Ik volg een leuke discussie op FB over de verwijdering van de vrije dag op 25 februari en het leuke dat me opviel is dat er een discussie opgang kwam waarbij de ene groep aangeeft dat 25 februari alleen dood en verderf heeft gebracht en de andere groep aangeeft dat er juist verlichting is gekomen na 25 februari 1980. Tijdens het lezen van al de commentaren begon ik me te realiseren dat het een politieke discussie was tegen een ervarings discussie.
De politieke discussie ging meer over de regeer periodes waar Bouterse de macht had vanaf 1980 , maar frapant dat er niet wordt gerept over de periode tussen 25 februari 1980 en 07 december 1982, er wordt merendeels alleen gesproken over 08 december 1982. En periodes daarna waar het vanwege (wereld) crisis moeilijk ging met de overheid.
De ervarings discussie gaat meer over de successen die zijn geboekt vanaf de periode 25 februari 1980 en alle succes stories van regeer periodes van Bouterse. Waarbij wordt aangehaald de opheffing van de onbekwaamheid van de vrouw; de oprichting van staatsolie; oprichting van SZF; de transformatie van LTT naar wat wij nu kennen als TELESUR; de bouw van bruggen; de verdrijving van CGS uit het Surinaams territotiaal; de bouw van een studentenopvang complex op ADEK en zo zijn er meer zaken genoemd. Maar het centraal punt van de discussie was moet 25 februari nu wel of niet een vrije dag zijn?
Geluisterd hebbende naar de president en de regering over de reden waarom zij het besluit nam om de vrije dag te laten vervallen, komen door de zaken die aangehaald worden in de discussie in een twijfelachtige sfeer te staan. De revolutie heeft Suriname voor een grotere schade behoed want voor 1980 stonden de Creolen en de Hindustanen lijnrecht tegenover elkaar waarbij een clash tussen deze twee groeperingen onvermijdelijk dichterbij kwam. De Revolutie heeft dit kunnen voorkomen en daar was een ieder blij om en ondersteunde de revolutie zeker 21 maanden langen.
Dat was te merken aan de volkscommitees die overal verrezen en waarin ook mensen zaten die nu de revolutie verfoeien. Er werd zij aan zij gewerkt om huizen te bouwen via het vrijwilligerskorp toen, er werden door de buurt bewoners gezamelijk gewerkt om hun straten te betegelen. Para industrie was ook een succes storie evenals een florerent INTERFOOD N.V.
Wanneer nu de regering stelt dat grote delen hebben gevraagd om de dag te schrappen wil ik dan ook weten waarom het geschrapt moet worden. Hebben stichting 8 december en de geen zetel hebbende DA’91 zoveel invloed om bestempeld te worden als een groot deel van de bevolking? Is er ook gesproken met het ander groot deel van de bevolking welke deze dag wel als een vrije dag willen hebben? Met welke maat heeft de regering gemeten?
Want bij een goede analyse is dit juist het moment dat iedereen zich zou moeten bezinnen dat de Republiek Suriname behoed is gebleven van een clash die aan velen het leven zou hebben gekost. En juist om die reden als vrije dag zou moeten gelden zodat iedereen zich kan bezinnen dat wij één volk zijn en dat moeten blijven koesteren. Verdeeldheid zal ons niet dichter bij ons gezamelijk doel brengen.
Oom Johannes van Beekhuizen
