De Stichting 8 december 1982 is verheugd over het ‘onvermijdelijke besluit’ van het Constitutioneel Hof dat de Amnestiewet van 2012 de Grondwet en internationale mensenrechten heeft geschonden. De voorzitter, Sunil Oemrawsingh, vindt het ook treffend, dat het Constitutioneel Hof vastgesteld heeft, dat van de in de Amnestiewet van 2012 beloofde waarheids-en verzoeningscommissie ‘niets terecht gekomen is’.
‘Verzoening is voor het daders regime altijd een schaamlap voor straffeloosheid geweest’, aldus Oemrawsingh. De Stichting 8 december 1982 noemt de Amnestiewet van 2012 ‘een misdadige wet”, want niet eerder werd bij wet verklaard dat massamoord straffeloos kon plaatsvinden.
‘De wet was bovendien een corrupte wet, een zelfamnestiewet, omdat de toenmalige president-hoofdverdachte als mede werkgever zichzelf amnestie verschafte’, aldus Oemrawsingh. Ironisch en bizar is dat op 13 mei 2020 de fractie van de NDP,de Amnestiewet voor toetsing aangeboden heeft aan het Constitutioneel Hof (CHof) voor toetsing aan de Grondwet.
Nu het CHof geoordeeld heeft, dat de gewijzigde Amnestiewet in strijd is met de grondwet en Mensenrechtenverdragen zegt de stichting, dat degenen die de gewijzigde Amnestiewet hadden ingediend en degenen die hebben meegewerkt aan de aanname en bekrachtiging van de “zelfamnestiewet” en zich bereid getoond hebben uit om eigen belang de Grondwet te vertrappen en de moordenaars vrij uit te laten gaan publiekelijk hun verontschuldigingen moeten aanbieden. Indien zij niet publiekelijk afstand nemen van hun politieke wangedrag en excuus aanbieden aan de slachtoffers, hun nabestaanden en het Surinaamse volk, kunnen wij hen met de historische feiten aan onze zijde blijven rekenen tot anti-democraten en propagandisten van straffeloosheid.
De Stichting 8 december 1982 zegt, dat ‘met het straffeloos maken van moord, de zelfamnestiewet totale willekeur en machtsmisbruik geciviliseerd bij wet had gemaakt.’ ‘De bestuurlijke ravage en ongekende bestuurlijke corruptie en plundering van de staatskas, staan in causaal verband tot de extreme willekeur van de zelfamnestiewet’, aldus de Stichting 8 december 1982. Volgens de Stichting moet daarom de uitspraak van het CHof niet als afsluiting gezien worden, maar als een extra stimulans voor herstel van een consistent functionerende rechtsstaat en integer bestuur.
Voorzitter Oemrawsingh stelt, dat het oordeel van het CHof over de Amnestiewet van 2012, de eis van de Stichting de zelfamnestiewet in te trekken, niet van tafel heeft gehaald. De Stichting wijst erop, dat het recente initiatief van president Chan Santokhi voor overleg van regering en volksvertegenwoordiging, om de gewijzigde amnestie in te trekken, daarvan het meest treffende bewijs is. Volgens de Stichting 8 december 1982, zouden de Nationale Assemblee en regering als mede wetgevers, niet alleen de zelfamnestiewet moeten intrekken, maar ook excuus moeten aanbieden aan slachtoffers, nabestaanden en het volk van Suriname.
‘Natuurlijk is er nu, anders dan in 2012, sprake van een democratische meerderheid in de Assemblee en regering, maar er is sprake van institutionele continuïteit. Met intrekking en excuus kunnen de Assemblee en regering van de republiek Suriname zich ethisch rehabiliteren’, aldus de Stichting 8 december 1982. Voor wat betreft het verzoek voor vergeving van politici met betrekking tot hun medewerking aan het verlenen van amnestie moet men weten, dat de nabestaanden niet de autoriteit hebben om iemand te vergeven voor een daad die een ander is aangedaan.
Sunil Oemrawsingh,
Voorzitter Stichting 8 December 1982.
