Het bericht circuleerde gisteren dat de medewerkers van het bedrijf Iamgold die in het binnenland wonen, het werk hebben neergelegd, omdat ze voortaan ook aaneengesloten tijdens hun shift op de plant moeten verblijven. Dit bericht werd gelanceerd terwijl wereldwijd aandacht werd besteed aan de World Day for Safety and Health at Work 2021. De arbeidsorganisatie van de VN heeft benadrukt dat de covid-19-pandemie ervoor heeft gezorgd dat regeringen, werkgevers, werknemers en de algemene bevolking voor ongekende uitdagingen staan met betrekking tot het virus en de vele effecten die het heeft gehad op de arbeidswereld. Dan denken we dus aan de maatregel van Iamgold om de werknemers op de plant te houden, kennelijk omdat er ook gevallen in het bedrijf zijn. Door de mix van werknemers is er een extra uitdaging voor Iamgold, omdat wij weten dat de boodschap van Covid nog niet goed genoeg doorgedrongen is tot de dorpen, de kampongs en de boiti’s van Suriname. Het risico is dat mensen die flink de bloemen buiten hebben gezet in het dorp, met verhoogd risico de werkplek inkomen en zorgen voor een reeks van besmettingen. De werelddag voor veiligheid en gezondheid op het werk was dit jaar gericht op strategieën om de nationale systemen voor veiligheid en gezondheid op het werk (OSH) te versterken. De bedoeling hiervan moet zijn om veerkracht op te bouwen, om crises nu en in de toekomst het hoofd te bieden. En dit alles moet gebeuren op basis van lessen die zijn geleerd en ervaringen uit de arbeidswereld. De VN-organisatie benadrukt verder dat de landen solide en veerkrachtige systemen voor veiligheid en gezondheid op het werk invoeren die de risico’s voor iedereen op het werk in het geval van toekomstige noodsituaties op het gebied van gezondheid tot een minimum zouden beperken. Dan denken we dus aan een stringente naleving van de Covid-protocollen (thuis, in het openbaar vervoer en op het werk), een versterking van het lichaam door goede voeding, veel drinken, extra vitaminen en beweging en aan immunisatie. Werkgevers moeten daaraan bijdragen en bevorderend optreden. Het zal zeker investeringen vereisen in OSH-infrastructuur en de integratie van veiligheid op het werk in algemene nationale crisisplannen voor noodsituaties en –respons. Het resultaat zal zijn dat de veiligheid en gezondheid van werknemers wordt beschermd, maar ook dat de bedrijfscontinuïteit van ondernemingen wordt ondersteund. Wereldwijd worden nu nieuwe gezondheids- en veiligheidsrisico’s die erbij zijn gekomen omdat er op de werkplekken veranderende werkafspraken die voortvloeien uit virusbeheersingsmaatregelen zijn gemaakt. Dit alles schetst de cruciale rollen voor regelgeving en instituten die zich bezighouden met veiligheid en gezondheid op het werk en de naleving. Sinds de pandemie is internationaal gebleken dat werknemers in specifieke sectoren, zoals de spoedeisende hulp, gezondheidszorg en sociale zorg, bijzonder kwetsbaar zijn voor het risico van infectie. Internationaal zouden 7.000 gezondheidswerkers omgekomen zijn sinds het uitbreken van de crisis, terwijl 136 miljoen gezondheidswerkers en maatschappelijk werkers het risico lopen covid-19 op te lopen door werk. In het nieuws was zo recent zo ook het hoge aantal Filipijnse werkers in de Amerikaanse gezondheidszorg, omdat aldaar veel buitenlandse krachten werken. De druk en risico’s waarmee gezondheidswerkers tijdens de pandemie worden geconfronteerd, hebben ook hun tol geëist op hun geestelijke gezondheid: 1 op de 5 gezondheidswerkers wereldwijd heeft symptomen van depressie en angst gemeld. Naast de gezondheids- en zorgsector zijn veel andere werkplekken de oorzaak geweest van covid-19-uitbraken, wanneer personeel zich in een gesloten omgeving bevindt of tijd doorbrengt in de directe nabijheid van elkaar, ook in gedeelde accommodatie of vervoer. Er is een conclusie dat telewerken (van huis uit werken) instrumenteel is geweest in het terugdringen van de verspreiding van het virus, het behoud van banen en het open blijven van bedrijven, maar dat het meer telewerken ook de grenzen heeft doen vervagen tussen werk en privé. Zo hebben 65% van de bedrijven die door de VN en het G20 OSH-netwerk werden ondervraagd, gemeld dat het moreel van de werknemers moeilijk te handhaven was tijdens telewerken. Kleine en micro-ondernemingen hebben het verder vaak moeilijk gevonden om aan de officiële OSH-vereisten te voldoen, omdat velen niet over de middelen beschikten om zich aan te passen aan de dreigingen van de pandemie. In de informele economie zijn veel van de 1,6 miljard werknemers, vooral in ontwikkelingslanden, blijven werken ondanks de lockdown, bewegingsbeperkingen en social distance en andere maatregelen. Hierdoor lopen ze een hoog risico om het virus op te lopen, maar de meesten hebben geen toegang tot elementaire sociale bescherming, zoals ziekteverlof of loon bij ziekte. De Surinaamse regering heeft genoeg informatie met de samenleving gedeeld om werkgevers en werknemers in te lichten over veiligheid, preventie, samenwerken en hoe verschillende uitdagingen moeten worden opgelost. De uitdaging blijft zoals overal in de wereld de controle, de zelfregulering van de bedrijven en de medewerkers en de wil om zich over te geven aan de cultuuromslag.
