voor een busrit naar de stad heb ik zonet SRD 150 betaald en de mensen van Brownsweg moeten SRD 250 neertellen. Ik doe een beroep op het ministerie van Economische Zaken om de prijzen in de winkels te controleren, omdat er misbruik van de situatie wordt gemaakt”, merkt de man op. “Want je kan nu niet overleven en de situatie is te wreed.”
De man onderbouwt met voorbeelden van de directe behoeften als brood en rijst. “Die kan je nu niet kopen, en al kom je met een auto naar de stad, dan heb je die producten nog niet aangeschaft.” De man vervolgt met een beroep op de regering. “We doen een beroep op de regering, want het is geen moderne slavernij, daar lijkt het op als je zaken goed bekijkt”, aldus de man. “Daar wil ik mee volstaan, maar in het binnenland is alles nu bruja.”
Roep om prijscontroles
Een verkoopster heeft meegeluisterd en zij bevestigt de aangehaalde zaken van de man. “Ze overdrijven met de prijzen”, zegt vrouw. “Met SRD 500 kan je tegenwoordig niets doen, je hebt duizenden SRD’s tegenwoordig nodig om jezelf wekelijks te kunnen onderhouden”, laat zij weten. Ze noemt de prijzen van rijst en een gasbom. “En als iemand 6 kinderen heeft, dan gaan de mensen dood”, benadrukt de vrouw.
“Het lijkt wel alsof er geen prijscontrole meer is in het land, iedereen doet en laat wat ze willen.” De vrouw stelt duidelijk dat er een en dezelfde prijs moet zijn in het land en dat wat voor de stad geldt ook hetzelfde moet zijn voor het binnenland. “Den sma e dede in a binnenland.”
Ze vertelt dat zelfs het bakken van een vis niet meer mogelijk is, aangezien daar een halve liter olie voor nodig is, maar dat de prijs van olie al op SRD 60 zit. “We dede in a kondre”, zegt de vrouw krachtig. “Het is niet meer leefbaar, hier in de stad niet, laat staan in het binnenland.”
RB
