“Ware woorden zijn niet mooi, mooie woorden zijn niet waar”. Met dit, tegenwoordig steeds minder gehoorde, gezegde, heb ik gemeend te moeten ingaan op de recente uitspraak van vice president, Ronny Brunswijk (citaat: 16 /7/ ’21 ); hij beweert dat er binnen een jaar veel veranderingen merkbaar zullen zijn en stelt dat de regering, ondanks de slechte financieel-economische situatie en de overname van een lege kas, tóch in staat is geweest om salarissen uit te betalen en een aantal essentiële zaken te realiseren.
De vp kan enigszins gelijk hebben, dat mensen, die langs de kantlijn staan, hun stem laten horen; hij moet echter niet uit het oog verliezen, dat de ontevredenheid onder de Surinaamse gemeenschap enorm is toegenomen en dat de zichtbare en voelbare armoede van dien aard is, dat de precaire situatie heel ernstig om zich heen grijpt en zelfs tot op de botten voelbaar is! Bovendien moeten we niet vergeten, dat president Santokhi het volk heeft beloofd om het land wederom op te bouwen, dat er geen ruimte meer zal zijn voor persoonlijk belang en dat er ook bestuurlijke hervormingen zullen plaatsvinden; we zien juist het tegenovergestelde gebeuren.
Mijns inziens behoeft het geen nader uitleg, dat, als het met zoveel natuurlijke rijkdommen niet lukt om Suriname leef-, en betaalbaar te maken, er eerder sprake is van ondeugdelijk beleid en onkundige bestuurders. Onze bestuurders moeten degelijk open staan voor opbouwende kritiek, want echte critici, auteurs en columnisten vertolken de volkswil en zien/bekijken bepaalde zaken vaak anders, vanuit een kritische hoek; ze willen degelijk een constructieve bijdrage leveren, ter verbetering van de welvaart en welzijn van de samenleving. Zie hier een goed voorbeeld van de grondgedachte tot het spreekwoord: “ware woorden zijn niet mooi, mooie woorden zijn niet waar”.
De vp onderkent degelijk dat het Surinaamse volk gebukt gaat onder de huidige economische malaise en haast onhoudbare situatie, en vraagt nog een jaar geduld, om de regering de tijd te gunnen verandering teweeg te brengen. Het volk heeft echter meer aan een harde toezegging van de vp, dat de regering onze natuurlijke hulpbronnen – vooral goud, hout, olie, visproducten etc. – in hoog tempo gaat reguleren, het probleem van de illegalen hard zal aanpakken, en dat zij niet zal meewerken aan het faciliteren van familie en vrienden, zonder inachtneming van zowel de geldende wet- en regelgeving als doelmatig organisatie-, formatie- en personeelsbeleid; adviseurs en commissieleden dienen uitsluitend benoemd te worden, op basis van het behalen van concrete zichtbare c.q. meetbare resultaten.
Contradictie
Zowel de bewering als oproep van de vp, blijkt behoorlijk tegenstrijdig te zijn met de zienswijze van zijn partijgenoot, Edward Belfort. Belfort blijkt een eigen koers te volgen en is van mening, dat deze regering de slechtste is, vanaf de revolutie. Voorts stelt hij, dat het dreamteam van president Santokhi gewoon een droom is gebleven, die niet is verwezenlijkt; als het aan hem ligt, mag de regering opstappen. Belfort is van mening, de volkswil te vertolken en ageert heel heftig tegen zaken betreffende onder meer: transparantie, communicatie, nepotisme – het voortrekken van familie en partij loyalisten, bij de invulling van functies en belangrijke posten- de onduidelijkheid rondom de kwestie Pokie, het benoemen van incompetente adviseurs en RVC-leden, het aanstellen van ambtenaren c.q. landsdienaren buiten deugdelijke organisatie- en formatiestructuren, aanschaf van kapitale dienstauto’s, het negeren van eigen deskundig kader, het inhuren van buitenlandse consultancy bureaus, enzovoorts.
Communicatie & transparantie
Surinamers hebben nog steeds helder in geheugen, dat de regering, al bij haar aantreden, uiteenlopende beloftes heeft gedaan, waarvan de meeste achteraf niet of niet op korte termijn realiseerbaar blijken te zijn, gezien de chaotische sociaaleconomische en financiële situatie, die men heeft overgenomen. Toch is het denkbaar dat burgers, indien er sprake is van transparantie en zeker ook een goede en duidelijke communicatie, zowel de regeerders als de precaire situatie beter zullen kunnen begrijpen en mogelijk het door de vp gevraagde begrip zullen kunnen tonen.
Rechtgeaarde Surinamers willen immers een duurzame oplossing van de huidige crises, die steeds ondraaglijker wordt. Men wil niets anders dan terstond betaalbare prijzen van de basisbehoeften, goede gezondheidszorg en goed onderwijs. Daarom is er hopelijk geen sprake van loze beloftes, die de president op 15 juli 2021 heeft gedaan, onder meer dat de prijzen van producten op korte termijn omlaag zullen gaan. De vp, en uiteraard ook de president, moeten niet vergeten, dat de kruik zo lang te water gaat tot het barst; evenmin moet hij niet vergeten, dat terwijl het gras groeit, het paard sterft.
Tot slot spreek ik de hoop uit, dat de beleidsmakers al hun pijlen gaan richten op het bouwen van een duurzame economie, waarbij een eerlijke verdeling van de welvaart doorslaggevend is en alle Surinamers een gelijkwaardige behandeling krijgen; recht voor een, recht voor allen.
Roy Harpal
