De kogel is eindelijk door de kerk; het team van spelers voor de nationale selectie van Suriname is door bondscoach Dean Gorre bekend gemaakt. We moeten wel zeggen dat de trainer een sublieme job heeft gedaan, maar het Surinaamse volk moet weten dat wat we nu op de been hebben gebracht, niet het sterkst mogelijk team van Suriname is. Het team bestaat uit 17 profspelers en 13 amateurs. Over het algemeen is er veel enthousiasme over hetgeen de trainer voor het eerst in de geschiedenis aan het doen is. Maar uiteraard zullen er mensen zijn die om op te vallen of vanwege hun aard moeite ermee gaan hebben wanneer Suriname goed uit de bus zal komen. Er zijn Surinamers die voor zichzelf geen grenzen hebben gesteld, voor hun is de sky de limite en ze zijn er klaar voor. Ze reizen de wereld rond en doen aan alles mee. Maar wanneer het erop aan komt van Suriname dan begint men buikpijn te krijgen. Dat zijn de vijanden van Suriname en wanneer deze soort Surinamers aan het stuur zijn, dan zie je ook wat ze presteren en wat ze aan ravage allemaal aanrichten. Suriname heeft altijd met de olympische gedachte meegedaan aan internationale sportgebeurtenissen. Suriname is bekend als een land dat zeer grote voetballers heeft voortgebracht, maar die hebben nooit voor het Surinaams elftal kunnen spelen. Er wordt afgevraagd waarom de meest chauvinistische moslimlanden wel gebruik maken van toppers uit de diaspora, maar het kleine Suriname niet. Het had te maken met gebrek aan daadkracht en liefde dat er niet was voor Suriname. Eens is in Nederland Kleurrijk beginnen en daarna de Suriprofs. De beste voetballers ter wereld hebben in de shirts van Kleurrijk en Suriprofs gespeeld, alleen ze werden uitgekotst door de Surinamers die in de politiek en bij de SVB het beleid bepaalden. En we zouden er wel vrede mee hebben als deze burgers beter zouden zijn dan de wereldtoppers die ze hebben genegeerd, maar zij kunnen niets eens in hun schaduw staan. Precies zoals er een wereld van verschil is tussen de profspelers die door bondscoach Dean Gorre is geselecteerd en de amateurs. Het verschil is bijna onoverbrugbaar, zowel technisch als tactisch maar vooral in de manier waarop men zich brengt dus mentaal. De lokale jongens kunnen voetballen maar het is een flink aantal treetjes lager dan wat de profspelers dagelijks aan het presteren zijn. Wat deze jongens bindt, is wat ze zien wanneer ze in de spiegel kijken. Ze worden verbonden door de gemeenschappelijke genen, de familieband en het gevoel voor Suriname. Het is schandalig dat Surinamers een vijandige houding etaleren tegen deze jongens die besloten hebben om offers te brengen om voor Suriname uit te komen, maar de houding typeert de inborst en de liefde die er is voor Suriname. We zouden moeten twijfelen aan de inborst van elke Surinamer die er tegen zou zijn om Suriname internationaal te zien schitteren, maar dat soort Surinamers zijn er ook. Zo zijn er ook Hollanders die tegen Oranje zijn, dat weet de Nederlandse bondscoach en het laat hem koud. En de anti-Surinaamse houding van enkele Surinamers moet ook onze bondscoach koud laten. Want hij moet er rekening mee houden dat wanneer hij tegen grote landen met bekende voetballers hier in onze stadions speelt, er Surinamers zullen zijn die door deze grote landen zullen duimen.
De datum van 24 maart nadert en het publiek rekent erop dat de wedstrijd te zien is op de tv. Zowel voor de mensen die van Suriname houden als voor degenen die doen aan de bekende volkssport ‘beri doi’ zal het een historische wedstrijd worden. We zijn ervan verzekerd dat het een eyeopener zal zijn. En dat Surinamers zich trotser zullen voelen nadat Suriname mooie wedstrijden op het internationaal niveau heeft gespeeld. Suriname is nog steeds een arm land gebleven, en dat komt voor een groot deel door de keuzes die wij hebben gemaakt en door de militaire onderdrukking die eigenlijk enkele decennia duurt met alle naweeën meegerekend. Hadden Surinaamse bestuurders die het nu menen beter te weten, het beter gedaan, dan zou het land Suriname tussen de rij der naties op een andere plek staan. Surinamers schijnen er geen moeite mee te hebben om verliezer te zijn, om steeds uitgeschakeld te worden en om vernederd te worden. Het is een gewoonte van de Surinamer geworden en dat is ook de verklaring waarom bijvoorbeeld de NDP ervoor koos om het land te vernietigen met schulden en ongecontroleerde uitgaven en het verdwijnen van miljarden. Wat Natio betreft doet de mening van burgers die het land hebben vernietigd er niet toe. Ze hebben bewezen dat ze voor de afbraak van Suriname zijn, maar in deze zijn wij naïef om nog uit te gaan van goede intenties die deze Surinamers voor hun eigen land zouden hebben. Wat betreft de stemmen die tegen de Surinaamse voetbalselectie zijn zouden we als deel van Suriname liefhebbende civil society zeggen: laat de honden blaffen, de karavaan trekt onverkort verder. Wij hopen nog dat er een kans is om zeer gedoseerd aanwezig te zijn in het Essedstadion waar de historische wedstrijd wordt gespeeld. In elk geval staat er iets anders en iets groots te gebeuren. Aan de Surinamers bevelen wij aan om van het moment te genieten, want als abani’s de overhand nemen, dan zal dit gevoel niet lang duren. Want als er voor 1 ding geen garantie kan worden gegeven, dan is dat voor de liefde van Surinamers voor hun land en de symbolen van hun land.
