Plaatje Natio wordt komende dagen duidelijker
Vandaag zal een droom van veel Surinamers in Suriname weer verder in vervulling gaan, daarop is de hoop sterk gevestigd. We hebben met voornamelijk die hier in de nationale competitie of tot voor kort in de nationale competitie hebben gespeeld, de Gold Cup gehaald. In de competitie op weg naar Gold Cup werden we ondersteund door 1 diasporaspeler die wel zijn drukte: Nigel Haselbaink. Topscorer in de kwalificatie naar de Gold Cup werd een Surinamer: Gleofilo Vlijter niet alleen in Concacaf Nations League B waar we speelden met 10 doelpunten, maar ook vergeleken met A en C. Haselbaink is overigens een bekende naam in de voetbalwereld door de verrichtingen van Jimmy Floyd Haselbaink in de Engelse premier league. We volgen de Instagram posts van de trainer Dean Gorre, maar we merken niet dat hij van de grote jongens als Hasselbaink een thumbs up krijgt. Misschien zijn we in het kleine land naïef om uit te gaan dat wij de ‘centre of the world’ zijn, want dat zijn we zeker niet. Deze jongens zijn nog teveel met hun eigen leven en en hun land bezig, het land van afkomst zijn ze vergeten. Eigenlijk zijn ze veel te groot geworden voor het kleine Suriname. We merken dat een groot aantal van de mensen die wij tot onze ‘broeders’ noemen overwegend bezig zijn om goed te staan bij de grote delen van de bevolking. Als die mensen tevreden zijn, dan halen ze daar genoegdoening uit, ook als ze in praatprogramma’s met de witte mannen mogen zitten en meepraten. Maar dat is wel legitiem denken wij, het bevredigen van het dominante deel van de bevolking waar men leeft en werkt. We denken dat de grote mannen ook gedemotiveerd zijn door het wanbestuur en corruptie decennialang. De grote jongens gaan misschien aanhaken als Dean Gorre het zware werk in moeilijke tijden heeft gedaan. We zien we op de Instagram van Dean Gorre Regi Blinker, Mario Melchiot en Mitchel Pique, allen voormalige profvoetballers. We zien ook Emile Heskey, voormalige Engelse international. Meer zien we niet, Natio is dus een aangelegenheid van vooral de Surinamers die in het land zelf wonen of er een zeer sterke band mee hebben. We hebben daarom enorm veel respect ook voor Iwan Redan die uit een stuk overtuiging en roeping zich onderdeel heeft gemaakt van het historisch technisch team van Dean Gorre. Veel Surinamers van Nederlandse komaf hebben nu pas interesse, omdat mensen die meer op hun lijken onderdeel zijn van Natio. Nationaal is het hier in Suriname duidelijk dat de versterking van Natio uit de diaspora met Surinaams bloed wel is omarmd. De omarming en de helpende hand vanuit het land waar de kadervorming op en veel hoger niveau plaatsvindt is vanuit Nederland en ook de USA iets minder. Nu is de focus vanuit Nederland niet op het Surinaamse team, maar meer op de jongens die uit hun gelederen komen. Dus dat men nu zal tonen hoe dingen gedaan moeten worden en hoe hier dingen niet goed worden gedaan. Maar dat is niet de intentie van Dean Gorre en ook niet van de pool van jongens die voor Suriname wel wil uitkomen. Voor ons die in Suriname wonen en werken, draait het niet om de jongens die in Natio spelen maar om het land Suriname. Wij willen dat ons land ook op het gebied van voetbal waarvan we zo houden. Op het gebied van vreedzame co-existentie, de cultureel diverse samenleving en de echte vrijheid van religie is Suriname al een wereldkampioen. Ook wanneer het gaat om onze bossen is Suriname al een wereldkampioen. We willen schitteren omdat dat aan het land en goed gevoel zal geven, dat gevoel is gerechtvaardigd nu onder de Fifa-regels. We verwijzen u naar Seoel (Zuid Korea) 1988, toen de vlag van Suriname op de Olympische Spelen hoger hing dan die van de USA en Engeland. We zijn Anthony Nesty nog steeds dankbaar voor dat moment, hij is met zijn succes voor Suriname een levende legende geworden. Terwijl wij zeer enthousiast zijn over de stand van zaken bij Natio, weten wij dat onder de regels van Fifa het team van Suriname sterker had kunnen zijn. Maar we weten ook dat het gevoel van liefde voor het land van afkomst niet in voldoende mate aanwezig is bij de speelgerechtigde spelers die voor Suriname kunnen uitkomen. Maar liefde is niet een zaak die dwangmatig kan worden opgelegd, het moet groeien, maar eerst moet het ontstaan. En het kan komen, maar het kan dat niet iedereen zover komt. We weten wel dat Dean Gorre en zijn team dat niet helemaal zichtbaar is, een heel sterk team voor Suriname willen. Dean Gorre wordt gedreven door een liefde voor Suriname, het schijnt een onvoorwaardelijke liefde te zijn. Hij heeft het uiterste uit de kan willen halen. In elk geval denken wij dat ons nationaal voetbalelftal, dat in 1978 kampioen werd van de Caribbean Footbal Union, nog nooit zo sterk is geweest als nu. We kraken en zijn heel enthousiast en overtuigd dat het team sterk genoeg is voor Bermuda, maar vooral Canada. We krijgen na deze wedstrijden de Gold Cup. Er zijn volgers van het Surinaams team die aangeven dat wat uiteindelijk aan teams is bekend gemaakt, Suriname hoger had kunnen scoren qua teamsamenstelling. Daardoor geven deze volgers, geen geroutineerde voetbaldeskundigen, andere teams een relatief hoge kans. Door de lockdown die duurt tot 18 juni 2021 en een aanhoudende wateroverlast in vele gebieden in Suriname is het moeilijk geweest om een hype te creëren rond de wedstrijd van vandaag tegen Bermuda en over enkele dagen in de USA tegen Canada. Hier in Suriname zou het veel mooier geweest als we de jongens vanuit de tribunes hadden kunnen aanvuren. We hopen toch dat er uitzonderingen mogelijk zijn voor enkele hoge gasten ter ondersteuning van onze jongens. Wat wij meemaken is uniek, wij moeten ook daarmee leren omgaan. Wij wensen de Surinaamse samenleving veel kijkplezier. Bribi na karkti!!!
