In de geruchtmakende zaak van de penitentiaire inrichting Hazard, waarbij een ontvluchtte gedetineerde dood werd aangetroffen in zijn cel, hielden de advocaten van de 18 verdachten gisteren hun pleidooi. De juristen Hemradj Matawli, die voor 1 verdachte opkomt, en Chandra Algoe, die voor 4 verdachten de verdediging voerde, hadden hun pleidooi op 5 maart reeds gehouden. Gisteren kwam eerst advocaat Georgette Leter aan het woord. Zij betoogde dat het Openbaar Ministerie zich heeft bediend van algemeenheden zonder per verdachte de handelingen aan te geven, die mogelijk geleid hebben tot de dood van de gedetineerde Griffith. Zij concludeerde dat er geen enkel concreet bewijs was en dat haar cliënt moest worden vrijgesproken.
Hierna kwamen de juristen Wishal Rambharos en Vinay Moeharoe aan het woord, die 4 verdachten bijstand verlenen. Een van deze verdachten heeft eveneens Chandra Algoe aan zijn verdediging toegevoegd. Zowel Rambharos als Moerahoe wezen op de vele tegenstrijdige verklaringen van de overige gedetineerden, die als getuigen werden gehoord in deze zaak en afwisselende verklaringen hebben afgelegd. Moerahoe wees erop dat de gedetineerden beweerden dat zij vanuit een luik uit hun cel konden zien wat er voorin gebeurde, echter bleek bij een descente die de rechter uitvoerde dat het zicht van daaruit slecht is en dat de politie vergrootte foto’s van die luiken in het dossier heeft geplaatst, waardoor het leek alsof die openingen groter waren.
Advocaat Algoe besprak het rapport van de patholoog-anatoom en de verklaring van de patholoog-anatoom op de zitting, waaruit uiteindelijk bleek dat de patholoog-anatoom 4 scenario’s aangeeft, die redengevend kunnen zijn geweest voor het braken van Griffith. Griffith is volgens het rapport van de patholoog-anatoom in zijn braaksel gestikt. Ook stelde de patholoog-anatoom dat er veel hele korrels onverteerde rijst in zijn maag was, echter is er geen enkele logische verklaring waarom Griffith 6 tot 7 uren na het eten nog hele korrels rijst in de maag had. Dit is wel bijzonder belangrijk, want als de voeding 2 tot 3 uren na het eten de maag moest zijn gepasseerd, is het de vraag van waar de hele rijstkorrels komen. De conclusie van de patholoog-anatoom dat Griffith voor de dood had gegeten, komt hierdoor op losse schroeven te staan. Zeker nu niemand Griffith na zijn aanhouding van voeding had voorzien. Samen met Rambharos als Moerahoe concludeerde Algoe tot integrale vrijspraak van de verdachten.
Aryan Ramlakhan, die voor 3 verdachten de verdediging voerde, besprak eerstens het bewijsrecht, daarna de causaliteit en als laatst het strafdossier. De literatuur is er consequent over dat de rechter bij twijfel altijd moet vrijspreken. De dood van Griffith moet een rechtstreeks en onmiddellijk gevolg zijn van het handelen verdachten. Hij entameerde de discrepantie tussen verklaringen van de getuigen bij de politie en de verklaringen van deze verdachten ter terechtzitting. Een aantal gedetineerden zijn als getuigen gehoord. Hoe betrouwbaar zijn deze getuigen, vroeg Ramlakhan zich af. Zij hebben reden om de penitentiaire ambtenaren te bezwaren vanwege het regiem in het instituut. Ook hij haalde aan dat het zicht uit de cellen naar de binnenwacht slecht is. Het bevreemdde hem dan ook dat de gedetineerden zogenaamd zoveel hebben gezien. Wanneer is de aspiratie begonnen, vroeg Ramlakhan zich af. Bij de inspanning, gepaard gaande met het vluchten, kon Griffith ook tot braken zijn overgegaan. De onoverzichtelijke situatie is ook vastgelegd in de beschikking van de rechter-commissaris bij de invrijheidstelling van de verdachten. Hij concludeerde tot algehele vrijspraak voor zijn cliënten vanwege de vele twijfels.
Rochelle Truideman, die rechtsbijstand bood aan 2 verdachten, stelde dat voedselaspiratie een medische aandoening is. Zij opperde dat mogelijk Griffith een aandoening had. Raoul Lobo kwam op voor 3 verdachten. Hij stelde dat deze zaak bijzonder is opgeblazen in de media. Verdachten werden tegen elkaar uitgespeeld door de politie. Hij betoogde dat het Openbaar Ministerie mishandeling door politie accepteert en verwees naar mishandelingen bij aanhouding door RBT en andere diensten. Hiertegen treedt het Openbaar Ministerie nimmer op. “Alleen wanneer iemand dood gaat, presenteert het Openbaar Ministerie zich als hoeder van mensenrechten.” Lobo concludeerde ook dat de patholoog-anatoom buiten zijn boekje is gegaan door mishandeling te betrekken bij de voedselaspiratie. Dat mag alleen een forensische patholoog en ter terechtzitting is ondubbelzinnig gebleken dat de patholoog-anatoom een klinische patholoog is en geen forensische. Ook wees Lobo erop dat de patholoog-anatoom zich steeds bedient van vage termen als ‘kunnen’ en ‘misschien’. Lobo wees er ook op dat verklaringen van medeverdachten/comparanten niet als bewijs tegen elkaar gebruikt kunnen worden en dat medeverdachten steeds tegen elkaar zijn uitgespeeld. Kortom, alle advocaten concludeerden tot vrijspraak van verdachten en/of niet ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie vanwege de onbetrouwbare getuigen, het ontbreken van het causaal verband tussen de bekomen letsels en de dood van Griffith. Hierna stelde kantonrechter Marie Mettendaf de verdere behandeling van deze zaak uit naar 29 april. Op die dag gaat het OM repliceren voor alle verdachten.
