Just Rens, de grootste maar vooral doodgezwegen politicus- industrieel en ontwikkelaar van Suriname.
In zijn hoedanigheid van minister van Opbouw, in samenspraak met de aldaar aanwezige ingenieurs R. Goossen en H. Coleridge, kwam hij het om hulp schreeuwende schoolbestuur in het district Saramacca tegemoet om het gebrek aan water te helpen oplossen. De minister liet op advies en met behulp van genoemde ingenieurs boren naar water. De opdracht werd gezegend, want bij het boren stuitten wij in plaats van water op aardolie. Deze voor Suriname grootse gebeurtenis bracht Suriname en haar bevolking een grote rijkdom en in het verlengde daarvan dus in het bezit van een Staatsolie Bedrijf. Door de bekende krabbenmentaliteit, vooral in de politiek, hebben degenen die aan de wieg gestaan hebben van deze rijkdom nimmer die eer gekregen die hen daadwerkelijk toekomt. Wat niet vergeten mag worden, is dat er zonder olie geen Staatsoliebedrijf had kunnen bestaan. Just Rens, als minister van Opbouw en vooral door zijn stijl van politiek bedrijven vormde voor andere politieke aasgieren een sta in de weg en werd korte tijd na contact te hebben opgenomen met zijn partijleider, de heer Johan Adolf Pengel, over de vondst van aardolie op staande voet ontheven als minister van Opbouw.
Bekend is uit die tijd dat Rens ook in een politiekconflict raakte toen hij een weg liet aanleggen van Leonsberg, een gebied gelegen aan de Suriname Rivier, naar de Kwattaweg. Langs deze weg zou tevens een verkavelingsproject worden uitgevoerd waarbij eveneens aan woningbouw en land- en tuinbouw zou kunnen worden gedaan.
Het is ook deze zelfde projectontwikkelaar Just Rens naar wie het alom bekende ‘Rens Project’ te Kwatta is vernoemd.
50 jaar SLM
Ook bij de ontwikkeling van de SLM heeft Just zijn sporen verdiend. Als minister van Economische Zaken (1969-1973) ging hij de strijd aan met de Nederlandse regering en de KLM om van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij de SLM een zelfstandige luchtvaart maatschappij te maken. De hoge prijzen die volgens de minister voor een ticket op de Mid-Atlantische route Nederland-Suriname betaald moesten worden, ergerden de minister mateloos. Maar vooral de bijwagen rol die SLM daarbij kreeg toebedeeld. Hij wilde in elk opzicht een grotere rol voor de SLM en een groter aandeel in de vrachtverwerking, de verkoop van passages en een aandeel in winsten.
Uit protest tegen de gang van zaken charterde hij een toestel van de luchtvaartmaatschappij Transavia om een vlucht uit te voeren buiten de KLM om, wat natuurlijk provocerend was. Dat toestel zou een vlucht uitvoeren van Schiphol naar Zanderij in Suriname. Die dag waarop de vlucht zou worden uitgevoerd, zat minister Just Rens in een kamer van het SLM-kantoor met de betrokken deskundigen, de heren RichenelWIjdenbosch, hoofd Luchtvaartdienst, K.Miranda, vlieger stafmedewerker bij de Luchtvaartdienst en Bert Maas, staffunctionaris luchtvaartzaken, terwijl ondergetekende als politiek medewerker tevens afdelingshoofd van de dienst OVS aanwezig mocht zijn.
De spanning in de kamer nam toe naargelang het uur van vertrek van het toestel van de Luchthaven Schiphol naderde omdat het niet in samenspraak en met toestemming van de KLM was georganiseerd. Op het uur “U” werd vanuit de Luchthaven Schiphol gebeld naar Suriname naar de minister dat het toestel gereed stond voor vertrek, waarbij de minister de opdracht gaf te taxiën naar de startbaan en te vertrekken.
Maar, op het laatste moment werd het toestel geblokkeerd door de Rijksluchtvaartdienst de RLD en natuurlijk was daarmee een conflict ontstaan tussen Nederland en Suriname.
Minister Just Rens ontving een uitnodiging van de Nederlandse regering om te komen onderhandelen over de ontstane situatie. Hij reisde af met een delegatie naar Nederland waar na onderhandeling met de KLM en de Nederlandse regering de delegatie met succes terugkeerde. Sindsdien mocht de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij verder door het leven gaan als National Carrier, de trotse Surinaamse Luchtvaart Maatschappij, die nu vliegt als Surinam Airways met de slogan “Flying On TrustedWings”. Dit resultaat hield ook in de verkoop van tickets door Surinaamse reisbureaus, zelfstandige vrachtafhandeling door de Surinaamse Luchthaven alsook het verkrijgen van een deel van de winst.
Het is typisch voor Suriname dat,laatstelijk, bij de viering van 50 jaar SLM, de naam Just Rens helemaal wordt verzwegen.
Dit artikel schrijf ik als trotse Rensist of Justofiel zoals de heer directeur/ eigenaar van het toenmalig dagblad De Vrije Stem, de heer W.Lionarons, de groep rond Just Rens noemde.
C.G.R. Bulo,
d.t.k.v. E. Wijntuin.
