In de samenleving is er enige consternatie, woede maar ook ontsteltenis en schaamte ontstaan na de beelden die eergisteren de ronde deden over het verdelen van pakketten door een exponent van de Abop in een volksbuurt. Mensen hebben bezorgd gereageerd over het niveau waarop onze samenleving door armoede is gezakt. In dit geval had de exponent een aankondiging gedaan dat zijn partij enkele miljoenen SRD zou besteden aan het verdelen van voedselpakketten. Hij zou eerst de pakketten verdelen te Hannaslust en daarna zou hij gaan naar Sunny Point. Zowel Hannaslust als Sunny Point zijn buurten waar veel eenoudergezinnen wonen, waar het niet al te geweldig gesteld is met de huisvesting en waar veel personen afkomstig uit het binnenland wonen. Sommigen zijn al geruime tijd in het stedelijk gebied en zijn onderwijs, arbeid en sport geïntegreerd in de stedelijke samenleving. Sommigen zijn er niet al te lang en hebben die integratie nog niet ondergaan. Maar deze gebieden hebben, ongeacht de integratie, een aparte dynamiek wanneer het gaat bijvoorbeeld om het oplossen van meningsverschillen of geschillen, het omgaan met handhavingsautoriteiten en het verwerken van verlies of het vieren van succes. De interne dynamiek van deze samenlevingen behoren in ruime mate bekend te zijn bij de Abop en haar exponenten, vanwege de doelgroep waar het hier om gaat. Het moet bij de Abop en haar exponenten bijvoorbeeld bekend zijn hoe de samenleving reageert op de oproep voor vaccinaties en de Mohana-regels op te volgen. Het moet bekend zijn vanwege de sterke sociale contacten en de informatielijnen die er met betrekking tot deze samenlevingen zijn. Met die informatie en wetenschap moet de Abop bij uitstek met versterkingsbeleid (empowerment) gaan richting deze gebieden. We hebben in de afgelopen periode herhaaldelijk hier geschreven dat we het beleid voor empowerment vanuit de partij niet hebben gezien. Dat hebben we geschreven elke keer wanneer er geruchten opdoken van het letterlijk strooien met geld waarop dan jong en oud zich gooit om wat nedergedaald is op te raken. Het gaat om het verhaal van de vis en de hengel. De hengel heeft voorkeur boven de vis, maar wanneer de nood zeer hoog is, dan is het noodzakelijk dat terwijl we leren vissen, we wel vissen krijgen om te eten zodat we het overleven. Zo kijken we aan tegen pakketten, soms is het verdelen daarvan onvermijdelijk. Maar voordat je in een buurt gaat om pakketten te verdelen, ga na waar je ernaartoe gaat en hoe de groep zal reageren. En in Suriname is dat over het algemeen te voorspellen. En wanneer daarmee geen rekening wordt gehouden en het loopt mis, zoals dat gebeurde bij Hannaslust, dan is degene die de chaos veroorzaakt verantwoordelijk voor de gevolgen. De exponent van Abop arriveerde met zijn truck op Hannaslust en begon bij een sportcentrum gewoon op straat de gemeenschap met een geluidssysteem op te roepen…vanuit een ‘gouden’ microfoon. Het publiek kwam op de oproep af en op gegeven moment heeft het publiek de truck met etenswaren overgenomen en hebben de mensen die fit waren gepakt wat ze konden pakken. Opmerkelijk is dat een bejaarde vrouw door de menigte omver werd geworpen en niemand uit de menigte die meer naar haar omkeek. De oma kon voor zichzelf geen pakket bemachtigen omdat ze daarvoor niet fit genoeg was. De actie van onze Abop-exponent was een voorbeeld van hoe chaos en desorganisatie eruit ziet. Opmerkelijk en daarover zijn veel burgers op social media ook gevallen, is dat de menigte door de bank genomen geen mond- en neuskapje op had en ook geen sociale afstand heeft bewaard. De activiteit kan dus later blijken een super spreading event te zijn geweest en dat is dan wel erg jammer. Nu vragen wij ons wel af wat de persoon ervan zal bakken als directeur van de grootste sporthal in Suriname als hij niet eens in staat is een paar honderden pakketten ordelijk te verdelen. We twijfelen wel nu, men gaat ervan uit dat bij het verdelen van voedselpakketten het alleen gaat om het kopen van de levensmiddelen, dus dat het alleen gaat om het geld. De nieuwe directeur heeft de twijfels die er over hem bestaan alleen versterkt met hetgeen hij gewezen heeft op Hannaslust. Het uitdelen van pakketten behoort zakelijk te gebeuren, het is geen show omdat men dan met kansarmen te maken krijgt. Show en camera’s horen er niet bij, de armoede en hopeloosheid hoeft niet te worden vastgelegd, want anders gaat het om zelfverheerlijking. Bij een verdeling van pakketten moet men respect blijven tonen voor de armen die een pakket nodig hebben en hen niet vernederen. Nu zijn door de vastgelegde chaos de kwetsbare groepen extra vernederd. En tegelijk zijn dan de twijfels ook versterkt over de regering, of men wel in deze samenstelling als coalitie in staat zal zijn om op een georganiseerde, beschaafde en gestructureerde wijze, in staat zal zijn om de problemen van dit land op te lossen. Het oplossen van de problemen in dit land wat betreft het welzijn van de bevolking moet geen moeilijke zaak zijn, omdat we een zeer kleine bevolking hebben. Maar als de regeerders niet geloven in de kracht van planning en organisatie, dan zal men goede bedoelingen hebben, maar veel verspillen en chaos creëren. Het probleem is dat niet iedereen binnen het bestuur van oordeel is dat men nog moet groeien. Er zijn exponenten die op dezelfde voet doorgaan en derden niet uitnodigen om objectief het functioneren van hun en hun organisaties onder de loep nemen. Die organisaties zijn dan ook geen lerende organisaties en zullen daarom niet bijdragen aan de sociaalmaatschappelijke ontwikkeling van achtergestelde groepen.
