Het programma To the point is informatief en leerrijk, dus kijk ik er graag naar. Dit keer was het de heer Akiemboto die het programma met zijn aanwezigheid mocht verrijken. Ik was, net als vele anderen, nieuwsgierig naar de oorzaak van zijn welles, nietes houding als parlementslid en hoopte meer helderheid door dit gesprek te krijgen. Met de heer Telgt aan het roer, zou dit wel moeten lukken.
Toen ik deze NDP-politicus hoorde toegeven dat de vorige regering best wel wat fouten heeft gemaakt tijdens hun regeerperiode en dus debet was aan de huidige financiële crisis, slaakte ik een zucht van verlichting en riep uit ‘Eindelijk’ Voor het eerst heeft een lid van de vorige regering toegegeven dat er fouten zijn gemaakt. Tot nu toe heeft elk lid ontkend dat de vorige regering wanbeleid heeft gevoerd. Men heeft steeds gedaan alsof ze het land vooruitgang hebben gebracht en er voor de armen waren. Ze presenteerden zich steeds met een ‘neks no fout’ houding. Ik had de hoop al opgegeven dat ze ooit hun fouten zouden toegeven en nu liet deze politicus mij inzien dat we de hoop nooit moeten opgeven. Hij verdient een compliment, daar dit gedrag vraagt om moed en durf, maar vooral om eerlijkheid.
Fouten toegeven betekent namelijk verantwoordelijkheid nemen, stoppen om voor struisvogel te spelen. Als iemand zijn fout niet wil toegeven schuift hij niet alleen de verantwoordelijkheid af maar sluit hij zichzelf daardoor ook af van ‘het leren van zijn fouten.’ Leren van fouten heeft dus ook te maken met mindset. Want als jij je er niet voor openstelt, leer je ook niet van je fout. Deze man heeft plots, besloten om een gemaakte fout te erkennen en ervan te leren. Zo zie je maar weer, het is altijd het juiste moment om te doen wat juist is. Iemand die zijn verantwoordelijkheid niet neemt, probeert zich in te dekken, mensen en situaties te vermijden, zich vaak te excuseren, weg te lopen van vergaderingen. Zulke mensen zullen nooit toegeven dat ze een fout hebben gemaakt. Echter, wie zich verantwoordelijk voelt voor zijn gedrag en keuzes, is ook aanspreekbaar. Deze politicus was aanspreekbaar en ging daarom in gesprek met to the point. Hij durfde verantwoordelijkheid te nemen, dus onder ogen te zien en vooral toe te geven dat er fouten zijn gemaakt. Zo iemand heeft zelfvertrouwen en dat is een groot pluspunt. Ons gedrag is afhankelijk van onze besluiten, niet van onze omstandigheden, dus was ik blij met zijn besluit. De politicus had eerst besloten om zich terug te trekken en nu wilde hij plots terugkomen op zijn eerder genomen besluit. Hij wilde weer zitting nemen in het parlement. De aloude wijsheid ‘bezint eer gij begint, ’is nog zo gek niet. Dat betekent dat je goed moet nadenken voordat je handelt. Dat je een moment moet kiezen om alle keuzes en strategieën nog eens te heroverwegen en daarna pas te handelen. Dit voorkomt roekeloosheid, impulsiviteit en ondoordachtheid. Deze politicus had in zijn brief aan de pers aangegeven dat hij het besluit tot aftreden weloverwogen had genomen, maar dat men hem achteraf heeft kunnen ompraten om op dat besluit terug te komen. Hij is mens dus kan dit worden geplaatst onder de noemer menselijke dwaling. Het is echter onbegrijpelijk dat, toen dit verzoek werd afgewezen, er werd gedreigd met een rechtszaak. Door dit verzoek af te wijzen, is er correct en juist gehandeld. Met de afwijzing heeft men duidelijk willen maken dat parlementariër zijn een serieuze zaak is. Je kunt met het parlement geen welles en nietes spelletjes spelen. Door die terechte afwijzing is er hier een voorbeeld gesteld, zodat een ander lid dit niet zal flikken. Toewijzing zou kunnen betekenen dat het hek van de dam is.
Een mens leert van zijn fouten, maar de manier waarop hij met die fouten omgaat, is van groter belang, daar het je de mogelijkheid geeft om veel over jezelf te leren. Deze parlementariër gaat niet goed om met zijn gemaakte fout als hij met dreiging van een rechtszaak weer wil binnen komen. Men zal je niet meer serieus nemen. Het toegeven van een fout is meestal ook de eerste stap om vergeving te krijgen. Dit lid heeft zich eerst loyaal opgesteld, maar plots zag hij in dat erkennen en toegeven je kan helpen om je fouten te belijden, waarna vergeving mogelijk is.
Toegeven dat je een fout gemaakt hebt, toont dat je karakter hebt. Door het toegeven van een vergissing, elimineer je schuldgevoelens en is de eerste stap gezet om de fout te herstellen. Wie mensen blijft uitdagen, zal beslist op een dag verliezen. Maar wie zichzelf uitdaagt, zal elke dag winnen. Een fout die niet wordt toegegeven, hoeft ook niet te worden vermeden. Je beweert immers (onterecht) dat het niet fout is. Echter wanneer een fout eenmaal is toegegeven zal je ook moeten proberen om deze fout niet opnieuw te maken. Dat maakt het toegeven misschien nog iets lastiger, omdat je weet dat je er dan ook iets aan moet gaan doen.
De heer Akiemboto heeft te kennen gegeven dat hij graag zou zien dat men geen tijd en energie meer zou verspillen aan verwijten. Hij ziet liever een goede samenwerking om ons land op te bouwen. Dat is een mooi streven. De vraag is echter hoe dit gerealiseerd kan worden? Hij is begonnen met toe te geven dat hij debet is aan de gemaakte fouten. Door toe te geven aan een ander dat je een fout gemaakt hebt, snoer je de ander de mond. Je bent de ander dan voor met je zelfkritiek. Bijvoorbeeld: “We hebben verkeerde besluiten genomen, we hebben te veel geleend en op de pof geleefd, we hebben onterecht Hoefdraad zijn gang laten gaan en ingedekt. enz.” Met andere woorden, je zegt hardop tegenover de ander alle dingen over jezelf die je fout gedaan hebt voordat de ander de kans krijgt het tegen jou te zeggen. Je zegt alles waar je zeker van weet dat de ander het graag tegen je had gezegd. Je bent de ander voor en uit zelf je zelfkritiek! Dit heeft de oppositie tot nu toe niet gedaan en daarom moeten ze steeds de verwijten van de coalitie aanhoren. De heer Akiemboto heeft wel gemaakte fouten toegegeven, dus zal hij nu hopelijk verschoond blijven van verwijten.
Als je weet dat een terechtwijzing je te wachten staat uit de mond van een ander, en jij bent de ander voor door je fout toe te geven, zou de ander een vergevende houding kunnen aannemen! De ander zou je fout misschien gaan bagatelliseren!
Dat kan maken dat de wrok vermindert of verdwijnt en dat kan de werksfeer ten goede komen. Dan pas kan je samen verder bouwen aan het herstel van Suriname zoals de heer Akiemboto graag zou zien. Nu het ene schaap over de dam is, zullen er misschien meerdere volgen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Het bekennen van fouten is als een bezem die het vuil wegveegt en het oppervlakte schoner achterlaat.
Josta Vaseur
INDIEN ER GEEN RUIMTE IS, GAARNE DOORSCHUIVEN NAAR OVERMORGEN
