De president heeft in het kader van onze weg naar het IMF helder en duidelijk uitgelegd hoe de werking van de samenwerking met het IMF is. Hij heeft aangegeven dat het geld eerder alleen bestemd was voor de CBvS, voor het aansterken van de internationale reserves en voor betalingsbalanssteun. Nu ligt er in het verschiet een ‘financial extended arrangement’, geen ‘standby agreement’ zoals aanvankelijk de bedoeling was. De regering krijgt meer financiële middelen voor uitvoering van projecten. Suriname verwacht ook financiële steun van de Wereldbank en de IDB. Het gaat wat betreft het IMF om 750.000.000 USD uitgesmeerd over 3 jaren. De regering verwacht dat als internationale investeerders zullen vernemen dat IMF samenwerkt met Suriname, ze dan zullen komen want dan zal er vertrouwen zijn. De president heeft aangegeven dat het IMF de obligatielening met de zogenaamde diaspora heeft afgeraden, maar de regering het toch zal doen. Het waterstofbedrijf komt ook van diasporakapitaal. We hebben eerder ook aangegeven dat programma’s van het IMF nu anders werken. Wat gebleken is de strakke monitoring en de transparantie en rapportage en dat is op zich een goede zaak. We hebben eerder aangegeven dat het sociale gedeelte van IMF-programma’s ingericht moeten worden (op maat) door de regeringen zelf en dat het hier is waar de programma’s dan zwaktes vertonen. Want het gebrek aan planning en management is precies de reden waarom men bij het IMF beland. Regeringen laten na of zijn niet in stat of geïnteresseerd in de sociale paragraaf van het IMF-programma en corruptie sluipt er vaak in waardoor de middelen niet aankomen waar ze moeten. Bij een mislukking schuift men dan de schuld gemakkelijk in de schoenen van het IMF, omdat deze instelling niet direct met persconferenties etc. met het volk communiceert.
In elk geval moeten wij wel stellen dat de huidige coalitie, wetende dat er flink huis is gehouden in het land, de kiezer met beloften om zijn gunsten heeft gevraagd en dat is haar in ruime mate gegund. We hebben in Suriname een Bureau voor de Staatsschuld dat up to date informatie behoort te hebben. Noch van enige zijde in DNA, noch van de regering en noch van het Bureau zelf is ooit beweerd dat het Bureau niet de adequate informatie kreeg van de toenmalige regering met betrekking tot de stand van zaken van de schulden van de Staat Suriname. Het Bureau behoorde mee te werken aan aanvragen voor informatie over de exacte stand van de schuld van de Staat Suriname als die werd gevraagd door DNA-leden van de huidige coalitie (de toenmalige oppositie tijdens de vorige regering). En ook hier heeft niemand beweerd dat informatie aan het Bureau is gevraagd over de exacte stand van de schuld en dat die informatie niet is gegeven. De regering heeft herhaaldelijk beweerd dat men niet wist wat voor een ravage men heeft overgenomen in termen van de staatsschuld, maar het verwijt van dat informatietekort moet op het conto van de partijen worden geschreven die nu aan de macht zijn. Op hen rustte de verantwoordelijkheid om de informatie gaan halen bij het Bureau. En dan zou men nu hooguit kunnen zeggen dat de informatie verschaft door het Bureau bewust (of onbewust) onvolledige was en dat men op basis daarvan campagne heeft gevoerd. De bevolking die gebukt gaat onder prijsstijgingen elke dag, heeft daarom geen boodschap aan het geklaag van de regering dat men zonder voldoende informatie te hebben gehad (lees: ingewonnen), beloftes heeft gedaan aan “bhaijo, sasa en kromo’. Dat geklaag moet zijn intern, dat men zonder goed financieel huiswerk te maken, prognoses voor herstel heeft gemaakt, dus zonder een volledige prognose een medicatie heeft voorgeschreven. Dat is een uiterst onverstandige zaak geweest dat zal leiden tot de toorn van het volk als de prijzen van de levensmiddelen en de eerste levensbehoeften niet worden gedropt. Want het is onmogelijk dat Surinaamse kippenboeren een kilo kip voor meer dan SRD 55 verkopen. De prijs van de kippenbouten (die zogenaamd gedumpt worden op de Surinaamse markt) is de afgelopen maanden verdubbeld van ca SRD 100 per pak van 10 lbs (5kg) naar ca SRD 175 (SRD 35 per kg). Dat betekent dat redelijk eten een groot probleem zal worden als de lonen niet worden verhoogd of de prijzen niet worden verlaagd. De arme huishoudens zullen nu, zonder dat er een structureel aanpassingsprogramma is uitgevoerd, SAP-toestanden meemaken. De vraag is dan wat er zal gebeuren als er een echte (IMF-)SAP zal worden uitgevoerd. En tegen deze achtergrond zeggen wij dat wanneer het gaat om de schuldenberg waartegen wij die aankijken, het voor de regering niet meer dient uit te maken wie en hoe deze schulden zijn gemaakt. Die moeten gewoon op een of andere manier worden afbetaald door ‘whatever’ op dat moment aan het stuur is. Dat het ‘de vorige regering’ is die de schulden heeft veroorzaakt, is interessant alleen voor het politieke podium, wanneer kiezers weer keuzes moeten maken. De regering heeft nu gevochten voor regeerverantwoordelijkheid en het moet niet erop lijken dat men het eigenlijk niet zou willen als men zou weten wat er echt aan de hand is. Het volk heeft daaraan geen boodschap. Er rust nu na een jaar regering en zware verantwoordelijkheid op de regering om uit de diepe put te komen. De ravage is enorm en het is niet aannemelijk dat men het niet had kunnen weten.
