Wanneer wij het Surinaams politiekveld volgen en bemerken dat deze regering ondanks de vele mooie beloftes om het Surinaams volk verder te behoeden van verarming en als “voorbeeld leiderschap” de eerste stap zouden moeten zetten in het “grote” voorbeeld zijn van gezamenlijk offers brengen, zien wij helaas het tegenovergestelde.
De regering heeft met veel tamtam bij de overname gesproken over een reeds lopend contract van dienstvoertuigen voor de ministers etc. voor US$ 200 per dag per auto. Tot op de dag van heden worden nochtans auto’s ingehuurd met huurprijzen, die liggen tussen de US$ 150 & US$ 200 per dag. Geen transparantie en geen openbare inschrijving van meerdere aanbieders. Transparantie en behoorlijk bestuur zijn ook in dit geval ver te zoeken.
Bij de verschillende ministeries zijn er in goede staat reeds voertuigen beschikbaar, al dan niet in terreinmodeluitvoering. In het kader van “we gaan het samen doen” en bezuinigen breed over de gehele linie toepassen, zou je verwachten dat dit zou moeten beginnen bij onze “gezagsdragers” en dat men gebruikt maakt van deze reeds beschikbare voertuigen.
Wanneer door de minister van Binnenlandse Zaken wordt gesteld dat “men” voor de veiligheid in goed vervoer moet zitten, is er niets mis mee om gebruik te maken van deze voertuigen. Het is nergens voor nodig nog eens voor tien duizenden US dollars nieuwe voertuigen aan te schaffen. Met veel drama wordt gesprokken over de veiligheid van gezagsdragers. De vele volgauto’s en politiebegeleiding maken van elke verplaatsing van deze gasten een ware attractie. Trekken we dit door naar grote landen, zoals Duitsland en Nederland met belangrijke leiders zoals bondskanselier Angela Merkel en premier Mark Rutte, leiders van landen met vele miljoenen inwoners, dan zien we een totaal ander beeld. Hier zien we dat ondanks dat het terrorisme o.a. in deze landen, er nog steeds een reel gevaar is en er geen economische problemen van dien aard zijn, er toch gekozen wordt zich te verplaatsen met de nodige “eenvoud” van en naar hun werkplek of zelfs in privé. Al die geweldige volgauto’s en beveiliging die wij zien waarmee onze gezagsdragers zich mee laten omringen, worden keihard met onze belastinggeld betaald en dat is een zeer slecht en onfatsoenlijk signaal naar het Surinaams volk toe, een volk voor wie het elke dag weer een enorme uitdaging is de eindjes aan elkaar te knopen.
De kosten die elke dag gemaakt worden om onze gezagsdragers zich te laten verplaatsen van A naar B is in een simpele berekening aan te geven.
17 ministers betekent 17 x $ 200 US = $ 3400 US per dag. Vermenigvuldigen wij dit verder met 30 komen wij op $102.000 US per maand. Tot slot maal 12 dan komen wij op $1.224.000 US op jaarbasis. Wij betalen dus met een onveranderd beleid minimaal 1,2 miljoen US-dollar, om onze gezagsdragers in luxe te laten rondrijden, beveiliging en andere kosten niet eens mee gerekend. Ware het niet beter geweest wanneer er voor de 17 ministers eenmaal een auto was aangeschaft ter waarde van USD 42.000 per stuk.
Als we dachten dat wij van de schaamteloze actie verlost waren, nee want met een breed en onschuldig gezicht tracht de minister van Buitenlandse Zaken uitleg te geven dat er nog effe gesproken moet worden over verhoging van vervoerstoelage met maar liefs 500%. Nee, u leest het goed, een schaamteloze verhoging voor diegene die zich al een riant salaris mogen toerekenen, exclusief alle emolumenten (onkostenvergoedingen), die ze overigens ook royaal ontvangen.
Naar u en ik, waar de brandstofprijs telkens als een dief in de nacht al voor de zoveelste maal is verhoogd (overigens tegen alle beloftes in) en nu reeds tweemaal meer is geworden en een ontwaarding van ons salaris met maar liefst 100% minimaal, wordt niet omgekeken en bedacht hoe vele onder u zich moeten verplaatsen om een eerlijke boterham te verdienen.
Deze regering heeft volgens de verklaring onder “druk” deze verhoging “aangehouden”, want zelf konden zij het niet opbrengen om in te zien dat dit onethisch gedrag niet door de beugel kon. Het is niets meer dan een verkapte vorm van zelfverrijking en heeft zelfs binnen hun partij voor grote misnoegen gezorgd.
Wij van DA’91 stellen dat al deze zaken niet “aangehouden” moeten worden, maar per direct “opgeheven” moeten worden. En dat deze regering met zijn leiders nu eens een keer een correct voorbeeld trachten te zijn. Het moet eens afgelopen zijn het reeds verarmde volk verder uit te knijpen om hun weelde en luxeleven ongestoord verder te blijven financieren. Suriname verdient beter! Aldus de ondervoorzitter van DA’91, Romeo Stienstra.
