Er is heibel ontstaan op het ministerie van OW en dat viel te verwachten. De minister is sinds zijn aantreden constant bezig met een gevecht met ambtenaren, hij lijkt wel een minister speciaal aangezet om zich bezig te houden met ambtenaren, dus iets als een Biza-minister. Te meten naar de reactie van de achterban dan lijkt het dat die het enorm leuk vinden waar de minister mee bezig is: de luie 7-even ambtenaren een lesje leren. Want, de achterband die klaagt al geruime tijd dat ‘wij 7 dagen per week hard op het land ploeteren en niets gratis krijgen van lanti, maar de ambtenaren wel’. Eindelijk een minister die de zaak hard aanpakt. En deze aanpak heeft de minister gebracht tot de positie van de meest favoriete van allemaal. Wat de minister met de ambtenaren doet is misschien nodig, maar het is zeker niet de core business van een minister. En er mag naar buiten worden gerapporteerd als na een jaar een zekere rationalisatie heeft plaatsgevonden, maar het is populistisch wanneer we elke week ermee in de media zijn en er applaus mee oogsten. Want dan denken we een klein beetje aan Trump hoe hij de zaak heeft aangepakt en uiteindelijk oom toegaf aan de sentimenten van de achterban om ‘het systeem’, het symbool van de Amerikaanse democratie letterlijk aan te vallen. De achterban heeft, te oordelen naar de opmerkingen in elk geval wel een diepgeworteld wantrouwen en zelfs haat tegen wat genoemd wordt de ambtenarij. Het daaraan toegeven zouden we niet maken tot onze hoofdactiviteit van de dag. De gemeenschap kijkt uit naar de beleidsmaatregelen waarmee de minister moet komen, dus de taken waarvoor hij als minister van OW is aangesteld. Zo werd sarcastisch ook de opmerking gemaakt dat de bermen begroeid zijn en de buurten nog steeds onder lopen, maar onze minister is maar bezig met ambtenaren en afdelingen sluiten. Het zou jammer zijn als men kredietpunten daarmee zou winnen. Nu zien we dat de Werknemersorganisatie Openbare Werken (WOOW) in het geweer is gekomen om voor een aantal personen op te komen. We kijken kort naar de kritiek die er is met betrekking tot personele aangelegenheden. De bond heeft onder andere geklaagd dat tuchtstraffen aan personeelsleden op het ministerie willekeurig worden opgelegd. De bond heeft niet aangegeven dat de straffen terecht zijn of niet, dus waarschijnlijk zijn de straffen wel terecht. Alleen kan het zo zijn dat een aantal personen wel wordt gestraft en een aantal niet. Eigenlijk is er dan sprake van een ongelijke behandeling. En dat zou dan wel een kwalijke zaak zijn, want dan is er sprake van pesten van personen zeer waarschijnlijk die een NDP-achtergrond hebben of niet uitdrukkelijk van de nieuwe aan het bewind zijnde partijen zijn. Maar er zijn geen gevallen als voorbeeld bekend waarover de bond het precies heeft. In de Personeelswet zijn er in elk geval procedures neergelegd hoe tuchtstraffen kunnen worden opgelegd aan de ambtenaren. Deze procedures zijn heel helder beschreven en als die niet in acht zijn genomen dan mogen ambtenaren naar de ambtenarenrechter (dat is het Hof van Justitie). En het is vaker voorgekomen dat de ambtenarenrechter de ministers heeft gewezen op hun willekeurig handelen.
De bond de minister om ‘buiten de geldige goedgekeurde organisatiestructuur’ om te handelen. Dat is een vaag verwijt en het is onduidelijk wat met organisatiestructuur wordt bedoeld. Bovendien is het onduidelijk hoe het een zaak van de bond is, als dit zou gebeuren. We denken dan bijvoorbeeld aan dat de minister of directieleden, schakels overslaan en direct handelen met ambtenaren die vertrouwenspersonen zijn.
De bond heeft aangegeven dat de waardering van de functies zijn achterhaald. Dat is wel een zaak die de bind regardeert. Het kan zijn dat functies niet meer voldoen aan de officiële functiebeschrijving, dus dat de ambtenaren in de praktijk meer doen dan wat formeel is beschreven. De procedure om een functiebeschrijving te herbeschrijven en het dan weer te waarderen (naar een hogere schaal) is een zaak van heen en weer communiceren tussen de ministeries en het ministerie dat uiteindelijk de goedkeuringen en de aanwijzingen heeft en uiteindelijk ook de herwaardering goedkeurt en uitvoert, namelijk de minister van Biza. En het is bekend dat deze processen net eventjes duren maar in het kortste geval maanden en zelfs jaren kan voortsudderen. In het verlengde hiervan zegt de bond ook dat het ministerie zich niet houdt aan taakomschrijvingen. De taakomschrijvingen die bekend zijn bij de overheid zijn de taken goedgekeurd door Biza. De ambtenaren mogen van het standpunt uitgaan dat zijn doen wat in hun taakomschrijving uitdrukkelijk staat vermeld en dat zij niet doen wat er niet uitdrukkelijk in staat. Dit is wel een zaak die het ministerie moet bekijken. In elk geval vinden wij dat de korte deadlines die door de bond zijn gegeven niet realistisch zijn en niet zullen leiden tot de maatregelen die zijn gevraagd. Het ziet er daarom naar uit dat er een langdurige aan-uit-ontwrichting voor de boeg is op dit groot gepolitiseerd ministerie.
