Langatabiki is een eiland aan de Boven Marowijnerivier in het bestuursressort Paamakka in het district Sipaliwini. Het is in 1879 gesticht door een groep van ongeveer 90 weggelopen slaven. Het is ook de zetel van de granman der Paramaccaners. In het dorp zijn een EBG-basisschool, EBG- kerk en een centrum van de Medische Zending. Er is stromend water, maar het dorp wordt niet 24 uur per dag van elektriciteit voorzien. Op het eiland bevindt zich een airstrip met een verbinding naar Zorg en Hoop. Het inwonertal is ongeveer 500.
Bereikbaarheid van het dorp
Twee manieren zijn er om Langatabiki te bereiken. Men kan naar Albina en een boot pakken richting de Boven Marowijnerivier. Maar dan gaat men wel lang in de boot moeten zitten. Via de weg naar Langatabiki richting Snesikondre en dan de oversteek doen, want het eiland ligt tegenover dit plaatsje. Deze weg is niet geasfalteerd en kan vooral in de regentijd behoorlijk slecht zijn, wat maakt een rit hierover niet altijd makkelijk. Een busrit naar Snesikondre kost SRD 1.000 per persoon. Voor vracht wordt een aparte prijs berekend.
Leven in het dorp
De bewoners zitten in de landbouw, transportsector en de goudwinning. Een aantal bewoners heeft nu emplooi gevonden bij het goudbedrijf Newmont, de Merian-goudmijn. Basisgoederen zijn zeer duur in het dorp en dat komt door de hoge transportkosten naar het gebied.
Een zak rijst (breuk 2) kost bijvoorbeeld SRD 450. Volgens ondernemer René Amautan, die in de transportsector zit, zou de asfaltering van de weg naar Snesikondre, de transportkosten kunnen drukken. Dus leven in het dorp is niet makkelijk in deze tijd van economische crisis. De stichting Duurzame Ontwikkeling Paamaka maakt zich sterk om zelf de ontwikkeling van het gebied ter hand te nemen.
Wens bewoners
De grootste wens van de bewoners is de asfaltering van de weg naar Snesikondre.
De districtscommissaris van het gebied woont en houdt kantoor in de stad. Dat is een doorn in het oog van de gemeenschap. Bestuursambtenaren ziet men zelden en de districtscommissaris nog minder. Een man vraagt zich af hoe een districtscommissaris vanuit Paramaribo leiding wil geven aan het gebied. “Als burgervader moet je tussen de mensen en makkelijk bereikbaar zijn.” Het complex dat als commissariaat van het bestuursressort zou moeten fungeren is in Snesikondre, maar ligt er verlaten bij.
VP
