Door de politiebond is een over het algemeen vreedzame protestmanifestatie gehouden tegen de regering en in het bijzonder de president van de Republiek Suriname. Uiteindelijk zijn er gesprekken gevoerd tussen de leden van de bond en de president en zullen er weer de komende dagen gesprekken komen. Het is opmerkelijk dat er rondom het protest van de politiebond, andere personen die niet tot de politiebond kunnen behoren vanwege hun ‘composure’ mee hebben gedaan aan de protesten. De politie is een gedisciplineerd korps en wapendragend. Dat was wel te zien aan de voorkant van de protestmanifestatieloop maar niet aan de periferie. Hier en daar schenen protestanten bijna een winti te krijgen, men was rumoerig en luidruchtig. Ook circuleren er beelden op social media waarbij een protesterende groep een bus heen en weer zwalkt. Opmerkelijk is ook dat een groep onder ‘Pakitow’ en een groep onder Pique ook aanwezig waren bij de protestmanifestaties. Dat is niet geheel toevallig nemen we aan. Op gegeven moment werden door de protesterende politie de barricaden bij het kabinet van de president geschonden en ging men over om leuzen te scanderen tegen de president. Dat soort taferelen zie ja pas wanneer er een geëscaleerd (arbeids)conflict is geweest tussen de werkgever en werknemers. We hadden niet de indruk dat er tussen de politiebond en de regering c.q. de president van de Republiek Suriname er een geëscaleerd conflict bestaat. Het is nu pas dat de politiebond aangeeft ontevreden te zijn over de gang van zaken en de eigen arbeidsomstandigheden of het is in alle stilte gebeurd en niet bekend voor de buitenwacht. Het protest van de politiebond heeft betrekking op 4 zaken te weten achterstallige bevorderingen, de verzekering bij het SZF, een loonronde en de deal die de Surinaamse regering heeft gesloten met het IMF. De politiebond is helemaal in de positie om over bevorderingen, een loonronde en het SZF een overleg te hebben met de regering als werkgever. Bevorderingen zijn niet automatisch, het heeft onder andere ook te maken met de prestaties en de plichtsvervulling door de verschillende politieambtenaren. Wanneer mensen dat verdienen en het blijft achterwege, dan moet de bond in deze zaken opkomen, maar dat hoeft niet direct met een grote protestmanifestatie. Met betrekking tot een loonronde, moet wel worden gezegd dat de politie een bijzondere beloningsstructuur kent die losgekoppeld is van de Fiso. Deze beloningsstructuur is hoger dan van de normale bureauambtenaren. Er is een behoorlijke daling van de koopkracht bij de gehele ambtenarij, ook bij de politie. Wanneer de regering een loonsverhoging toekent aan de politie, dan ontkomt ze er niet aan om dat ook te doen bij de andere bijzondere loongroepen (zoals de onderwijzers) en ook voor de lager ingeschaalde bureauambtenaren. Met betrekking tot SZF moeten we wel opmerken dat er geen grappen moeten worden gemaakt met de ziektekostenverzekering van de politieagenten. Deze landsdienaren nemen dagelijks, tenminste als ze op het veld hun werd daadwerkelijk verrichten, grote risico’s. Het is gevaarlijk werk. De politieagenten moeten niet alleen een goede ziektekostenverzekering hebben, een invaliditeitsverzekering, maar ook een zeer stabiele ongevallenverzekering met daarin ook ruimte voor degelijke uitkeringen voor nabestaanden voor het geval onverhoopt men onverhoopt ‘in the line of duty’ het leven verliest. Het blijkt dat de verzekering met SZF veel te wensen overlaat en eigenlijk heeft de politiebond het vertrouwen in het SZF opgezegd. Dat is waarschijnlijk niet van de ene op de andere dag gebeurd. En dan komen we op het punt van de IMF-deal die de regering aan het smeden is. Hier weten we dat het gebruikelijk is dat de regering overleg pleegt met de Raad van Vakcentrales in Suriname (Ravaksur). Nu weten we dat al enkele jaren er heibel in de tent is binnen deze raad van de vakcentrales. Deze raad zou feitelijk niet meer bestaan door het feit dat niet alle vakcentrales meer in deze entiteit samengaan, de collectiviteit is weg. Daardoor valt de regering dan terug niet meer op het collectief maar op de individuele vakcentrales die in de Ravaksur zitten en consultatieve status hebben tegenover de regering. Zover onze informatie reik, dat behoort de politiebond niet tot de vakcentrales met consultatieve status die lid zijn van de Ravaksur. Wie wel bekende leden van de Ravaksur zijn, zijn de grote vakcentrales als C-47, Moederbond en CLO. De regering hoeft dus niet met betrekking tot een IMF-deal met de vakbond van de politie overleg te voeren. De politiebond is namelijk geen vakcentrale, omdat een vakcentrale een vereniging is van verschillende bonden. De zaak wordt wel anders wanneer de regering wel met enkele individuele bonden overleg heeft gevoerd die ongeveer even groot of strategisch van gelijke waarde zijn als de politiebond.
In elk geval is duidelijk geworden dat er een groeiende discontent is tegen de nieuwe regering. Dat komt omdat in deze regeerperiode van amper een jaar het leven voor de loontrekker heel moeilijk is geworden en er geen halt geroepen kan worden aan de stijgende prijzen van eerste levensbehoeften (consumptiegoederen), eiwitten (vlees en vis) en brandstof. Dat heeft te maken met ook de koers die ondanks beschikbaarheid van dollars niet te stuiten is. Er zou zijn beweerd door autoriteiten die het behoren te weten dat het onbegrijpelijk is waarom de straatkoers blijft stijgen terwijl er nu dollars ter beschikking zijn. Inmiddels zou de centrale bank ook de maximum-inwisselkoers hebben verhoogd en we weten dat geldwisselaars automatisch zullen aanschuiven tegen de maximumkoers. De facto betekent dus en verschuiving van de maximumkoers een devaluatie van de Surinaamse munt.
