Een terugblik laat zien dat het volk van Suriname jarenlang in zalige onwetendheid verkeerde. Men kon zich financieel redden, in de winkels was alles te krijgen. De allerarmsten kregen op tijd hun voedselpakket. Kortom het volk dacht dat er voor ze werd gezorgd en waande zich in een veilige cocon.
Niets blijft ooit geheim dus begonnen er plots geruchten naar buiten te lekken. Daardoor kwamen er scheurtjes in de denkbeeldige veilige cocon. Toch bleven velen nog voor struisvogel spelen totdat er wat bewijzen zichtbaar werden. Valuta was niet meer te krijgen, de banken lieten de klanten voor alles betalen, klanten konden moeilijk aan hun geld komen, werknemers moesten langer op hun geld wachten, subsidies werden niet uitbetaald, het leningenplafond werd verhoogd, kortom angst en onzekerheid slopen de samenleving binnen. Het volk ontwaakte uit een diepe slaap, begon kritisch te observeren, te denken en conclusies te trekken en voelde zich niet meer veilig. Het gevolg was protestacties. Teleurstelling, ontgoocheling en wantrouwen staken de kop op met het gevolg dat de toen zittende regering bij de verkiezingen flink aan stemmen verloor. De nieuwe regering nam het stokje over, verwachtte wel wat problemen, maar niet die afschrikwekkende beerput die ze aantroffen.
De ministeries werden direct onder het vergrootglas geplaatst. De ene na de andere minister legde de vreselijkste scenario’s bloot, zoals gestolen gelden, zich toegeëigende auto’s, vernielde apparatuur, onbetaalde rekeningen, mensen die elke maand geld ontvingen terwijl ze niet werkten, mensen die last minute waren benoemd enz. De ministers hebben het zwaar want zij moeten niet alleen de rotzooi opruimen, maar ook proberen om de kapot geslagen statuten weer te herstellen.
Toch denk ik dat de schijnwerpers meer gericht moeten zijn op het volk. De mensen beginnen zich namelijk langzaam te realiseren dat ze tien jaar lang hebben geleefd in een schijnwereld. Het is een enorme dreun om erachter te komen dat alles wat je dacht dat echt was, achteraf nep blijkt te zijn. Geen financiële zekerheid maar een lege staatskas, geen veiligheid, geen valuta, het geld van het volk op de bank was weg, torenhoge leningen met hoge rentes, geen internationaal vertrouwen en respect. Het begon tot de mensen door te dringen dat ze jarenlang zijn voorgelogen, dat ze hebben geleefd in een zeepbel die plots uit elkaar is gespat. Net wanneer men denkt dat die beerput eindelijk leeg is, komt er weer een lang verborgen corrupte handeling tevoorschijn. Leven in zo’n sfeer van angst en onzekerheid, maakt het vertrouwen kapot.
De huidige regering startte daarom in een sfeer van wantrouwen. Ze vroegen het volk om geduld en vertrouwen maar kregen die niet omdat het monster van wantrouwen het volk in zijn tentakels had. Bouwen in een sfeer van wantrouwen vraagt om moed en doorzettingsvermogen. Er zal vertrouwen moeten zijn als we een duurzaam toekomstperspectief willen. Deze regering zal zich op de duur wel redden, daar het bemand wordt door integere, harde werkers. Ik maak me meer zorgen om het volk. Een volk kan zich nooit veilig voelen in zo’n sfeer van angst en wantrouwen. Het bevorderen van vertrouwen is broodnodig voor een duurzame toekomst. Het alternatief is dat het monster van wantrouwen de strijd wint. Vertrouwen is een kwetsbaar fenomeen, dat snel gebroken is en vaak moeizaam te herstellen is. De uitdrukking: “vertrouwen komt te voet en gaat te paard” geeft dit precies weer. Het is daarom noodzakelijk het winnen van vertrouwen centraal te stellen en er regelmatig gerichte aandacht aan te besteden. Vooral in de politiek is het vertrouwen hard nodig om het land bestuurbaar te houden. Een dosis gezond wantrouwen is de grondslag van de democratie. Daarom mag het volk best af en toe kritisch zijn en een wantrouwende houding aannemen t.o.v. de regering. Wantrouwen is essentieel voor het behoud van een vrije en rechtvaardige samenleving. Toch moet het vertrouwen op de duur gaan overheersen anders krijgen we nooit een samenleving waarin het volk zich veilig voelt.
De NDP-regering is de veroorzaker van het onveilige gevoel, de onrust, onzekerheid en armoede in het land. De huidige regering wordt ten onrechte gezien als de kwaaie pier omdat ze onpopulaire herstelmaatregelen nemen. De NDP neemt de houding aan van, ‘we hebben niets verkeerd gedaan’ en maakt zich op om te herrijzen. De mens die kan toekijken hoe een volk, verzuipt in de door hem veroorzaakte tsunami en zelf in luxe blijft leven, is gewetenloos. Proberen weer voet aan de grond te krijgen, door het volk opnieuw gouden bergen te beloven, is een belediging aan de intelligentie van het volk. Mijn grootmoeder zou zeggen, din man dies njang wan lala.’ Maar niet getreurd, gado miri e`mara fini. Mensen die anderen kwaad doen, krijgen achteraf altijd de rekening gepresenteerd. Dan vragen ze zich wanhopig af waaraan ze dit lot verdiend hebben. Ze zijn gemakshalve vergeten wat ze anderen in het verleden hebben aangedaan. Bijvoorbeeld Bouterse heeft in zijn jonge jaren heel wat onschuldige mensen opgepakt, gevangen gezet en vermoord. Op oudere leeftijd moet hij toekijken hoe zijn zoon in de VS wordt opgepakt en gevangengezet en hoe zijn kleinzoon is vermoord. Het lot laat hem achteraf via deze trieste gebeurtenissen, voelen wat de ouders hebben gevoeld toen hun kind door hem werd opgepakt, gevangen gezet en vermoord. Hij heeft tot drie keer toe de statuten vernietigd, het land financieel en moreel kapot gemaakt en toch durft hij het volk aan te moedigen om weer in hem te geloven en op de NDP te stemmen. Als dit volk weer in zijn val trapt, zal dat de doodsteek voor Suriname zijn. Ik hoop dat hij zich realiseert dat Gods molen langzaam maar zeker maalt, dat hij ook voor dit kwaad de rekening gepresenteerd zal krijgen. Beste mensen, laat je niet weer duwen in die schijnwereld! Je kan beter gekwetst worden door de waarheid dan weer getroost door leugen en bedrog.
“I don’t know what is worst: people who lie, or people who think that we are stupid enough to believe their lies.”
Josta Vaseur
